Η αγωνιστική σεζον 2013 ήρθε στο τέλος της με την επίτευξη δύο μεγάλων και σημαντικών στόχων. Τα δύο αργυρά μετάλλεια στο Ομάν και στην Κίνα ήταν η επιβεβαίωση της ποιότητας της δουλείας που γίνεται από ολόκληρο το προπονητικό τιμ. Αποκορύφωμα της χρονιάς υπήρξε αναμφισβήτητα το αργυρό μετάλλειο στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, ένα μετάλλιο που το κυνηγούσα πολλά χρόνια. Το παγκόσμιο πρωτάθλημα είναι ένας αγώνας που είναι πάντα πολύ δύσκολος και ανταγωνιστικός, με επτά μέρες συνεχόμενης μάχης εναντίον όλων των ιστιοπλόων ανά το παγκόσμιο. Το αποτέλεσμα με χαροποιεί ιδιαίτερα και η πρόκληση του ότι ήρθε πίσω στα λέιζερ ο βραζιλιάνος θρύλος, με ενθουσιάζει και με πεισμώνει. Πρόκειται για ένα αθλητή-υπόδειγμα με 5 ολυμπιακά μετάλλια και 9 παγκόσμια πρωταθλήματα στο λέιζερ. Είναι ένας αθλητής που είχα είδωλο από μικρό παιδί, και τώρα μου δίνεται η μοναδική ευκαιρία να τον συναγωνιστώ. Αντιλαμβάνεστε ότι μία νίκη εναντίον του στο σπίτι του στη Βραζιλία, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών του Ρίο, εκεί που θα τελείωσει την καρίερα του θα έχει για μένα πολλαπλή σημασία.

Για να μπορεί ένας αθλητής σε οποιοδήποτε άθλημα να είναι ανταγωνίσιμος σε τέτοιο επίπεδο και να διεκδικεί τέτοιου είδους αποτελέσματα για τον ίδιο και τη χώρα του, χρειάζονται κάποια εφόδια και κάποιες προϋποθέσεις.

·Να είναι επαγγελματίας αθλητής, δηλαδή να μπορεί να αφοσιώνεται 100% στον αθλητισμό. Δεν νοείται επαγγελματικός αθλητισμός στον οποίο ο αθλητής αναγκάζεται να έχει την δουλεία του για να μπορεί να ζήσει και να κάνει τον αθλήτισμό ως χόμπι.

·Να έχει το καλύτερο προπονητικό τιμ: προπονητές, γυμναστές, ψυχολόγους, γιατρούς, διατροφολόγους, φυσιοθεραπευτές, μασέρ, μάνατζερ που θα τον βοηθούν και θα τον εμπνέουν για να φτάνει στο 100% της απόδοσης του.

·Να λαμβάνει συστηματικά μέρος σε αγώνες παγκόσμιου επιπέδου για να ξέρει που στέκεται και τι χρειάζεται να βελτιώσει ενόψει τον πιο σημαντικών αναμετρήσεων.

·Να προπονείται κάτω από τις καλυτερες δυνατές συνθήκες. Στην ιστιοπλοΐα αυτό σημαίνει να βρίσκεται στις κατάλληλες καιρικές συνθήκες και με τους καλύτερους αντιπάλους.

·Τέλος ένας αθλητής για να πετύχει πρέπει να θέτει στόχους, τους οποίους να ακολουθούν τόσο η λογική του όσο και το υποσυνείδητο και το συναίσθημα. Πώς μπορεί να το πετύχει αυτό; Πολύ απλά με διάφορα

κίνητρα, τοόσο υλικά όσο και ηθικά.

 

Έτσι έχοντας ξεκάθαρους στόχους και δυνατά κίνητρα βρίσκεις τη δύναμη να ξεπερνάς εμπόδια και δύσκολες καταστάσεις, και με την σωστή, προγραμματισμένη προετοιμασία αποδίδεις τα μέγιστα των δυνατοτήτων σου. Σκοπός στον αθλητισμό δεν είναι να κερδίζεις πάντα, αλλά να δίνεις το 100% από τον εαυτό σου. Γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Στόχος μου πριν τους Ολυμπιακούς ήταν το μετάλλιο, ένας στόχος που πολύ λίγοι συμμερίστηκαν μαζί μου πριν την Ολυμπιάδα του Λονδίνου, ίσως γιατί δεν παρακολουθούσαν την πορεία μου μέσα από τα χρόνια. Το διάστημα μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου μέχρι σήμερα ήταν σίγουρα το πιο δύσκολο ψυχολογικά κομμάτι που αντιμετώπισα στη ζωή μου για λόγους που θα αναφερθώ στη συνέχεια. Αναμφισβήτητα όταν είσαι ο πρώτος Ολυμπιονίκης της χώρας σου ο πύχης και οι προσδοκίες ανεβαίνουν. Πράγμα που είναι απόλυτα φυσιολογικό, και που εμένα προσωπικά με εμπνέει και μου δίνει δύναμη να συνεχίζω.

