Ο εκπρόσωπος του κυβερνώντος κόμματος (ΑΚΡ), Ομέρ Τσελίκ, καταγγέλλει σήμερα τους πάντες γύρω για κλιμάκωση και την ίδια ώρα καλλιεργεί αίσθηση μόνιμης περικύκλωσης και απειλής από Κύπρο-Ισραήλ-Ελλάδα.
Η συνεργασία Κύπρου – Ισραήλ «κόκκινο πανί»
Η Άγκυρα βαφτίζει την αμυντική ενίσχυση της Κυπριακής Δημοκρατίας «πρόκληση» και «ακύρωση διαλόγου», επιδιώκοντας να παρουσιάσει το νησί ως εγκλωβισμένο σε ξένα συμφέροντα και το Ισραήλ ως θιασώτη αποσταθεροποίησης.
Ο Τσελίκ, σχολιάζοντας την αμυντική συνεργασία Λευκωσίας–Ισραήλ και την παραλαβή του συστήματος Barrack Mx, δήλωσε πως «αυτή η διαδικασία εξοπλισμών ακυρώνει όλες τις αξιώσεις της Ε/Κ πλευράς σχετικά με όσα έλεγαν μέχρι τώρα περί διαπραγματεύσεων και περί προσέγγισης επί ‘των θεμάτων που πρέπει να αντιμετωπιστούν με ειρήνη’ (σε εισαγωγικά), όπως το ορίζουν οι ίδιοι».
Κλιμακώνοντας το ύφος είπε πως «δεν είναι όμως μόνο αυτό το θέμα. Διαπιστώνουμε ότι εκεί πέρα έχουν μπει σε μια διαδικασία εξοπλισμών. Ακόμα κι ολόκληρο το νησί να εξοπλίσεις, αν δεν μπορείς να χτίσεις ούτε σπίτι, τι νομίζεις ότι πετυχαίνεις;», ρώτησε, καταδικάζοντας τους εξοπλισμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας ως αυτοκαταστροφικούς, ενώ ταυτόχρονα πρόβαλε την Τουρκία ως τη μόνη δύναμη που διατηρεί «γεωπολιτική σύνεση».
«Η πλέον λανθασμένη κίνηση»
Η συνεργασία με το Ισραήλ περιγράφεται όχι μόνο ως στρατηγικό λάθος, αλλά ως ηθική εκτροπή που μολύνει ολόκληρο το κυπριακό εγχείρημα ασφάλειας.
«Ακόμη πιο λανθασμένη κίνηση είναι να μπουν σε αυτή την κούρσα εξοπλισμών με την υποστήριξη του Ισραήλ. Το να έρχεται κανείς δίπλα-δίπλα με τον Σιωνισμό και με τη σιωνιστική κυβέρνηση, αυτή τη γενοκτόνο κυβέρνηση, είναι προσβολή τόσο για την ανθρωπότητα όσο και για το ίδιο του το έθνος», είπε, προειδοποιώντας πως
«ο δρόμος στον οποίο έχει μπει η Ε/Κ διοίκηση’ σε αυτή την υπόθεση των εξοπλισμών, δυστυχώς δεν είναι παρά ένας δρόμος που οδηγεί κατευθείαν σε πρόσκρουση σε τοίχο, με ταχύτητα εκατοντάδων χιλιομέτρων».
Η επίκληση της εισβολής ως μόνιμη υπενθύμιση ισχύος
Χρησιμοποιώντας το ιστορικό προηγούμενο της εισβολής το ‘74 ως σύγχρονο επιχείρημα «εγγύησης», ο Τσελίκ υπενθύμισε ότι ο ‘Αττίλας’ παραμένει εφεδρεία πίεσης.
«Στο παρελθόν, όταν γίνονταν διώξεις εναντίον των Τούρκων, εναντίον των Τουρκοκυπρίων στην Κύπρο, ‘η Αϊσέ πήγε διακοπές’ και έγινε ό,τι κρίθηκε απαραίτητο από την πλευρά της Τουρκικής Δημοκρατίας, και μάλιστα υπό τις πιο δύσκολες συνθήκες», ανέφερε, υπονοώντας ότι η στρατιωτική επέμβαση αποτελεί πάντα επιλογή για την Τουρκία.
