Πορνεία: μια νόμιμη μορφή βίας στη χώρα μας.
Κάθε χρόνο κάπου στα μέσα του Φλεβάρη οι γυναίκες ανά το παγκόσμιο δίνουμε ραντεβού. Ραντεβού αντίστασης σε ότι βλάπτει τα δικαιώματα μας, την υγεία μας, την αξιοπρέπεια μας, την ύπαρξη μας. Δεν υπερβάλλω. Δίνουμε κυριολεκτικά ραντεβού και συναντιόμαστε κάπου κεντρικά στις πόλεις μας για να περάσουμε στον κόσμο που βρίσκεται εκεί, κάποια μηνύματα.
Το φετινό ραντεβού ορίστηκε για τες 11 Φεβρουαρίου, ημέρα Σάββατο στις 12 το μεσημέρι. Τόπος συνάντησης η πλατεία Φανερωμένης στη Λευκωσία. Η συνάντηση αυτή θα γίνει όμως και σε πολλές άλλες χώρες. Για αυτό άλλωστε οι συναντήσεις μας ακούνε στο όνομα 1 Billion Rising. 1 δισεκατομμύριο γυναίκες (κι όχι μόνο) ξεσηκωνόμαστε λοιπόν ετησίως για έναν κοινό σκοπό.
Φέτος το θέμα μας είναι η πορνεία ως μια μορφή βίας κατά των γυναικών. Μια μορφή βίας η οποία στη χώρα μας - και όχι μόνον -είναι νόμιμη.
Το 2002 η κυβέρνηση των ΗΠΑ υιοθέτησε μια ισχυρή θέση ενάντια στη νομιμοποίηση της πορνείας λαμβάνοντας υπόψη μελέτες και στοιχεία που καταδείκνυαν ότι η πορνεία είναι εγγενώς επιζήμια και απάνθρωπη, και τροφοδοτεί την εμπορία ανθρώπων, μια μορφή σύγχρονης δουλείας. Η πορνεία και συναφείς δραστηριότητες, συμπεριλαμβανομένης της μαστροπεία και της διατήρησης οίκων ανοχής λειτουργούν ως κίνητρα που ενισχύουν την ανάπτυξη της σύγχρονης δουλείας, παρέχοντας μια κάλυψη στους διακινητές ανθρώπων με σκοπό την σεξουαλική εκμετάλλευση. Όπου η πορνεία είναι νόμιμη ή ανεκτή, υπάρχει μεγαλύτερη ζήτηση εμπορίας ανθρώπων και σχεδόν πάντα μια αύξηση του αριθμού των γυναικών και των παιδιών που διακινούνται με σκοπό να γίνουν σκλάβοι του σεξ. 600.000 έως 800.000 άνθρωποι διακινούνται στα διεθνή σύνορα κάθε χρόνο, το 80 τοις εκατό των θυμάτων είναι γυναίκες, και μέχρι 50 τοις εκατό είναι ανήλικοι. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτές τις γυναίκες και τα παιδιά καταλήγουν στην πορνεία κάθε χρόνο.
Μια μελέτη του 2003 που δημοσιεύθηκε στην επιστημονική Εφημερίδα Journal of Trauma Practice διαπίστωσε ότι το 89 τοις εκατό των γυναικών στην πορνεία θέλουν να δραπετεύσουν από αυτή. Θύματα της πορνείας είναι όμως και πολλά παιδιά που βρίσκονται παγιδευμένα στην πορνεία. Δεν υπάρχουν πολλές άλλες πράξεις που να θεωρούνται πιο βάναυσες και επιζήμιες για τους ανθρώπους, από την πορνεία. Έρευνα που διεξήχθη σε εννέα χώρες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το 60-75 τοις εκατό των γυναικών στην πορνεία βιάστηκαν, 70-95 τοις εκατό βίωσαν άλλη μορφή σωματικής κακοποίησης, και 68 τοις εκατό είχαν τις ίδιες πιθανότητες να βιώσουν διαταραχή και να εκδηλώσουν μετα-τραυματικό στρες με άτομα που βίωσαν εμπόλεμε καταστάσεις ή ήταν θύματα μαρτυρίου/ τυραννίας.
