Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων Nova, μία ομάδα Ιταλών αρχαιολόγων, έφερε στο φως έναν τεράστιο τάφο με εξαιρετική ιστορική και συμβολική αξία στην αρχαία πόλη της Κυρήνης και Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ιδρύθηκε το 631 π.Χ. από Θηραίους, οι οποίοι της έδωσαν το όνομα Κυρήνη, από τη Θεσσαλή νύμφη που ερωτεύτηκε ο Απόλλωνας, όταν την είδε να παλεύει με ένα λιοντάρι στα βουνά της Πίνδου.

Η Κυρήνη την περίοδο της ακμής της αποτελούσε σημαντικό τελετουργικό, πνευματικό και καλλιτεχνικό κέντρο. Γνωστή για το Ιερό του Απόλλωνα, η Κυρήνη, είναι η πιο ακέραια διατηρημένη αρχαία ελληνική πόλη, και από το 1982 αποτελεί μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς της UΝΕSCΟ.

Η ομάδα των Ιταλών αρχαιολόγων, μέχρι στιγμής έχει φέρει στο φως πέντε τύμβους.

“Αλλά ο πιο πρόσφατος, ήταν και ο πιο αναπάντεχος: Περιείχε πέτρινους ταφικούς θαλάμους, λαξευμένους στην πέτρα με εξαιρετικά περίτεχνες αρχιτεκτονικές προσόψεις. Στο εσωτερικό τους, υπήρχαν ταφικές κόγχες ή μεγάλες σαρκοφάγοι επίσης λαξευμένες στην πέτρα”, σύμφωνα με το ειδησεογραφικό πρακτορείο. Η ομάδα, στο εσωτερικό του τύμβου, ανακάλυψε τα λείψανα τριών ενηλίκων και παιδιών.

Ένας από τους αρχαιολόγους, εξήγησε:

“Υπήρχε μια πλούσια συλλογή κτερισμάτων, από Αττική κεραμική και τοπικά κατασκευασμένα κεραμικά, τα οποία μαρτυρούν αριστοκρατική προέλευση. Τα αντικείμενα συνόδευαν πολλές αναθηματικές προσφορές, όπως πιατέλες με λουλούδια και φιαλίδια με αρωματικά έλαια”.

Ακόμη, η αρχαιολόγος πρόσθεσε:

“Σε καθέναν από τους τάφους αυτούς, έχουμε ανακαλύψει όμορφα κεραμικά Αττικού ρυθμού, από τον 5ο και τον 4ο αιώνα π.Χ., καθώς και την εξαιρετικά φιλοτεχνημένη κεφαλή μιας νεκρικής θεότητας που αναπαριστά θεούς που, θεωρείται ότι συνόδευαν τον νεκρό στην μετά θάνατον ζωή.

Είναι συναρπαστικός ο τρόπος με τον οποίον συνδέονταν οι Κυρηναϊκές παραδόσεις με τις γυναικείες θεότητες – σχετικές με τον κάτω κόσμο και συμπλέκονταν αρμονικά με τις πεποιθήσεις των Ελλήνων και τη λατρεία της θεάς Περσεφόνης και της Δήμητρας”.

Η αρχαιολόγος εξήγησε ακόμη πως, όλες οι λαξευτές κεφαλές, είχαν κατασκευαστεί από μάρμαρο της Πάρου, της Νάξου και της Αθήνας.

Οι κοινωνικές διαφορές αποτυπώνονται στις ταφικές παραδόσεις

Η Ιταλίδα αρχαιολόγος, εξηγεί πως μάλλον πρόκειται για οικογενειακούς τάφους, οι οποίοι ανήκουν τουλάχιστον σε τρεις γενιές της ίδιας οικογένειας. Όπως σημειώνει ωστόσο, αυτό θα το επαληθεύσει οριστικά η γενετική ανάλυση.

Το τεστ DNA πραγματοποιείται σε συνεργασία με τον φυσικό ανθρωπολόγο του πανεπιστημίου της Sapienza, Alfredo Coppa, και ερευνητή – συνεργάτη της ιατρικής σχολής του Χάρβαρντ, στο πλαίσιο του προγράμματος της χαρτογράφησης της γενετικής ιστορίας ολόκληρου του αρχαιολογικού χώρου.

Η αρχαιολόγος, επισημαίνει πως:

“Ορισμένοι από τους άνδρες, φορούσαν στέμματα φτιαγμένα από χάντρες πυρωμένου πηλού καλυμμένες με χρυσό έλασμα, με μικροσκοπικά, χάλκινα στολίδια – αδιάψευστο σημάδι κοινωνικής ανωτερότητας και αριστοκρατικής θέσης”.

Ο τρίτος τάφος, περιείχε τουλάχιστον έξι άτομα – τέσσερις ενήλικες και δύο άτομα – ενώ ο μικρότερος είχε στο εσωτερικό του, τα λείψανα μιας τριμελούς οικογένειας.

Πηγή: Enikos.gr