Τους δουλεύει,  δηλαδή μας  δουλεύει, κανονικά ο Ταγίπ Ερντογάν και αυτοί, εκεί στο κλεινόν άστυ, ψωνίζονται. Αφού μας πέταξε κατάμουτρα την αξίωσή του για την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάνης, πήγε στη Θράκη και επειδή αναφέρθηκε σε μουσουλμανική μειονότητα, αλλά τουρκικής εθνικής καταγωγής, οι εν Αθήναις μηχανισμοί της κυβερνητικής προπαγάνδας, μόνο που δεν μας είπαν ότι κατατρόπωσαν τον Τούρκο Πρόεδρο. Ότι τον έβαλαν στην θέση του.  (Το άφησαν, βεβαίως,  να νοηθεί...) 

 

Τι τους είπε ο Ερντογαν στη Θράκη; Αντισταθείτε! Και το έπραξε αυτό με τον γνωστό ακραίο ισλαμικό χαιρετισμό των τεσσάρων δακτύλων. Έναντι ποιων να αντισταθούν οι μουσουλμάνοι της Θράκης; Προφανώς, έναντι των Ελλήνων, οι οποίοι, δήθεν  τους καταπιέζουν, ενώ στην Πόλη, οι Έλληνες ανθούν. Ποιοι Έλληνες; Δεν έχουν μείνει παρά μόνο κάποιοι γέροντες, που σε λίγο θα μετριούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού. 

 

Ακόμη και αν δεν καταπιέζονται οι μουσουλμάνοι της Θράκης, που αυτή είναι η αλήθεια, ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει να τους κάνει να πιστέψουν ότι καταπιέζονται!  Πώς αλλιώς θα έχει εχθρό για να εξάγει τα εσωτερικά του προβλήματα; Δημιουργώντας εσωτερικά προβλήματα στην Ελλάδα. Αυτό έκανε στην Θράκη. Και στην Αθήνα πανηγύριζαν επειδή ο Ερντογάν αναφέρθηκε στο σεβασμό της ελληνικής και της τουρκικής σημαίας και επειδή θεώρησε το πρόβλημα με τους μουσουλμάνους της Θράκης εσωτερική υπόθεση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Αθήνα πανηγυρίζει για τον Ερντογάν. Είναι από το 2003, όταν τον αποκαλούσαν ως μέγα μεταρρυθμιστή. Τον αποκαλούσαν  μάλιστα στην ΕΤ ως τον «Παπανδρέου της Τουρκίας». Τόση ήταν η Ερντογολαγνεία τους. Μοντέλο πολιτικού. Ποιος; Ο Σουλτάνος!  

 

Τι έκανε λοιπόν ο Τούρκος Πρόεδρος στη Θράκη; Απάντησε στις ορθές διαμαρτυρίες όλων των Ελλήνων για την προκλητική του στάση με ύπουλο τρόπο. Ωραία, είπε, δεν θέλετε να είναι το πρόβλημα στη Θράκη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, θα είναι εσωτερικό. Βρέστε τα με τους μουσουλμάνους  και η Τουρκία θα παρακολουθεί. Κινείται στη βάση της Κυπροποίησης.  Η Άγκυρα είναι εξωτερικός παίκτης και στο πλευρό, όπως τόνισε,  των μουσουλμάνων της Θράκης, οι οποίοι,  όπως διευκρίνισε, είναι τουρκικής καταγωγής. Και τους οποίους επιδιώκει να ξεσηκώσει με τον δικό του τρόπο... 

 

Αφού αναθεώρησε, όπως η προπαγάνδα των Αθηνών ισχυρίζεται τις θέσεις του - ότι περίπου τα μάζεψε ο Τούρκος Πρόεδρος - τότε τι γύρευε στη Θράκη; Μετέβη για φιλοφρονητική επίσκεψη; Η παρουσία του και μόνο εγείρει ή δεν εγείρει θέμα τουρκικής μειονότητας;  Άλλωστε, εφόσον απορρίπτεται η πολιτική Ερντογάν για το θέμα της επικαιροποίησης της Συνθήκης της Λωζάνης, τι λόγο έχουν οι επιτροπές που έχουν ανακοινωθεί για να συζητήσουν επί θεμάτων που αφορούν στο  Αιγαίου; 

 

Προφανώς,  μετά το πρώτο σοκ στο Προεδρικό Μέγαρο, είπαν στον Τούρκο  Πρόεδρο, οι ευφυείς ημέτεροι: Τι τα φωνάζεις δημόσια; Γιατί μας εκθέτεις, αφού θα τα συζητήσουμε στα μουλωχτά; Τι πας να κάνεις; Να τους ξυπνήσεις; Ας τους  εκεί στον κόσμο τους, να ζουν με τη ψευδαίσθηση ότι όλα είναι μια χαρά... Όπως το καλό κλίμα των συνομιλιών της Κύπρου, που τελικώς ήταν φιάσκο. Αυτά στην κυριολεξία έλεγε μερίδα των ελλαδικών ΜΜΕ, καθώς και πολιτικοί. Τι ήθελε και τα είπε δημόσια; Αυτά έλεγαν, αυτό ήταν το πρόβλημα.

 

Ότι, δηλαδή ο Ερντογάν τα είπε δημόσια και χάλασε την παράσταση, η οποία αργά ή γρήγορα θα χαλούσε.  Διότι, ο Ερντογάν δεν εκφράζει τον εαυτό του, αλλά την παγία τουρκική αναθεωρητική πολιτική, την οποία ούτε η Αθήνα ούτε η Λευκωσία θέλουν να βλέπουν, έχοντας την λανθασμένη πολιτική εντύπωση ότι, θα την αποφύγουν... Ούτε να το σκέφτονται. Και όσο πιο σύντομα και σοβαρά σκεφτούν τι είπε ο Ερντογάν στην επίσκεψή του στην Ελλάδα, τόσες μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες που έχουμε για να αποτρέψουμε τα χειρότερα.  Αλλιώς θα τα βρούμε μπροστά μας. Ξεκινώντας για παράδειγμα από ένα νέο Κρανς Μοντανά. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν.

 

Ο κάθε Έλληνας,  από την ΄Εβρο ως την Κύπρο, κατανοεί ότι το πρόβλημα δεν είναι μόνο ο Ερντογάν, αλλά και η δική μας πολιτική ηγεσία, η οποία αρνείται να καταλάβει την τουρκική πολιτική και να πιστέψει τι λέει ο Τούρκος Πρόεδρος. Κυρίως, όμως, αρνείται να οικοδομήσει μια νέα  εναλλακτική στρατηγική. Εκτός και αν δεν μπορεί.  Και αναφερόμαστε σε στρατηγική, σοβαρή και αξιόπιστη και ουχί, βεβαίως, σε κατά καιρούς κομματικά πυροτεχνήματα εσωτερικής κατανάλωσης...