Είναι από τα παιχνίδια που κανείς δεν θέλει να χάσει. Διότι απλά πρόκειται για τις κατά τεκμήριων καλύτερες και πιο σταθερές ομάδες της φετινής περιόδου. Κάτι σαν «repeat» της περσινής χρονιάς, η τελική φάση του πρωταθλήματος, με την διαφορά όμως ότι πέρσι ο πρωταθλητής αναδείχθηκε από το τέταρτο παιχνίδι. Φέτος, ΑΠΟΕΛ και ΑΕΚ «κράτησαν» την έδρα τους και αναπόφευκτα, οδήγησαν τη σειρά σε πέμπτο και καθοριστικό παιχνίδι. Τα πράγματα πλέον είναι απλά. Η ομάδα που θα κάνει τα πιο λίγα λάθη θα σηκώσει και την κούπα. 

Δεν νομίζω ότι κάποια από τις δύο ομάδες θα ξεφύγει στο σκορ. Μπορεί κάτι τέτοιο να έγινε στα τρία προηγούμενα, με εξαίρεση τον πρώτο αγώνα, ωστόσο, σε αυτά στο πίσω μέρος του μυαλού των φιλοξενούμενων υπήρχε η δεύτερη ευκαιρία. Κάτι που δεν θα υπάρχει στο συγκεκριμένο παιχνίδι. Τουλάχιστον θα δούμε, δύναμη, πάθος, αποφασιστικότητα και γιατί όχι και ρεσιτάλ κοουτσαρίσματος από δύο εξαιρετικούς προπονητές. Εάν στεφθεί πρωταθλητής ο ΑΠΟΕΛ, τότε ο Αντώνης Κωνσταντίνου θα πανηγυρίσει τον τρίτο του τίτλο πρωταλθήματος, προηγήθηκαν δύο κατακτήσεις με την ΕΘΑ. Εάν το «σηκώσει» ο Νικόλας Παπαδόπουλος, θα είναι ο δεύτερος στην καριέρα του και μάλιστα σερί. Έχει και εδώ ενδιαφέρον…