Σε χρόνο ρεκόρ η κυρία Μαρία έγινε διάσημη. Όλοι έγραφαν γι’ αυτήν στο Facebook. Αν και δεν είχα δει εξ αρχής το βίντεο με το τηλεοπτικό της ντεπούτο, μπορούσα άνετα να καταλάβω για τι πάστα ανθρώπου πρόκειται. Είναι ένα σπάνιο είδος, το οποίο υπάρχει σε αφθονία στο νησί. Συγκεκριμένα, είναι αυτοί -δεν είναι και λίγοι- οι οποίοι θεωρούν ότι η Κύπρος είναι το κέντρο του κόσμου και ότι ο Κύπριος είναι πολιτισμένος, έξυπνος, όμορφος, πλούσιος και εξευγενισμένος, περισσότερο από κάθε άλλο άνθρωπο πάνω στον πλανήτη. Τι κι αν η μοναδική τους έξοδος απ’ το νησί αφορούσε σε μια τριήμερη κρουαζιέρα στη Ρόδο ή σε μια επίσκεψη στη Συρία με σκοπό να φτιάξουν την προίκα τους; Η κυρία Μαρία και όλοι οι όμοιοί της, ξέρουν! Έχουν καλωδιακή, βλέπουν ντοκιμαντέρ και γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι Γεωργιανοί είναι κλέφτες, ότι όλες οι Ρουμάνες, οι Βουλγάρες και οι Ρωσίδες είναι ελευθέρων ηθών και ότι όλοι οι Ασιάτες και Αφρικανοί εργάτες… κατάγονται από τη Σρι Λάνκα. Αυτό όμως που καθιστά ακόμα πιο ιδιαίτερη τη συγκεκριμένη κατηγορία συμπολιτών μας, είναι πως παρόλο που έχουν πολλά προβλήματα με όλους, όχι μόνο με τους ξένους αλλά και με τον γείτονα, τον κοινοτάρχη, την κουνιάδα, τον πεθερό, τον καθηγητή, το μπακάλη, τον επίτροπο της εκκλησίας, εντούτοις ποτέ δεν συγκρούονται μαζί τους. Και δεν φαντάζομαι να σκέφτηκε κάποιος καχύποπτος ότι ο λόγος που δεν το κάνουν, που δεν αντιδρούν με τους 'δικούς μας', είναι μήπως και στο μέλλον έρθουν στην ανάγκη τους; Καμία σχέση. Εξάλλου, ως γνωστό, ο Κύπριος που ανήκει στην κατηγορία της κυρίας Μαρίας είναι περήφανο είδος. Είναι το είδος που ποτέ δεν γλύφει. Ή μάλλον, ποτέ δεν γλύφει εκεί που φτύνει. Οπότε, δεν φτύνει έτσι ώστε στη συνέχεια να μπορεί να γλύψει με την άνεσή του! Φτύνει μόνο τους ξένους και τις ξένες, αφού εκεί δεν έχει τίποτα να γλύψει. Αφού, αποδεδειγμένα, αυτοί είναι που μας κλέβουν τις δουλειές, αυτοί κλέβουν τους άντρες από τις κυρίες Μαρίες, αυτοί ανοίγουν τα ήσυχα σπίτια μας... Αυτοί είναι που παίρνουν τα επιδόματα από το Γραφείο Ευημερίας εις βάρος της φτωχής και αδικημένης απ’ τη ζωή κυρίας Μαρίας...

Οπότε, όχι δεν σοκαρίστηκα ακούγοντας εν τέλει το παραλήρημα της κυρίας Μαρίας. Σοκάρομαι περισσότερο με όσους λένε ότι σοκάρονται με τις κυρίες Μαρίες. Σοκάρομαι περισσότερο με τα δελτία ειδήσεων που ‘σοκάρονται’ από τέτοια περιστατικά και αφιερώνουν το 1/3 του χρόνου τους, όχι για να καπηλευτούν τον πόνο ενός πεντάχρονου, αλλά γιατί δυσκολεύτηκαν πολύ να διασχίσουν το απροσπέλαστο σαλόνι με τα σκουπίδια και θεώρησαν σωστό να το μοιραστούν μαζί μας, αλλά και γιατί έπρεπε οπωσδήποτε να πάρουν δηλώσεις από τον γείτονα ο οποίος σοκαρίστηκε με την είδηση του θανάτου της 40χρονης. Τέλος, οφείλω να ομολογήσω πως νοιώθω μια ανατριχίλα αλλά και μια ανακούφιση με όλα όσα ακολούθησαν και κυρίως με την Υπουργό της Εργασίας η οποία φρόντισε να μας διαβεβαιώσει πως θα διορθώσει όλα τα προβλήματα έτσι ώστε να μην ξαναζήσουμε τέτοια περιστατικά. Ευτυχώς να λέμε που είναι και η Υπουργός για να βάλει τάξη, όχι τίποτε άλλο, αλλά κρίμα είναι η κυρία Μαρία να βγαίνει ολομόναχη στην τηλεόραση για να υπερασπιστεί τα δίκαια ενός ολόκληρου λαού.