Όσο δύσκολο όμως είναι να ανέβεις στην κορυφή τόσο πιο δύσκολο είναι να παραμείνεις εκεί. Παρόλο που ο στόχος της Ολυμπιάδας και του 2013 επιτεύχθηκε, από την αρχή της σεζον μέχρι και τον Αυγουστό τα αποτελέσματα που κυνηγούσα δεν έρχονταν, πολύ απλά γιατί στοιχεία από το πιο πάνω παζλ ήταν απόντα. Για να είμαι πιο συγκεκριμένος:

·το συμβόλαιο του προπονητή μου για το 2013 υπογράφτηκε τέλος Αυγούστου, περισσότερο από ένα χρόνο μετά τους Ολυμπιακούς χωρίς να καλύπτονται όλες οι απαιτούμενες απολάβες, για έναν άνθρωπο που πίστεψε στο ταλέντο μου από την αρχή, σε έναν άνθρωπο που με ανέδειξε και με αναδεικνύει συνεχώς ιστιοπλοϊκά, ένα άνθρωπο που απέρριψε πολύ μεγαλύτερες οικονομικές προτάσεις γιατί είχε ίδιους στόχους με μένα, και είναι κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος και πιο ποιοτικός προπονητής στον κόσμο.

·Πολλα έξοδα δεν εγκρίθηκαν ποτέ και τα βγάζω ακόμα από την τσέπη μου, όπως o μισθός του γυμναστή μου, ενός ανθρώπου που είναι σαν εγκυκλοπέδια, με απίστευτη γνώση και εμπειρία στον αθλητισμό, που εκτός

από πρόγραμμα γυμναστικής μου βγάζει διατροφές, συμμπληρώματα, μου κάνει εξιδικευμένη αποκατάσταση και ενδυνάμωση σε παλιούς τραμαυτισμούς και μου βγάζει πρόγραμμα της μέρας με τα λεπτά. Επίσης

δεν εγκρίθηκε ποτέ ο μισθός του αθλητικού ψυχολόγου/προπονητή μου, που με βοηθά στο να μένω απόλυτα συγκεντρωμένος την ώρα της κρίσιμης στγμής, διάφορα έξοδα ιατρικά, αναλύσεις, έξοδα για μετεωρολόγους και μέντορες κανονισμών, μερικά έξοδα εξοπλισμού και προετοιμασίας.

·Τέλος ένα μέρος μόνο των εξόδων μου για προετοιμασία και συμμετοχή στους αγώνες εγκρίθηκε και αυτό στα μέσα της χρονιάς. Αυτό σήμαινε ότι αναγκάστηκα να χάσω προετοιμασίες και αγώνες με αποτέλεσμα να μην τηρήσω την υπόσχεση που έδωσα δημόσια για τους Μεσογειακούς και να πάρω την πολύ δύσκολη απόφαση να μη λάβω μέρος στους αγώνες. Όλα αυτά τα γεγονότα με επηρέασαν απίστευτα ψυχολογικά, λόγω του συνεχούς άγχους και αγωνίας, και εισπράττοντας μια γεύση ότι αυτό που κατάφερα δεν αναγνωρίζεται.

Μέχρι τους Ολυμπιακούς η οικογένειά μου ανέλαβε την αποκλειστική σχεδόν οικονομική μου στήριξη, αφού πίστεψε σε μένα από πολύ νωρίς και με στήριξε και με στηρίζει με κάθε δυνατό τρόπο. Αυτή η οικονομική επιβάρυνση δημιούργησε ένα έλλειμα πολλών δεκάδων χιλιάδων λιρών, και σε συνδυασμό με τη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας, η οικογένειά μου αδυνατεί πλέον να επωμιστεί την οικονομική στήριξη της πορείας μου, ειδικά μετά το μετάλλιο με τις αυξημένες πλέον απαιτήσεις.

