Σε άρθρο μου το οποίο φέρει τον τίτλο «Ο Πυγμαλίωνας, η Γαλάτεια κι ο… Τατάρ», άρθρο το οποίο δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες «Φιλελεύθερος» και «Σημερινή» στις 05/09/2022, μεταξύ άλλων είχα αναφέρει και τα εξής:

(...) Δεν είναι καθόλου υπερβολή να τονίσω πως ο Τατάρ είναι δημιούργημα της δικής μας κοντόθωρης πολιτικής και του modus operandi που χρόνια τώρα ακολουθούμε. Η δική μας «Γαλάτεια»! Εμείς σμιλέψαμε το αποκρουστικό αυτό κατασκεύασμα. Αποδεχόμενοι την ΠΑΡΑΝΟΜΗ νίκη του -δίνοντας δικαίωμα στο μόρφωμα αυτό να περιφέρεται επίσημα σε διεθνή φόρουμ. Εριστικός και τσαμπουκαλής να κορδώνεται σαν πετεινάρι και να ντελαλίζει όπου κάτσει κι όπου σταθεί τον αμανέ του κουμανταδόρου και τσιρίμπαση του Ταγίπ Ερντογάν. Και με θράσος χιλίων πιθήκων να αναμασάει τα τερατολογήματα που διατυμπανίζουν οι παλατιανοί αυλοκόλακες του πασά αφέντη μιας ντεμέκ Γαλάζιας Πατρίδας.

(...) Αλληθωρίζοντας μπροστά στην πραγματικότητα, μετατρέψαμε την «εισβολή» της Τουρκίας σε διακοινοτικό ζήτημα. Και δώσαμε την ευκαιρία στους παράνομους νεροκουβαλητές των Τούρκων να περιφέρονται σε διεθνή σαλόνια σαν σεΐχηδες. Να δέχονται στο «Προεδρικό τους Μέγαρο» πρέσβεις κι αξιωματούχους ξένων κρατών, και να παρευρίσκονται στο ίδιο τραπέζι με τον νόμιμα εκλεγμένο και διεθνώς αναγνωρισμένο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας!

Προς Θεού! Δεν ισχυρίζομαι πως πρέπει να τινάξουμε στον αέρα τις γέφυρες επικοινωνίας με τους Τουρκοκύπριους.

Αντίθετα!

Η συμπόρευση με τους γηγενείς συμπατριώτες μας οι οποίοι μοιράζονται μαζί μας το όραμα μιας ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, απαλλαγμένης από τον τυραννικό βοναπαρτισμό της Τουρκίας, είναι προέχουσας σημασίας και πρέπει να ενισχυθεί στο μέγιστο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως πρέπει, άψαχτα, άμεσα ή έμμεσα να «νομιμοποιούμε» το παράνομο κατασκεύασμα της Τουρκίας -μαζί και τον εκάστοτε εγκάθετο βεζίρη του Ερντογάν. Οι διαπραγματεύσεις όφειλαν να γίνονται με τον εισβολέα και όχι με τα πειθήνια όργανά του ή με ασήμαντους παρακεντέδες. Η Τουρκία είναι αυτή που στο χέρι της βαστά…

«Τζιαι το χτιν τζιαι το χτοσιέριν!»

(...) Στις τελευταίες ούτω καλούμενες «δημοκρατικές» εκλογές στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου, μας δόθηκε μια μοναδική ευκαιρία να απαλλαγούμε από αυτήν

την ολέθρια και αλυσιτελή διαδικασία. Για να το καταφέρουμε όμως, οφείλαμε να υποστηρίξουμε τον Ακιντζί και όχι τον Τατάρ!

Και εξηγούμε:

(...) Αν τη δεδομένη στιγμή στεκόμασταν στο πλευρό του Μουσταφά Ακιντζί ο οποίος τόλμησε να μιλήσει για «εισβολή» και θαρρετά κατηγόρησε την Τουρκία για έντονες παρεμβάσεις, δηλώνοντας πως οι Τουρκοκύπριοι δεχόντουσαν πόλεμο και τρομοκρατούνταν από εισαγόμενους νταήδες και τσιράκια του Ερντογάν… Αν λέω στεκόμασταν στο πλευρό του Μουσταφά Ακιντζί, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι «με μια φωνή», θα βάζαμε στο κάδρο τον εισβολέα και πραγματικό αίτιο της ντε φάκτο κατάστασης που επικρατεί στο νησί, που δεν είναι άλλος από...

Την Τουρκία!

Αν είχαμε την πολιτική αγχίνοια, αποφασιστικότητα και ψυχική ρώμη να κλείσουμε την πόρτα στα μούτρα του Τατάρ, αν τείναμε χείρα βοηθείας στον Ακιντζί αρνούμενοι να αναγνωρίσουμε τον χανουμάκι του Ερντογάν σαν τον «νόμιμα εκλεγμένο» πρόεδρο των Τουρκοκυπρίων, θα αφαιρούσαμε από τον αλαζόνα αυτό τουρκόφιλο πολιτικό το δικαίωμα να περιφέρεται στα σαλόνια της Ευρώπης, των Η.Ε. και αλλού, ντελαλίζοντας τις υπονομευτικές και προβοκατόρικες του θέσεις.

