Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν φέρεται, σύμφωνα με τρεις πηγές του Reuters με γνώση των διαπραγματεύσεων, να έχει καταρτίσει ένα πλαίσιο για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Οι βασικές του απαιτήσεις είναι:
- Γραπτή δέσμευση της Δύσης ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς Ανατολάς, αποκλείοντας την ένταξη της Ουκρανίας, της Γεωργίας και της Μολδαβίας.
- Ουδετερότητα της Ουκρανίας.
- Μερική άρση των δυτικών κυρώσεων.
- Επίλυση του ζητήματος των δεσμευμένων ρωσικών κρατικών περιουσιακών στοιχείων στη Δύση.
- Νομική προστασία για τους ρωσόφωνους στην Ουκρανία.
Ο Πούτιν έχει αναφέρει ότι είναι διατεθειμένος να εργαστεί πάνω σε μνημόνιο με την Ουκρανία για ένα πλαίσιο ειρήνης και πιθανή κατάπαυση του πυρός, έπειτα από πρόσφατη δίωρη συνομιλία του με τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο, η Ρωσία δεν έχει ακόμα καταθέσει γραπτή πρόταση, με το Κρεμλίνο να δηλώνει πως βρίσκεται σε φάση σύνταξης.
Η Ουκρανία και ευρωπαϊκές κυβερνήσεις κατηγορούν τη Μόσχα ότι καθυστερεί εσκεμμένα τις διαπραγματεύσεις ώστε να κερδίσει περισσότερο έδαφος στο πεδίο της μάχης.
Ο Πούτιν, σύμφωνα με πηγές, δεν επιθυμεί ειρήνη με οποιοδήποτε τίμημα, και αν διαπιστώσει ότι δεν θα πετύχει τους στόχους του διπλωματικά, θα επιχειρήσει να τους επιβάλει στρατιωτικά. Υποστηρίζεται μάλιστα πως είναι έτοιμος να συνεχίσει τον πόλεμο για χρόνια, παρά τις κυρώσεις και την οικονομική πίεση.
Παράλληλα, ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ έχει εντείνει τη ρητορική του εναντίον του Πούτιν, προειδοποιώντας για κυρώσεις και δηλώνοντας ότι ο Ρώσος ηγέτης «παίζει με τη φωτιά». Παρά τις προηγούμενες φιλικές σχέσεις τους, ο Τραμπ δείχνει τώρα πιο επιφυλακτικός.
Ο Πούτιν επιμένει πως η ρίζα της σύγκρουσης είναι η επέκταση του ΝΑΤΟ μετά το 1991, και φέρεται να θεωρεί ότι η Δύση αθέτησε παλαιότερες (προφορικές) υποσχέσεις για μη επέκτασή του προς τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες. Η Ρωσία βλέπει το ΝΑΤΟ ως απειλή στην εθνική της ασφάλεια, παρά τις διαβεβαιώσεις της Συμμαχίας.
Η Μόσχα απαιτεί οι νέες δεσμεύσεις για το ΝΑΤΟ να δοθούν γραπτώς, καθώς θεωρεί πως προηγούμενες διαβεβαιώσεις (όπως αυτή του Τζέιμς Μπέικερ προς τον Γκορμπατσόφ το 1990) ήταν παραπλανητικές και δεν τηρήθηκαν.
Εν τω μεταξύ, η κατάσταση στο πεδίο της μάχης παραμένει κρίσιμη: η Ρωσία ελέγχει περίπου το 20% της Ουκρανίας, με προχωρημένα κέρδη στα ανατολικά και κατοχή σχεδόν ολόκληρου του Λουχάνσκ, μεγάλου μέρους του Ντονέτσκ, Ζαπορίζια και Χερσώνα, ενώ απειλεί και την περιφέρεια Δνιπροπετρόβσκ.
Η Ουκρανία επιμένει ότι δεν θα επιτρέψει στη Ρωσία να έχει λόγο στις φιλοδοξίες της για ένταξη στο ΝΑΤΟ, ενώ το ίδιο το ΝΑΤΟ αρνείται να περιορίσει την πολιτική «ανοιχτής πόρτας» που ακολουθεί.
Ο πόλεμος συνεχίζεται με τεράστιο κόστος σε ανθρώπινες ζωές και οικονομικούς πόρους και για τις δύο πλευρές. Το ενδεχόμενο ειρήνης παραμένει αβέβαιο, καθώς οι όροι που θέτει η Ρωσία προσκρούουν στις θεμελιώδεις θέσεις της Ουκρανίας και των Δυτικών συμμάχων της.
