Οι αρχές της… Ένωσης και το προτεκτοράτο του Ακιντζί

Γιατί η αλλαγή απόφασης απο την Βουλή επιβεβαιώνει την λογική της εκλιπούσας 

Τι σημαίνει πολιτικά, και δη στις συνομιλίες, η υποταγή της κυπριακής Βουλής στις τουρκικές αξιώσεις και τι πρέπει να αποφασίσει και να εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο να πράξει

· Τι σημαίνει στρατηγικά η αποχώρηση Ακιντζί και πού το πάει η Τουρκία

· Η βιωσιμότητα της ομοσπονδίας και ο αφελληνισμός της Κύπρου

· Γιατί έχει δημοκρατικό χαρακτήρα το Ενωτικό Δημοψήφισμα

· Ποιος τραβά το χαλί του Προέδρου κάτω από τα πόδια

· Πώς περιμένεις να σε σεβαστεί ο κατακτητής, όταν υποκύπτεις στους εκβιασμούς;

Τα όσα συμβαίνουν σχετικά με την αλλαγή της απόφασης της Βουλής για τη διδασκαλία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος ως ιστορικού γεγονότος αγγίζουν τα όρια της φαιδρότητας. Και ο κατοχικός ηγέτης επιδιώκει να επιβάλει τι θα διδάσκουμε τα παιδία μας και τι όχι. Και, μάλιστα, αναφέρεται σε ένα συμβάν, που αποτελεί ωδή στη δημοκρατία, αφού ο λαός επιδίωξε το 1950 ειρηνικώ τω τρόπω να ασκήσει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, άρθρο 1 παρ. 2 του Χάρτη του ΟΗΕ.

Η στάση του κατοχικού ηγέτη αποκαλύπτει πώς σκέφτεται η τουρκική πλευρά, η οποία παραποιεί την αλήθεια ισχυριζόμενη ότι η Βουλή αποφάσισε για την Ένωση! Ας σοβαρευτούμε. Είμαστε ήδη στην ίδια Ένωση με την Ελλάδα και με άλλα κράτη. Δηλαδή στην Ε.Ε. Και μάλιστα εντός της ίδιας Ένωσης έχουμε πρόθεση να βοηθήσουμε, ώστε με μια δημοκρατική λύση να ενσωματωθούν στην Κυπριακή Δημοκρατία και τα κατεχόμενα και οι Τουρκοκύπριοι, καθώς και η Τουρκία, εφόσον σεβαστεί τις αρχές και αξίες της Ένωσης. Της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Υπάρχει, όμως, και κάτι άλλο, συναφές με τα ανωτέρω: Η Τουρκία επιβεβαιώνει ότι και μετά την ομοσπονδιακή λύση έχει πρόθεση θα εκβιάζει μέσω των Τουρκοκυπρίων με κατάρρευση του νέου πολιτειακού συστήματος, εάν δεν υποκύπτουμε σε ό,τι μας λέει. Σε ό,τι μας διατάζει. Και η πολιτική αυτή δεν συνάδει με τις αρχές της Ένωσης.

Το κάρφωμα

Επί μακρόν τονίζαμε ότι η φόρμουλα της βιωσιμότητας της ομοσπονδιακής λύσης θα στηριχθεί στην τουρκική απειλή και στη δική μας υποχώρηση. Ιδού που η θέση αυτή επιβεβαιώνεται προ της λύσης. Η ηγεσία του ΔΗΣΥ ισχυρίζεται τώρα ότι κακώς τήρησε αποχή στη Βουλή και ότι έπρεπε να καταψηφίσει την τροπολογία του ΕΛΑΜ για τη διδασκαλία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος ως ιστορικού γεγονότος. Ερώτημα: Υπό αυτές τις συνθήκες, αδίκως θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι άγεται και φέρεται από την ηγεσία του ΑΚΕΛ;

Άλλωστε, η ηγεσία του ΑΚΕΛ όχι μόνο βάλλει κατά του ΔΗΣΥ γιατί τήρησε αποχή και χάλασε τη μαγιά των συνομιλιών, αλλά, όπως αποκαλύπτουν οι Τούρκοι, κάρφωνε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ότι δεν υποκύπτει και δεν παραδίδει την εκ Περιτροπής Προεδρία. Όπως οι Τούρκοι λένε, ο κ. Α. Κυπριανού τούς είπε ότι έχει υποστηρίξει ενθέρμως στο Εθνικό Συμβούλιο την εκ Περιτροπής Προεδρία, αλλά ο Πρόεδρος διαφωνεί.

