Χαμογέλασε…

Όλα γίνονται λίγη θέληση χρειάζεται. Εκεί που πας να πέσεις ψυχολογικά, χαμογέλασε στον εαυτό σου. Δείξε καλωσύνη σε αυτό το σώμα που σε κουβαλάει χρόνια τώρα. Σε ανέχεται, σε προσέχει και σε αγαπά. Δεν είναι εγωισμός προς θεού. Πως θα αγαπάς τον υπόλοιπο κόσμο αν δεν αγαπήσεις πρώτα εσύ τον εαυτό σου; Πως θα προσφέρεις αν δεν έχεις γερά αποθέματα αγάπης; Πως θα μπορέσεις να μοιράσεις καλωσύνη σε ένα κόσμο που την φοβήθηκε τόσο,  που της αφαίρεσε αυτό το υπέροχο –ω- και της κότσαρε ένα ολοστρόγγυλο –ο- ;

Ξέρω όλα αυτά τα κλισέ σου τη δίνουν. Και εγώ μαζί σου είμαι. Όμως μεταξύ μας αυτά τα κλισέ αποδεικνύουν ότι ανήκουμε σε εκείνη τη συνομοταξία ανθρώπων, οι οποίοι δεν αντέχουν την κυριαρχία του άδικου, του κακού, του μέτριου και της κουτοπονηριάς.

Συνεπώς, χαμογέλασε. Αρχικά, γιατί εξασκείς τους μύες του προσώπου, επίσης, δείχνεις πιο όμορφος όταν χαμογελάς ακόμα και αν οι άλλοι σε βρίσκουν ευάλωτο.

Με το χαμόγελο παίρνεις δύναμη. Μπορεί να φαίνεσαι τρωτός, μπορεί να φαίνεσαι εύκολος στόχος αλλά εσύ ξέρεις ότι δεν είσαι. Το να είσαι ένας χαμογελαστός άνθρωπος δε σε κάνει αυτόματα και ανεκτικό,  ιδιαίτερα με την βλακεία και συγκεκριμένα με την βλακεία με άποψη.

Το είχε πει και ο Κάρολος Κουν «Λένε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από τον βλάκα. Κι όμως θα το καταλάβετε όταν έρθει στην παρέα ο βλάκας με άποψη» αυτό μας έχει φάει κυριολεκτικά ο βλάκας με άποψη.  Γιατί δυστυχώς ο βλάκας με άποψη μπορεί να ξεγελά πολύ κόσμο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μπορεί να μιλάει και να τον ακούνε και να τον εμπιστεύονται και οι υπόλοιποι βλάκες που τον υποστηρίζουν.

Έξω από την πόρτα μου θα αναρτήσω πινακίδα «Προσοχή δαγκώνω» γιατί πλέον δεν μπορώ να ανεχτώ τον βλάκα με άποψη. Και δυστυχώς είναι πολλοί και πολλαπλασιάζονται, μήπως φταίει το νερό;