Αλίμονό μας…

Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση της πρόθεσης της πρωταθλήτριάς μας στη σκοποβολή, Άντρης Ελευθερίου, να εγκαταλείψει το άθλημα λόγω του ότι αδυνατεί, όπως υποστηρίζει η ίδια, να αντεπεξέθλει οικονομικά στις απαιτήσεις του αθλήματος. Και αυτό γιατί μετά από απόφασή του ο ΚΟΑ, έχει καταργήσει το σχέδιο επαγγελματικής αποκατάστασης αθλητών, στο οποίο ήταν ενταγμένη η πρωταθλήτριά μας.

«Δυστυχώς δεν θα είμαι σε θέση να συνεχίσω τη σκοποβολή...!», αναφέρει χαρακτηριστικά η Άντρη Ελευθερίου στην επιστολή που απέστειλε στο διοικητικό συμβούλιο της ΣΚΟΚ, ενημερώνοντας την Ομοσπονδία για την απόφασή της.

 

Βεβαίως, η πιο πάνω εξέλιξη αποτελεί άλλο ένα κατάλοιπο της οικονομικής κρίσης που περνά ο τόπος μας. Και είμαι βέβαιος ότι την ίδια σκέψη κάνουν αρκετοί αθλητές, οι οποίοι αδυνατούν να συνεχίσουν τον πρωταθλητισμό αφού δεν έχουν πλέον την οικονομική άνεση να το πράξουν. Μπορεί να μην έχουν πετύχει όσα η Άντρη Ελευθερίου, η οποία στο Πεκίνο κατετάγη στην έβδομη θέση κερδίζοντας τον τίτλο του Ολυμπιονίκη, όμως δεν παύει και μόνο η σκέψη, να αποτελεί πλήγμα για τον κυπριακό αθλητισμό. 

 

Είναι γεγονός ότι οι καιροί που διανύουμε σίγουρα δεν είναι οι καλύτεροι, ώστε να ξοδεύονται μεγάλα ποσά, όμως από την άλλη κανείς δεν μπορεί να διαγράψει όσα με κόπο και μόχθο κατάφεραν να πετύχουν οι αθλητές μας. Οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις μάς έκαναν να αισθανθούμε εθνική περηφάνια με τα κατορθώματά τους. Θεωρώ ότι η πολιτεία, σε συνεργασία πάντα με τον ΚΟΑ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει και αυτό το πρόβλημα αφού, κακά τα ψέματα, έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι ο αθλητισμός τα τελευταία χρόνια αποτελεί τον μεγαλύτερο πρεσβευτή της Κύπρου στο εξωτερικό. Αλίμονό μας, εάν φτάσουμε στο σημείο να εμποδίζονται οι αθλητές μας εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Γιατί αυτό θα είναι πραγματικά κατάντημα.