Ο στόχος της εναλλακτικής πρότασης, όπως τον ονομάζουν τα κόμματα του κέντρου, είναι δύσκολος. Τις τελευταίες μέρες αρκετοί με ρωτούν κατά πόσο υπάρχει ακόμα ελπίδα. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Τολμώ να πω ότι υπάρχει ίσως μια τελευταία ευκαιρία για τον ενδιάμεσο χώρο.

Το μοναδικό σενάριο στο οποίο υπάρχει ίσως κάποια προοπτική είναι αυτό της σύμπτυξης μετώπου των τριών πλέων κομμάτων που φαίνεται να εξακολουθούν να επιμένουν στην προσπάθεια, δηλαδή ΕΔΕΚ, ΕΥΡΩΚΟ και Οικολόγων. Το σενάριο μπορεί να δουλέψει κάτω από κάποιες συνθήκες μερικές από τις οποίες αναφέρω πιο κάτω, κάποιες όμως θα αποφύγω.

Πρωτίστως, προϋποθέτει την κάθοδο στις εκλογές με ΕΝΑ και ΜΟΝΟ υποψήφιο. Υποψήφιοι μπορούν να είναι είτε ο Γιαννάκης Ομήρου είτε ο Γιώργος Λιλλήκας των οποίων οι προσωπικότητες είναι οι μόνες αυτή τη στιγμή που ικανοποιούν το κριτήριο της εκλεξιμότητας. Ο μεν Γιαννάκης Ομήρου λόγο της καλής εικόνας που έχει ως πολιτικός και της εκτίμησης που χαίρει στην κοινωνία, αλλά βεβαίως και γιατί θα μπορέσει να συσπειρώσει την ΕΔΕΚ και ο Γιώργος Λιλλήκας γιατί βάσει δημοσκοπήσεων φαίνεται να έχει ισχυρό ρεύμα υπέρ του στις βάσεις των 3 αυτών κομμάτων αλλά και γενικότερα στην κοινωνία.

Θα πρέπει να γίνει ξεκάθαρο όμως, ότι σε περίπτωση καθόδου και των δύο το σενάριο αυτό δεν έχει προοπτική.