Αντί, λοιπόν, να κεφαλαιοποιήσουμε τη μοναδική ευκαιρία που μας πρόσφερε ο Μουσταφά Ακιντζί, τι κάναμε; Πήραμε τηλέφωνο το ΠΑΡΑΝΟΜΟ οργανέτο του Ερντογάν και με ραγιάδικες φιλοφρονήσεις και γιουσουφακισμό, του δώσαμε συγχαρητήρια για την μεγάλη του επιτυχία... να στεφθεί «Πρόεδρος» της «Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti!».

Άλλη μια τεράστια πολιτική φαλτσοστεκιά!

Χαμένοι στην φανταξιά πως «δεν πρέπει να χαλάσουμε το καλό κλίμα» με τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας, δώσαμε συγχαρητήρια σε έναν «λαθραίο» τουρκόδουλο Ογούζο. Ο οποίος από το βράδυ ώς το πρωί έβγαζε (και συνεχίζει να βγάζει) μανιφέστο πως η μόνη λύση που αποδέχεται είναι λύση δύο κρατών.

Κι αφού τρέξαμε να τον συγχαρούμε, στη συνέχεια του στρώσαμε κόκκινο χαλί. Με απούσα την κλινικά νεκρή Κυπριακή Δημοκρατία, και «εκλιπούσα» την Ευρωπαϊκή Ένωση, πήγαμε σε πενταμερή διάσκεψη. Δίνοντας την ευκαιρία στον Τατάρ να επισημοποιήσει τις ακαταλόγιστες θέσεις του.

Μυξοκλαίγοντας τώρα, ψάχνουμε να βρούμε το λάθος. Τη στιγμή που το «λάθος» βγάζει μάτια. Γιατί το λάθος, δεν είναι άλλο από τον…

«Λάθος δρόμο πήραμε...»

Να όμως που μέσα στην κακομοιριά του αρνητισμού που μας περιρρέει, ξάφνου ένα απρόσμενο μαντάτο ήρθε να χαρίσει στον ελληνισμό της Κύπρου μια σταλαματιά ελπίδας...

Το Σάββατο, 12/07/2025, με μεγάλη έκπληξη διάβασα στην εφημερίδα «Φιλελεύθερος» πως... «Τουρκοκύπριοι επέδωσαν επιστολή στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με την οποία συνοπτικά δήλωσαν τα ακόλουθα:

«Η Τουρκία, η οποία επενέβη στρατιωτικά στο νησί με το πρόσχημα της “εγγυητικής ευθύνης” για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας και την αποκατάσταση της συνταγματικής της τάξης, έχει υπερβεί τις εγγυητικές της ευθύνες, έχει πραγματοποιήσει εθνοκάθαρση στο βόρειο τμήμα της Κύπρου, έχει χωρίσει το νησί στα δύο με σύνορα, έχει λεηλατήσει τις περιουσίες των Ελληνοκυπρίων και, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Γενεύης του 1949, έχει μεταφέρει πληθυσμούς στο νησί, διαταράσσοντας τη δημογραφική δομή και εγκαθιδρύοντας ένα αυτονομιστικό, πολιτικό καθεστώς-μαριονέτα πιστό στην ίδια».

Να λοιπόν που μας δίνεται άλλη μια ευκαιρία να αφήσουμε πίσω μας τη σισύφεια προσπάθεια που χρόνια καταβάλλουμε να λύσουμε το εθνικό μας ζήτημα συνομιλώντας με τα γιουσουφάκια του Ερντογάν. Ταπεινή μου άποψη είναι πως αν...

Αμέσως μετά το impasse στο οποίο με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγηθεί και αυτή η προσπάθεια του Γ. Γ. των Η.Ε., αν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλάξει ρότα, αν αξιοποιήσει την ευκαιρία που για δεύτερη φορά μάς προσφέρεται, και με μια φωνή, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι βγάλουμε στο μεϊντάνι τα εγκλήματα πολέμου που έχει διαπράξει η Τουρκία, αν κοφτά και τσεκουράτα ζητήσουμε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας παρόμοιες με αυτές που επιβλήθηκαν στην Ρωσία, ίσως... λέω ΙΣΩΣ τα πράγματα αλλάξουν προς το καλύτερο.

Η πολιτική των τεμενάδων έφερε την Τουρκία ένα βήμα μακριά από το “tak’ sim”. Τη διαίρεση της Κύπρου σε δύο κράτη. Και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, «η λύση δύο κρατών» δεν είναι καινούργιο φρούτο. Αλλά λύση που πρότεινε ο Δρ Φαζίλ Κιουτσούκ το 1957! Ναι! Εξήντα πέντε τόσα χρόνια τώρα στραβά αρμενίζουμε!

«Ήμουν νιος και γέρασα...»

Νομίζω πως έφτασε η στιγμή να αξιοποιήσουμε τις κοσμογονικές, γεωπολιτικές ανακατατάξεις που γίνονται στην περιοχή μας και να γυρίσουμε κι εμείς σελίδα!

*Award winning Writer, Composer,

Producer, Director, Journalist, TV Host,

Co-Founder and President of "Charisma"

Member of UNESCO Greece