«Δεν θέλουμε σύγκρουση...»
Στη συνέχεια επιδόθηκε βέβαια στην κλασική τουρκική ρητορική της «μη σύγκρουσης» με κανέναν, ούτε με την Ελλάδα, παρόλο που κατήγγειλε την Αθήνα ως ανώριμη και προκλητική και ανήθικη.
«Εμείς δεν θέλουμε σύγκρουση στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να εξετάζονται τα προβλήματα οπουδήποτε αλλού πέραν του [διπλωματικού] τραπεζιού», υποστήριξε, λίγο μετά τις απειλές περί νέου ‘Αττίλα’ στην Κύπρο.
Και στη συνέχεια ο τόνος αλλάζει ξανά κατηγορώντας την Ελλάδα για τη φωτογραφία της πολεμικής αεροπορίας με τα C130, μετά την αεροπορική τραγωδία της Τουρκίας με το ίδιο μεταγωγικό αεροσκάφος στη Γεωργία.
«Αλλά η προσέγγιση της Ελλάδας έναντι της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας… Πρόσφατα, όταν ανήρτησαν εκείνη την φωτογραφία με τα μεταγωγικά αεροσκάφη σε σχέση με το αεροπορικό δυστύχημα στο οποίο έχασαν τη ζωή τους στρατιώτες μας, είδαμε για άλλη μια φορά τη νοοτροπία των ελληνικών αεροπορικών δυνάμεων», δήλωσε ειρωνικά.
«Αρρωστημένα πράγματα»
Η φρασεολογία γίνεται μάλιστα ακόμη πιο ωμή, υπερβαίνοντας τα όρια της διπλωματικής αντιπαράθεσης. Η κριτική προς τις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις λαμβάνει τον χαρακτήρα απαξίωσης.
«Αυτά είναι αρρωστημένα πράγματα. Δεν είναι μια φυσιολογική προσέγγιση, δεν συνάδει ούτε με τις στρατιωτικές αξίες, δεν συνάδει ούτε με τις ανθρώπινες αξίες, δεν συνάδει ούτε με τις αξίες της πολιτικής. Υπάρχει κάτι που ονομάζεται τέχνη του στρατού, υπάρχει κάτι που ονομάζεται στρατιωτικές αξίες. Είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι τέτοιο;», αναρωτιέται.
Η «αλαζονεία» των ελληνοκυπρίων
Η Λευκωσία παρουσιάζεται μέσα από το λόγο του Τσελίκ ως παραστρατημένη λόγω της ευρωπαϊκής της ταυτότητας, με την Άγκυρα να ψέγει την ΕΕ ότι χαλαρώνει τα όρια και ενθαρρύνει τον αναθεωρητισμό της «άλλης πλευράς».
«Σε ό,τι αφορά τους Ε/Κ, το ζήτημα είναι ότι, φυσικά, με την αλαζονεία που τους την ενισχύει η ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οδηγούνται ολοένα περισσότερο σε περιθωριακές θέσεις».
Διπλωματία μεν, προειδοποιήσεις δε
Στον επίλογό του ο Τσελίκ προσπαθεί να επιστρέψει σε πιο ήπιους τόνους, όμως το βάρος της προηγούμενης ρητορικής του είναι πιο μεγάλο.
«Όπως λέμε πάντα, εμείς μιλάμε για διαπραγματεύσεις, για διπλωματία, για λύση των προβλημάτων στο τραπέζι.
Οι διπλωμάτες μας έχουν υψηλές ικανότητες, μπορούν να βρουν λύσεις σε προβλήματα σε πολλούς τομείς, μπορούν να πραγματοποιούν διαβουλεύσεις, όμως όσοι μπαίνουν σε αυτή την κούρσα εξοπλισμών απλώς συνεχίζουν μια διαδικασία που βλάπτει τον ίδιο τους τον εαυτό».
