Σε κάθε χώρα, μικρή ή μεγάλη, πληθυσμιακά και ποδοσφαιρικά, ανέκαθεν υπήρχαν οι μεγάλες ομάδες, αυτές που και κόσμο είχαν και τίτλους συχνά-πυκνά κατακτούσαν.
Δεν θα ισχυριζόμουν ότι άλλαξε δραματικά το όλο σκηνικό· όμως, όπως και να το κάνουμε, παντού ξεπετάγονται σε τακτά χρονικά διαστήματα ομάδες που σπάζουν το κατεστημένο και οι επιτυχίες τους σε πρωτάθλημα ή κύπελλο, ακόμα και σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, προκαλούν σεισμικές δονήσεις…
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά στον διεθνή χώρο, ενώ και η Κύπρος δεν αποτελεί εξαίρεση του κανόνα σε ό,τι αφορά ομάδες που είτε ήταν μεγάλες και παρέμειναν εκτός κατάκτησης τίτλων για αρκετό διάστημα, αλλά επανηλθαν, όπως η ΑΕΛ, είτε αποδείχτηκαν πυροτέχνημα αλλά πρόλαβαν και έγραψαν ιστορία, όπως η Πέγεια, είτε ταρακουνούν τα λιμνάζοντα νερά και κανείς δεν ξέρει πόσα χρονιά θα κρατηθούν σε ψηλές πτήσεις, όπως ο Έρμης της Αραδίππου.
Δεν θα ισχυριστώ ότι αλλάζει γενικά ο ποδοσφαιρικός χάρτης, όμως τουλάχιστον στην Κύπρο, στα τελευταία χρόνια, γίναμε μάρτυρες αρκετών και σημαντικών αλλαγών, που αν κάποιος μας το έλεγε στην προηγούμενη δεκαετία και, κυρίως, αρκετά πιο πριν, πιθανόν να τον βγάζαμε ποδοσφαιρικά ανίδεο και φαντασιόπληκτο…
Κι όμως, είδαμε τον Διγενή Μορφου σε λιγότερο από μια δεκαετία από την 5η θέση στο πρωτάθλημα και την παρουσία του στον τελικό του Κυπέλλου το 2005, να υποβιβάζεται στη Δ΄ Κατηγορία και μάλιστα να κινδυνεύει άμεσα να αναστείλει τη δραστηριότητά του, είδαμε την Πέγεια από Κυπελλούχος Κύπρου το 2009, να διαγράφεται από τα μητρώα της ΚΟΠ, είδαμε την ΕΝΠ, μετά από 44 ολόκληρα χρόνια στα σαλόνια, να υποβιβάζεται, και τον Οθέλλο Αθηαινου να ανεβαίνει στην Α΄ Κατηγορία.
Είδαμε την ΑΕΛ, επίσης μετά από 44 χρόνια, να στέφεται πρωταθλήτρια και τον Ερμή να φτάνει σε τελικό για πρώτη φορά στην ιστορία του, αφού ήδη είχε εξασφαλίσει θέση στην Ευρώπη διαμέσου του μαραθωνίου.
Είδαμε την Α.Ε. Πάφος να κατρακυλά και να κινδυνεύει με κλείσιμο και την Α.Ε. Κουκλιών να εκπροσωπεί μέχρι νεωτέρας ολόκληρη πόλη και επαρχία Πάφου στα σαλόνια.
Είδαμε την Ανόρθωση να κλείνει μια εξαετία χωρίς τίτλο πρωταθλήματος ή κυπέλλου και τις ομάδες της Λεμεσού για πρώτη φορά σε κανονική περίοδο να τερματίζουν στις θέσεις 1 και 2 και βεβαίως για πρώτη φορά από καταβολής των μπαράζ να αγωνίζονται μαζί στον όμιλο για τον τίτλο.

Στις πλείστες από αυτές τις ανατροπές που επήλθαν στον χάρτη, όπως για δεκαετίες πολλές τον ξέραμε, σημαντικό ρόλο έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει το οικονομικό κομμάτι.
Ειδικά στα τελευταία χρόνια, όπου και κρίση γενικά ξέσπασε και πίεση έντονη εξασκείται και από ΚΟΠ αλλά και από πλευράς ΟΥΕΦΑ, με τα γνωστά κριτήρια, τα προβλήματα που ήταν κάτω από το χαλί βγήκαν στην επιφάνεια με τα γνωστά αποτελέσματα.
Είναι φανερό ότι, όσοι δεν μπορέσουν να συγυριστούν και να εναρμονιστούν με τα νέα δεδομένα, όσο μεγάλοι και τρανοί κι αν ήταν στο παρελθόν, δυστυχώς θα έχουν άσχημο φινάλε…