Η οξυουρίαση είναι συχνή λοίμωξη στα παιδιά και υπολογίζεται ότι 30% των παιδιών παγκοσμίως εμφανίζουν οξυουρίαση σε κάποια στιγμή της ζωής τους. Προσβάλλει συχνότερα τα παιδιά ηλικίας 5-10 ετών και είναι ασυνήθης σε παιδιά κάτω των 2 ετών.    Εμφανίζεται με την ίδια συχνότητα σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα και συχνότερα σε θερμά και υγρά κλίματα.

Οι οξύουροι είναι μικρά σκουλήκια (έλμινθες η επιστημονική ορολογία) έχουν χρώμα γκριζόλευκο, μήκος 0.63- 1.27 εκατοστά και προκαλούνται από τον Enterobius vermicularis. Ζουν (παρασιτούν) στο παχύ έντερο των ανθρώπων που έχουν προσβληθεί και κατά τη διάρκεια της νύχτας μεταναστεύουν έξω από το έντερο και βγαίνουν στην περιοχή γύρω από τους γλουτούς με αποτέλεσμα να προκαλούν στο παιδί ενοχλητικό κνησμό κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Πώς μεταδίδονται οι οξύουροι;
Η μετάδοσή τους γίνεται με τα μολυσμένα χέρια του παιδιού. Στα μολυσμένα άτομα το θηλυκό σκουλήκι μεταναστεύει στο δέρμα του πρωκτού (πωπός) και αφήνει τα αυγά του. Το παιδί ξύνεται στην περιοχή και με τα χέρια μεταφέρει τα αυγά τους στις επιφάνειες που ακουμπά. 

Τα αυγά μπορεί να ζήσουν μέχρι και 2 βδομάδες μακριά από το ανθρώπινο σώμα.  Στη συνέχεια όταν κάποιος μεταφέρει στα χέρια του τα αυγά ακουμπώντας σε κάποιο μολυσμένο αντικείμενο ή στην τουαλέτα και δεν πλύνει τα χέρια του καταπίνει τα αυγά.  Τα αυγά εκκολάπτονται στο λεπτό έντερο γίνονται σκώληκες και μεταναστεύουν στο παχύ έντερο.

Διαβάστε περισσότερα εδώ