Εκδικάζοντας την προσφυγή του Μεχμέτ Κοζε κατά της Τουρκίας, που αφορούσε τον θάνατο του γιού του Γκιουλμάζ, στις 31 Δεκεμβρίου 2002, από πυροβόλο όπλο Μ1 στην σκοπιά του, το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν καταδίκασε την Τουρκία για παραβίαση του δικαιώματος στη ζωή αλλά την καταδίκασε για την μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας, για την διαπίστωση των αιτίων του θανάτου του νεαρού στρατιώτη.

Ο Γκιουλμάζ Κοζε υπηρετούσε την στρατιωτική του θητεία, όταν βρέθηκε, στις 15 Δεκεμβρίου 2002, βαρειά τραυματισμένος στη σκοπιά του και μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο, όπου πέθανε δύο βδομάδες περίπου αργότερα.

Σύμφωνα με την έρευνα που διεξήχθη, για την διακρίβωση των αιτίων του θανάτου του, υποστηρίχθηκε ότι ο Γκιουλμάζ είχε αυτοκτονήσει με το τουφέκι Μ1 που είχε στην κατοχή του.

Ο πατέρας του άσκησε έφεση κατά αυτής της απόφασης αλλά τον Αύγουστο του 2005, η έφεση του απορρίφθηκε από το Στρατιωτικό Δικαστήριο, το οποίο επικύρωσε την εκδοχή της αυτοκτονίας.

Προσέφυγε στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ισχυριζόμενος ότι, στην περίπτωση του θανάτου του παιδιού του, είχε παραβιασθεί το δικαίωμα στη ζωή και δεν είχε διεξαχθεί αποτελεσματική έρευνα, για την αποκάλυψη των αιτίων του θανάτου του.

Το Δικαστήριο αποδέχθηκε μόνον τον δεύτερο ισχυρισμό του προσφεύγοντος, καταδίκασε την Τουρκία για μη διεξαγωγή αποτελεσματικής έρευνας και την υποχρέωσε να καταβάλλει στον πατέρα του Γκιουλμάζ 10.000 ευρώ, ως αποζημίωση για ηθική βλάβη.