Θα έλεγε κανείς ότι ο Στάθης Αλωνεύτης αγωνίζεται για χρόνια στον ΑΠΟΕΛ. Τέτοιο πάθος, τέτοιο τσαμπουκά, τέτοια θέληση και τέτοια δίψα, από έναν ποδοσφαιριστή που διανύει μόλις τη δεύτερή του χρονιά στον Αρχάγγελο, είναι κάτι που σπάνια τη συναντάς στην εποχή μας. Λες και ο Στάθης βάλθηκε να μας πείσει ότι έχουμε επιστρέψει στην εποχή της φανέλας.

 

Και όλα αυτά από έναν ποδοσφαιριστή που πήγε στον Αρχάγγελο προερχόμενος από την «αιώνια» αντίπαλο. Ο Αλωνεύτης, μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, κατάφερε όχι μόνο να διώξει την όποια δυσπιστία είχαν οι φίλοι του ΑΠΟΕΛ προς το πρόσωπό του, αλλά να τους αναγκάσει ώστε το όνομά του να γίνει τραγούδι στα χείλη τους. Απόδειξη τούτου, το χειροκρότημα που εισέπραξε κατά τη διάρκεια της αλλαγής του, στον αγώνα με την Μπορντό. Το standing ovation που του χάρισαν οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ ήταν η μεγαλύτερη αναγνώριση προς το πρόσωπό του.

 

Ο Στάθης έχει να προσφέρει πολλά, αλλά το κυριότερο, σέβεται το ψωμί που παίρνει από τον εργοδότη του. Οι οπαδοί των γαλαζοκιτρίνων πρέπει να αισθάνονται ιδιαίτερα τυχεροί, που η ομάδα τους έχει στις τάξεις της ένα τέτοιο διαμάντι. Άλλωστε, είναι ο μοναδικός ποδοσφαιριστής που μέχρι στιγμής ξεχωρίζει σαν η μύγα στο γάλα. Εάν δεν ήταν και ο Στάθης, θα διερωτώνται αρκετοί πού θα ήταν φέτος ο ΑΠΟΕΛ.

 

Η άνοδος της ομάδας από την ημέρα που ο Γιώργος Δώνης ανέλαβε την τεχνική ηγεσία είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Ο Ελλαδίτης τεχνικός, σε σύντομο χρονικό διάστημα, κατάφερε να περάσει τη δική του φιλοσοφία και ουσιαστικά ο ΑΠΟΕΛ να αρχίσει να παίζει ως ομάδα. Γιατί, κακά τα ψέματα, ο ΑΠΟΕΛ επί εποχής Πάολο Σέρτζιο ήταν οτιδήποτε άλλο εκτός από ομάδα. Η άνοδος των ποδοσφαιριστών και κατ’ επέκτασιν ολόκληρης της ομάδας πιστώνεται 100% στον Ελλαδίτη τεχνικό.