Πέρα από αυτά τα κυριολεκτικά συγκλονιστικά στοιχεία οι επιπτώσεις της πορνείας στη δημόσια υγεία είναι καταστροφικές και περιλαμβάνουν μια μυριάδα σοβαρών και θανατηφόρων ασθενειών, συμπεριλαμβανομένου του HIV / AIDS. Μια ακαδημαϊκή μελέτη που διεξήχθη σε 5 χώρες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η έρευνα σχετικά με την πορνεία δεν έχει λάβει τη δέουσα σημασία με αποτέλεσμα τα κράτη και οι κυβερνήσεις να αγνοούν τα φυσικά τραύματα και ασθένειές που οι γυναίκες στη βιομηχανία του σεξ πολλές φορές βιώνουν από την βία που ασκείται πάνω τους, ή τα σημαντικά υψηλότερα ποσοστά ηπατίτιδας Β, τον υψηλότερο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στον τράχηλο της μήτρας, τις επιπλοκές στη γονιμότητα αλλά και τα ψυχολογικά τραύματα.
Σε ότι αφορά τα κράτη που επιχειρούν να ρυθμίσει την πορνεία με την εισαγωγή ιατρικών εξετάσεων δεν αντιμετωπίζουν το βασικότερο πρόβλημα που είναι η κακοποίηση και η βία. Η Πορνεία αφήνει τις γυναίκες και τα παιδιά σωματικά, ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά κατεστραμμένα. Πολλές φορές χρειάζονται χρόνια για να επουλωθούν τα ορατά και αόρατα τραύματα τους ακόμη και δεκαετίες, συχνά, όμως η ‘ζημία’ δεν μπορεί ποτέ να αναιρεθεί. Ταυτόχρονα η πορνεία δημιουργεί ένα ασφαλές καταφύγιο για τους εγκληματίες. Αφού διευρύνει και ανοίγει αγορές για εγκληματικές δραστηριότητες. Έτσι η νομιμοποίηση της πορνείας κάνει απλά ευκολότερη την ανάμειξη εγκληματιών με τη βιομηχανία του σεξ, ενώ δυσκολεύει παράλληλα τον εντοπισμό των σωματεμπόρων.
Η κυβέρνηση της Σουηδία το 1999 έχοντας αντιληφθεί ότι η πορνεία ενισχύει τη σωματεμπορία, ποινικοποίησε την αγορά υπηρεσιών μετακυλώντας έτσι την παρανομία στον πελάτη που αγοράζει υπηρεσίες και στους μαστροπούς που τις προσφέρουν. Έτσι δυο χρόνια μετά μειώθηκαν κατά 50% ο αριθμός γυναικών που εμπλέκονταν με την πορνεία και κατά 75% η αγορά τέτοιων υπηρεσιών από πελάτες. Παρόμοια πρακτική εφαρμόζουν κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Σε αντίθεση σε χώρες που η πορνεία ρυθμίστηκε νομικά παρατηρήθηκε αύξηση στη ζήτηση ‘σκλάβων του σεξ’ αλλά και στη θυματοποίηση ξένων γυναικών, πολλές εκ των οποίων ήταν θύματα σωματεμπορίου.
Εν έτη 2017 στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπάρχουν 4 διαφορετικές πρακτικές που ακολουθούνται σε ότι αφορά την πορνεία. Στη χώρα μας όπως και στην Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία, και Πολωνία, η πορνεία επιτρέπεται όμως απαγορεύεται η λειτουργία οίκων ανοχής. Σε Ελλάδα, Γερμανία, Ολλανδία, Ελβετία, Αυστρία, Ουγγαρία και Λετονία η πορνεία είναι καθόλα νόμιμη και ρυθμίζεται από σχετική νομοθεσία. Σε χώρες όπως την Ρουμανία, την Β. Ιρλανδία, την Ισλανδία, την Νορβηγία και την Σουηδία που προανέφερα πιο πάνω, είναι παράνομο να πληρώσεις για σεξ όχι όμως να προσφέρεις ερωτικές υπηρεσίες. Έτσι η πορνεία αν και δεν είναι παράνομη ο πελάτης διώκεται ποινικά. Σε ότι αφορά την τέταρτη πρακτική η οποία εφαρμόζεται σε χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, πρώην Γιουγκοσλαβίας και την Αλβανίας η πορνεία είναι παράνομη σε όλες της τις μορφές.
