Η ονομασία της Αθήνας αποτελεί έναν διαχρονικό μύθο, γεμάτο συμβολισμούς για την ηγεσία και τη σοφία. Όταν η θεά Αθηνά και ο θεός Ποσειδώνας διεκδίκησαν την προστασία της πόλης, ο Ποσειδώνας προσέφερε τη δύναμη και την κυριαρχία μέσω μιας πηγής αλμυρού νερού. Η Αθηνά, από την άλλη, επέλεξε να χαρίσει την ελιά, σύμβολο ειρήνης, γνώσης και ευημερίας.

 Οι Αθηναίοι, αναγνωρίζοντας τη βιώσιμη πρόοδο και τη φροντίδα των πολιτών ως ύψιστες αξίες, επέλεξαν τη θεά της σοφίας.

Στο σήμερα, η Υπουργός Παιδείας, Δρ. Αθηνά Μιχαηλίδου, φέρουσα το ίδιο όνομα, προσαρμοζόμενη στην πολιτική του κράτους, στην εφημερίδα «Καθημερινή» (25/05/2025) δηλώνει δυστυχώς, ότι: «Η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών δεν είναι θέμα υπουργείου παιδείας, ή συνδικαλιστικών οργανώσεων: αποτελεί υπόθεση της κοινωνίας που αναμένει εκείνη την αλλαγή που θα δώσει προσανατολισμό ποιότητας και ένα σύγχρονο σχολείο, ικανό να ανταποκριθεί στις ανάγκες του σήμερα και του αύριο».

Η επικοινωνιακή πολιτική του ΥΠΑΝ: Ένας «Ποσειδώνας» για την Παιδεία;

Με βάση την πιο πάνω παράγραφο δυστυχώς, διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι η προσέγγιση του ΥΠΑΝ στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών μοιάζει με μια επικοινωνιακή πολιτική που περισσότερο διχάζει παρά ενώνει. Το κράτος, μέσω του ΥΠΑΝ, προσπαθεί να επιβάλει την αξιολόγηση ως μια «υπόθεση της κοινωνίας», αφήνοντας να εννοηθεί ότι η άρνηση των εκπαιδευτικών στην εφαρμογή της συνιστά εμπόδιο στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτή η τακτική, όμως, αντί να καλλιεργεί τη συνεργασία και τον διάλογο, θεωρώ ότι τείνει να απομονώσει και να στοχοποιήσει τους εκπαιδευτικούς.

Επικοινωνιακή παγίδα: λαϊκή «αξιολόγηση» χωρίς κριτήρια

Η αναφορά ότι η αξιολόγηση αποτελεί «υπόθεση της κοινωνίας» είναι αόριστη και επικίνδυνη. Αφήνει περιθώρια για αυθαίρετες και υποκειμενικές προσεγγίσεις, όπου μη-εκπαιδευτικοί φορείς –όπως γονείς ή μέσα ενημέρωσης – ενδέχεται να διεκδικήσουν και «να μπουν με τις ποδίνες μες το κρεββάτι» αποκτώντας αποφασιστικό λόγο στη διαμόρφωση ενός τόσο κρίσιμου ζητήματος πολιτικής. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε πιέσεις που δεν θα βασίζονται σε παιδαγωγικές αρχές, αλλά σε πρόσκαιρες κοινωνικές τάσεις ή πολιτικές σκοπιμότητες.

Συνδικαλιστική παράκαμψη: Υπονόμευση των δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών

Η δήλωση πως η αξιολόγηση «δεν είναι θέμα των συνδικαλιστικών οργανώσεων» αποτελεί ξεκάθαρο μήνυμα υποβάθμισης του ρόλου μας. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΟΕΛΜΕΚ, ΠΟΕΔ, ΟΛΤΕΚ) έχουν διαχρονικά αγωνιστεί για τη θέσπιση δίκαιων διαδικασιών αξιολόγησης και τη διασφάλιση της εργασιακής προστασίας των εκπαιδευτικών. Η απαξίωσή τους οδηγεί στην απορρύθμιση των εργασιακών συνθηκών και ενισχύει την αίσθηση αβεβαιότητας και ανασφάλειας στον κλάδο.

Πολιτική επίθεση: Η στοχοποίηση των εκπαιδευτικών

Το ΥΠΑΝ και κατ’ επέκταση το κράτος, μέσα από τον χειρισμό του δημόσιου λόγου, δίνει την εντύπωση ότι προσπαθεί να στρέψει την κοινωνία εναντίον των εκπαιδευτικών, παρουσιάζοντάς τους ως εμπόδιο στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού συστήματος. Αυτή η τακτική στοχεύει στη δημιουργία μιας πρακτικής που στόχο έχει την αποδυνάμωση της φωνής των εκπαιδευτικών, διευκολύνοντας την επιβολή πολιτικών αποφάσεων χωρίς ουσιαστικό διάλογο.

Δρ. Αθηνά Μιχαηλίδου, ως μία από εμάς...

Δρ. Αθηνά Μιχαηλίδου, ως μία από εμάς, ως ένας άνθρωπος που γνωρίζει εκ των έσω τις ανάγκες και τις προκλήσεις της εκπαίδευσης, σας καλούμε να βγάλετε το πολιτικό σας καπέλο και να έρθετε μαζί μας. Μην χρησιμοποιείτε τις «ελιές» (δώρα) – υποσχέσεις νέες θέσεις προαγωγής και άλλα οφέλη – ώστε επιβληθεί από το κράτος ένα σχέδιο αξιολόγησης του οποίου οι ρυθμίσεις δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτές από τους εκπαιδευτικούς σας. Η ποιότητα στην εκπαίδευση δεν επιτυγχάνεται με επιβολές και αντιπαραθέσεις. Απαιτείται ένας ουσιαστικός διάλογος και η συνεργασία όλων των εμπλεκόμενων φορέων, με ένα σύστημα αξιολόγησης βασισμένο σε επιστημονικά δεδομένα και παιδαγωγικές αρχές, με τη συμμετοχή των ίδιων των εκπαιδευτικών.

Θυμηθείτε το 2018, όταν όλοι μαζί ξεχυθήκαμε στους δρόμους, μπαίνοντας την αγκαλιά του Ποσειδώνα. Τότε, όπως και τώρα, «άλλα μας τάξανε και άλλα μας δώσανε». Μην μας στρέψετε ξανά προς αυτή την κατεύθυνση. Σας καλούμε να φέρετε το Νέο Σχέδιο Αξιολόγησης πίσω στο τραπέζι του διαλόγου, ώστε να ξανασυζητηθεί και να διαμορφωθεί από κοινού, με σεβασμό στον ρόλο και την αξιοπρέπεια του εκπαιδευτικού. Θα επιλέξετε τον δρόμο της Αθηνάς, της σοφίας και της συνεργασίας, ή θα μας αναγκάσετε να ξαναβρεθούμε στην αγκαλιά του Ποσειδώνα;