Οι πανηγυρισμοί στην Έγκωμη από την κατάκτηση του κυπέλλου από την ΕΘΑ καλά κρατούν. Άπαντες στην ομάδα νιώθουν δικαιωμένοι από τη μεγάλη προσπάθεια που έγινε από την αρχή της χρονιάς και που είχε ως επιστέγασμα την πρόσφατή της επιτυχία. Είναι αλήθεια ότι πολύ λίγοι πίστεψαν ότι αυτή η ομάδα μπορούσε να πετύχει κάτι το καλό τη φετινή περίοδο. Όμως αυτό διόλου νοιάζει τους ανθρώπους που νυχτοξημερώνονται στο σωματείο και που το μοναδικό πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι η ΕΘΑ. 

 

Έχω την εντύπωση ότι, τον συγκεκριμένο τίτλο τον χάρηκαν πολύ περισσότερο από τους προηγούμενους που κέρδισε η ομάδα. Όχι γιατί αυτό το κύπελλο έχει την ίδια αξία με τα δύο σερί πρωταθλήματα (2010-11, 2011-12), την τροπαιοθήκη κοσμούν ακόμα δύο κύπελλα (2010-11, 2012-13), αλλά κυρίως για το γεγονός ότι στην ΕΘΑ απέδειξαν ότι όλα γίνονται. Βεβαίως, οι άνθρωποι στην ομάδα δεν έχουν ανάγκη από μπράβο και χειροκροτήματα, αλλά όπως και να το κάνουμε η χαρά είναι διπλή, όταν είσαι το αουτσάιντερ και σηκώνεις το τρόπαιο. 

 

Αυτή η επιτυχία ανήκει στον πρόεδρό της, Πανίκο Κωνσταντίνου, του οποίου το όνομα, εδώ και χρόνια, έγινε συνώνυμο με την ΕΘΑ. Μόνο ο ίδιος γνωρίζει πόσα προβλήματα είχε να αντιμετωπίσει, ελέω της οικονομικής κρίσης. Υπήρξε μάλιστα περίοδος που είχε χάσει τον ύπνο του. Δεν τα έβαλε όμως κάτω. Έφερε στην ομάδα έναν γνώριμο, τον Χριστόφορο Λειβαδιώτη, στον οποίο εμπιστεύθηκε την τεχνική ηγεσία. Και οι ατέλειωτες ώρες δουλειάς, έφεραν το ποθούμενο αποτέλεσμα. Άλλωστε οι δύο τους ξέρουν τον δρόμο προς την επιτυχία, αφού συνεργάστηκαν ξανά στα δύο πρωταθλήματα που κέρδισε η ομάδα. Και επειδή τρώγοντας έρχεται η όρεξη, στην ΕΘΑ προετοιμάζονται για τη συνέχεια…