«Κουφά» και ευτράπελα

Τα «κουφά» και ευτράπελα του κομματικού κατεστημένου, η κατάντια, δεν τελειώνει εδώ: Η ηγεσία του ΔΗΣΥ, για να ικανοποιήσει τον Ακιντζί και την Άγκυρα, παίρνει νομοσχέδιο στη Βουλή για ν' αλλάξει την απόφαση για τη διδασκαλία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος, την ίδια στιγμή που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δήλωνε ότι η Βουλή είναι ανεξάρτητη εξουσία του κράτους και δεν μπορεί κανείς να επεμβαίνει στις αποφάσεις της. Επί τούτου, είναι εμφανής η διαφωνία ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ.

Βεβαίως, η ηγεσία του ΔΗΣΥ δεν τολμά να πει ότι φέρνει το νομοσχέδιο στη Βουλή για να ικανοποιήσει την τουρκική πλευρά. Όπως ισχυρίζεται, ο λόγος που το πράττει δεν είναι ο κ. Ακιντζί, αλλά επειδή συνιστά πάγια θέση του κόμματος. Δηλαδή για τα ζητήματα κάποιων ιστορικών γεγονότων θα αποφασίζει κατά το δοκούν ο εκάστοτε υπουργός, υπό την αίρεση ότι θα δίνει τη σύμφωνη γνώμη ο κάθε Ακιντζί και η Άγκυρα. Με άλλα λόγια, κάθε Κυβέρνηση θα επιλέγει, μαζί με την Τουρκία, ποια ιστορικά γεγονότα θα αναφέρονται και θα διδάσκονται και ποια όχι.

Ελευθερία, κατακτητές και ταπείνωση

Πάντως, η Άγκυρα, ο κ. Ακιντζί και ο Υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Τσαβούσογλου είπαν την περασμένη Τρίτη ότι η επιστροφή στις συνομιλίες εξαρτάται από την πρόταση του ΔΗΣΥ. Εάν, δηλαδή, το νομοσχέδιο θα ψηφιστεί ή όχι. Ο εξευτελισμός στον οποίον υποβάλλει η τουρκική πλευρά τον ΔΗΣΥ και το ΑΚΕΛ είναι ισοπεδωτικός. Τρομερός. Και, ταυτοχρόνως, ο τουρκοκυπριακός και τουρκικός Τύπος επικαλούνται τη συμπεριφορά του Προέδρου στις συνομιλίες για να τον μειώσουν. Και μαζί τον θεσμό.

Την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία θεωρούν ως εκλιπούσα. Και τι επιβεβαιώνει η πρόταση του ΔΗΣΥ και η στήριξη του ΑΚΕΛ; Ότι η κυπριακή Βουλή άγεται και φέρεται από την Τουρκία και τον Ακιντζί. Και ότι μετά τη λύση θα μας απαγορεύσουν να διδασκόμαστε την Ιστορία μας. Να λέμε ότι είμαστε Έλληνες. Συναφώς επιβεβαιώνεται ακόμη κάτι, το οποίο επί μακρόν τονίζαμε από αυτές τις στήλες: Ότι, δηλαδή, η βιωσιμότητα της λύσης θα στηριχθεί στον αφελληνισμό μας. Στην κατάργηση των αρχών και αξιών μας.

Διότι, τι είναι το Ενωτικό Δημοψήφισμα; Αποτελεί την πολιτική, νομική, πολιτισμική και ειρηνική έκφραση του λαού μας για απαλλαγή από την αγγλική κατοχή και για την απόκτηση της ελευθερίας του. Πάσης φύσεως ελευθερία, όπως είναι οι αρχές επί των οποίων είναι σήμερα θεμελιωμένη η Ε.Ε. Αυτό ενοχλεί την Τουρκία. Όπως και τη Βρετανία. Η ελευθερία και ο αντικατοχικός χαρακτήρας του Ενωτικού Δημοψηφίσματος.

Επιπροσθέτως, είναι σαφές και το εξής: Η ομοσπονδία, ως τουρκικής και βρετανικής προελεύσεως λύση, έχει ως στόχο την αλλαγή της ιστορίας μας και την κατάργηση των όσων επέφερε ο αγώνας της ΕΟΚΑ. