O Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας «χτύπησε» ξανά. Με μια νέα δήλωσή του, συνεπέστατη στις εκάστοτε θέσεις και απόψεις του για την οικονομία και το οικονομικό γίγνεσθαι στο παγκόσμιο, ευρωπαϊκό και κυπριακό περιβάλλον, ο κ. Χριστόφιας είπε ότι «ο παράγοντας χρόνος είναι λιγότερο σημαντικός από το περιεχόμενο της συμφωνίας».
Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι συνεπέστατος στις απόψεις που διατυπώνει εδώ και πάρα πολύ καιρό σε σχέση με την κρίση, την Τρόικα και τις αγορές. Διατηρεί μια σθεναρά σταθερή γραμμή σε σχέση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις κρατικοποιήσεις, το κεφάλαιο και την εργατική τάξη. Δεν έχει ξεφύγει ούτε ένα γιώτα από τις πάγιες θέσεις του σε σχέση με το τραπεζικό σύστημα, τις «καταραμένες» τις αγορές και τις πολιτικές λιτότητας που επιβάλλει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που συνθλίβει τους λαούς.
Οι θέσεις αυτές, που φαίνεται άρχισαν να κερδίζουν έδαφος από αρκετούς αντιμνημονιακούς, είναι κατανοητές και ορθές εάν ζούσαμε σε μιαν άλλη κοινωνία, σε μιαν άλλη οικονομία, σε άλλες εποχές.
Δυστυχώς, και το λέμε με βαριά και πληγωμένη καρδιά, δυστυχώς εδώ που φθάσαμε, με την ανοχή και τη συνενοχή του κ. Χριστόφια και της παρέας του, και άλλων γνωστών και αγνώστων κρίκων της σκακιέρας που λέγεται κυπριακή οικονομία και χρηματοπιστωτικό σύστημα, ποια είναι η εναλλακτική;
Η Τρόικα «παίζει» πολύ σκληρό πόκερ και πιέζει άγρια ολόκληρο το οικονομικό και χρηματοπιστωτικό οικοδόμημα, επιχειρεί ένα «ξεσκόνισμα» όλων των πτυχών που συνθέτουν το κεφάλαιο Κύπρος. Έπρεπε να το ξέραμε. Υπήρχαν απτά και νωπά παραδείγματα με πρώτη την περίπτωση της Ελλάδας, τα οποία οφείλαμε να αφουγκραστούμε και να αντιληφθούμε εδώ και πάρα πολύ καιρό. Έστω και την υστάτη, τον περασμένο Ιούλιο, όταν μας έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής τους.
Αντί αυτού, κλείναμε τ΄ αφτιά μας και ψάχναμε να βρούμε άλλες λύσεις για να ξεφύγουμε. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Δημήτρης Χριστόφιας ποσώς ενδιαφέρεται για τον παράγοντα χρόνο. Και γιατί να ενδιαφερθεί; Μήπως θα αναλάβει το βάρος της ευθύνης της υπογραφής ενός δυσβάστακτου Μνημονίου, όταν έλθει η ώρα; Όχι. Οι προθέσεις του και οι θέσεις του ήταν ξεκάθαρες εδώ και καιρό. Γιατί να μας εκπλήττουν;
Δεν θα υπογράψει. Θα αφήσει, όμως, στον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας -όποιος κι αν είναι αυτός- το πιο δυσβάστακτο χρέος και το μεγαλύτερο καθήκον που θα κληθεί να φέρει σε πέρας ένας Πρόεδρος. Να υπογράψει ένα οδυνηρό Μνημόνιο που θα υποθηκεύει το μέλλον της κυπριακής οικονομίας και κοινωνίας. Αυτή είναι η στυγνή αλήθεια. Αυτή είναι η πραγματικότητα για τους δυστυχείς πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο κ. Χριστόφιας φεύγει με το κεφάλι ψηλά, χωρίς να υπογράψει ένα Μνημόνιο που επιβάλλουν οι… καταραμένοι οι τροϊκανοί, οι λωποδύτες των αγορών και των χωρών. Φεύγει, όμως, αφήνοντας πίσω του τις στάχτες μιας καμένης οικονομίας, ένα κράτος σαράβαλο, μια οικονομία κουλουριασμένη, άλλοτε υπόδειγμα και καμάρι της Ευρώπης. Φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια και ένα λαό που αγωνιά και ανησυχεί -στην πλειοψηφία του- για το αύριο, για τη δουλειά του, για το σπίτι του, για τα παιδιά του, για τις βασικές του ανάγκες.
Κανένας δεν θέλει την Τρόικα και τις πολιτικές της. Κανένας δεν θέλει να του παίρνουν το… ψωμί μέσα από το πιάτο του και να του κλέβουν τα κατοχυρωμένα δικαιώματά του. Δυστυχώς εμείς οι ίδιοι βγάλαμε με τα ίδια τα δάκτυλά μας τα δικά μας μάτια. Ποιος έφερε την Τρόικα στο νησί, ποιος άνοιξε την κερκόπορτα για να έλθουν τα πάνω κάτω στην κυπριακή κοινωνία;
Η απάντηση χρήζει διεξοδικής έρευνας και μελέτης από ερευνητές και ιστορικούς. Δυστυχώς η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου, η ιστορία του 21ου αιώνα, βάφεται με αίμα…
