Έρευνα για τις συνθήκες θανάτου του Γιάννη, 33 ετών ο οποίος πέθανε στην Εντατική του Νοσοκομείου Λευκωσίας διέταξε ο Υπουργός Υγείας. Ο Μιχάλης Δαμιανός δέχθηκε γραπτό παράπονο από τον πατέρα του Γιάννη ο οποίος ήταν παιδί με αυτισμό και μεταμοσχευμένος. Ο Γιάννης και η οικογένειά του έζησαν τον απόλυτο Γολγοθά για αρκετές μέρες. Ο Γιάννης κατέληξε τελικά στις 20 Μαΐου μετά από μια 10ημερη ταλαιπωρία. 

Η περιπέτεια άρχισε την Κυριακή 11 Μαίου όταν πήγε στις πρώτες βοήθειες ιδιωτικού νοσηλευτηρίου με πυρετό. Ο πατέρας του, ο οποίος μίλησε το πρωί της Τετάρτης στο κρατικό κανάλι, επέμενε ότι έπρεπε να τον δει νεφρολόγος γιατί είναι μεταμοσχευμένος. Όπως ανέφερε, τους είπαν να φύγουν από το ΤΑΕΠ του ιδιωτικού γιατί ήταν ιός και θα έφευγε με αντιβίωση.

«Μεσάνυχτα της ίδιας μέρας πήγαμε πίσω στο νοσοκομείο. Επέμενα ότι είναι μεταμοσχευμένος και ότι έπρεπε να μπει μέσα. Του έβαλαν ενδοφλέβιο και μετά από κάποιες ώρες όντως έπεσε ο πυρετός. Επέμεναν ότι έπρεπε να πιει την αντιβίωση. Έφυγαν ξημερώματα από το ιδιωτικό και πήγαν σπίτι. Μέχρι το μεσημέρι κοιμήθηκε και ήταν ήρεμος». 

Την επόμενη μέρα πήγε στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας για προγραμματισμένη εξέταση και έφυγε ενώ μέχρι το απόγευμα έκανε ξανά πυρετό. «Τον οδηγήσαμε στο ΤΑΕΠ του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Μετά από εξετάσεις ήρθε η γιατρός και μου είπε ότι άδικα ανησυχώ γιατί είναι ιός και θα περάσει, ακόμη κι αν σταματήσουμε την αντιβίωση. Μου είπε ότι δεν χρειάζεται να φέρουν νεφρολόγο ενώ μου ανέφερε ότι μίλησε με νεφρολόγο στο τηλέφωνο. Μετά από λίγη ώρα μας έδιωξαν κι απ’ εκεί. Μέχρι να πάμε σπίτι και να φάει ο Γιάννης για να πιει τα φάρμακα του, έκανε ξανά πυρετό 39».

«Χαράματα Τετάρτης πήγαμε πάλι στις Πρώτες Βοήθειες. Πήγα έκανα καβγά στη μεταμοσχευτική κλινική και μου είπαν να φύγω και ότι αν μας καλέσουν θα πάμε. Λίγες ώρες μετά μας είπαν όντως ότι θα έμενε μέσα και τον οδήγησαν στη μεταμοσχευτική  κλινική. Κατά την παραμονή του εκεί ο Γιάννης παρέμενε εμπύρετος. Ένιωθα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά.. δεν μας έλεγαν κάτι αλλά και εμείς δεν ρωτούσαμε γιατί ήμασταν εκεί… 

Την ίδια μέρα πέρασε ο νεφρολόγος και είπε πως φανήκαμε τυχεροί γιατί δεν επηρεάστηκαν ζωτικά όργανα. Μας είπε άλλη φορά να πηγαίνουμε μόνο εκεί. Οι νύχτες περνούσαν δύσκολα μου το έλεγε η γυναίκα μου..». 

«Την Κυριακή έμεινε η κόρη μου εκεί και μας έλεγε ότι ο Γιάννης βασανίζεται.. την επόμενη μέρα ήρθε ένας γιατρός και μας φώναξε να πάμε σε διπλανό δωμάτιο. Μας είπε ότι τα ηπατικά ένζυμα του Γιάννη είναι στο 15.000 αντί να είναι 100, 200, 300. Δεν είμαι γιατρός αλλά κατάλαβα ότι το συκώτι διαλύθηκε.. η γυναίκα μου άρχισε να κλαίει, εγώ ζαλίστηκα.. 

Δεν μας είπαν τίποτα εκείνες τις μέρες.. άρχισε να λέει κάτι ακατανόητα.. ότι μπορεί να πάμε εξωτερικό για μεταμόσχευση ήπατος, ότι το κράτος επικοινωνούσε για μεταμόσχευση.. ήμασταν σαν χαμένοι.. ψάχναμε ηπατολόγους .. το άλλο πρωί (σ.σ Τρίτη) ήταν η Μεγάλη Βδομάδα για τον Γιάννη. Πρωί πρωί μαζεύτηκε πάνω του μια ντουζίνα γιατροί.. του έπαιρναν αίμα από παντού.. είπαν ότι θα του πάρουν από το συκώτι δείγμα..». 

Ο πατέρας του Γιάννη στη συνέχεια είπε..«δεν άντεχα να τον βλέπω να τον κατακερματίζουν… κάποια στιγμή που ήμασταν και οι 3 έξω από ένα χειρουργείο είπε η κόρη μου να πάμε να ρωτήσουμε για το θέμα του εξωτερικού. Μετά ήρθαν πίσω και μου είπαν ότι τους είπαν να μην βιαζόμαστε… ήταν μια κοροϊδία. Χωρίς να μας δώσουν εξηγήσεις, το απόγευμα της ίδιας μέρας μας είπαν ότι ο Γιάννης θα πάει εντατική. Πήγαμε πίσω από το κρεβάτι που τον έπαιρναν.. και περιμέναμε στην Εντατική. Όταν τον είδα με τα σύρματα.. είπα ότι ταξίδευε ο Γιάννης στους ουρανούς και απλά τον κρατούσαν τα μηχανήματα. 

Όταν επέστρεψαν πίσω στο κρεβάτι που νοσηλευόταν ο Γιάννης βρήκαμε τα πράγματα του σε μια κάσια και το κρεβάτι του στρωμένο. Την Κυριακή το βράδυ μας ενημέρωσε η κόρη μας ότι ο Γιάννης έχει «φύγει».

Στο βίντεο πιο κάτω η συγκλονιστική αφήγηση του πατέρα του Γιάννη, ο οποίος έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, ζώντας μια βδομάδα απαξίωσης και περιφρόνησης όπως καταγγέλλει ο πατέρας του χωρίς ο ίδιος να μπορεί να εξωτερικεύσει τον πόνο και τα συναισθήματά του. 

Καλό ταξίδι Γιάννη.