Ευτυχώς μέσα στις δύσκολες αυτές στιγμές βρέθηκε η εταιρία ΟΠΑΠ και μου έδωσε οικονομικό οξυγόνο να μπορέσω να συνεχίσω την προετοιμασία μου για τους Πανευρωπαικούς και το Παγκόσμιο, και τους ευχαριστώ θερμά για αυτό. Για ένα επαγγελματία αθλητή, η οικονομική στήριξη δεν θα έπρεπε να προέρχεται από τον ίδιο. Δυστυχώς όμως όλα αυτά που περίμενα ότι θα άλλαζαν μετά τους Ολυμπιακούς και όλα αυτά που μου υποσχέθηκαν έμειναν στο περιθώριο. Αυτά που υλοποιήθηκαν ήταν μετά από απίστευτα μεγάλη καθηστέρηση και κωλυσιεργία. Με πολλούς μήνες καθυστέρησης παίρνουμε το πρίμ των Ολυμπιακών, το οποίο απευθείας χρησιμοποιήθηκε για την τακτοποίηση παλιών οικονομικών εκκρεμοτήτων σχετικών με την προπόνηση και την προετοιμασία μου για τους Ολυμπιακούς. Ο μισθός μου από την επαγγελματική αποκατάσταση πάει ολοκληρωτικά στην προετοιμασία μου και δεν αρκεί, ενώ θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για προσωπικά μου έξοδα. Χώρις να είμαι ο αρμόδιος να υποδείξω πώς πρέπει να λειτουργούν κάποια πράγματα, από την προσωπική μου εμπειρία μπορώ να πώ με σιγουριά ότι το σύστημα αυτό δεν μπορεί να λειτουργήσει για ένα επαγγελματία αθλητή. Δεν μπορεί να εγκρίνεται μέρος του προϋπολογισμού μου τον Ιούνιο και να αναγκάζομαι το Νοέμβριο να καταβάλλω τα έξοδα μου από μόνος μου για προετοιμασία και συμμετοχή σε αγώνες, και μιλάμε για δεκάδες χιλίαδες ευρώ. Επίσης δεν γίνεται να φέρνω όλες τις δικαιολογητικές αποδείξεις, να έχω καταθέσει όλα τα απαραίτητα έγγραφα, η σεζον να τελειώνει και ακόμη να περιμένω τα πλείστα χρήματα να μου επιστραφούν. Αντί να είμαι συγκεντρωμένος στην προετοιμασία μου και τη συνέχεια της πορείας μου, αναγκάζομαι να αναρωτιέμαι αν αυτά που εγκρίθηκαν όντως θα τηρηθούν, και φυσικά να προβληματίζομαι πώς θα βρω επιπρόσθετους οικονομικούς πόρους για όλα τα υπόλοιπα έξοδα που δεν έγκριθηκαν ποτέ. Και φυσικά λέγοντας "εγώ", περιλαμβάνω κάθε Κύπριο αθλητή που κάνει ή θα ήθελε να κάνει αθλητισμό επαγγελματικά. Όπως όλοι ξέρουμε η ερμηνεία του όρου "επαγγελματίας" είναι ότι αμοίβεται για το έργο του. Μέτα την ένταξή μου στην επαγγελματική αποκατάσταση είμαι πλέον και επίσημα επαγγελματίας αθλητής. Αυτό προνοεί ότι τα έξοδα που προκύπτουν για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου τα επιβαρύνεται ο εργοδότης μου. Για να μπορώ να ανταποκρίνομαι όπως θέλω αγωνιστικά, χρειάζομαι στήριξη γιατί δεν μπορώ και δεν πρέπει συνεχώς να περνώ αυτές τις ψυχοφθόρες διαδικασίες και να χρησιμοποιώ όλο μου το μισθό στην προετοιμασία, να επιβαρύνω οικονομικά και τον εαυτό μου και την οικογένειά μου, να παραμελώ πολλές άλλες πτυχές τις ζωής μου, χωρίς το αντίστοιχο αντίκρισμα από τους αρμόδιους φορείς. Το παρελθόν δεν αλλάζει, ένιωσα πολλές φορές αδικημένος, ακόμα και σε πράγματα που ήταν νόμοι αλλά δεν τηρήθηκαν ποτέ στην περίπτωσή μου. Αυτό με πικραίνει, γιατί στη ζωή μου έμαθα να είμαι τίμιος και να διεκδικώ αυτά που δικαιούμαι. Πράγματα που μου στοίχισαν και οικονομικά και ψυχολογικά. Γιατί αν η Κύπρος θέλει να διαπρέπει στον αθλητισμό, επιτυχίες που δίνουν ελπίδα, χαρά και περηφάνεια στο λαό μας, ειδικά σε τέτοιες περιόδους βαθειάς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, και διαφημίζουν την χώρα μας ανά το παγκόσμιο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τότε οι αθλητές της, τα παιδιά της, πρέπει να έχουν τη στήριξη που χρειάζονται σε όλα τα επίπεδα για να μπορούν να την ανεβάζουν στα ψηλότερα σκαλοπάτια του κόσμου.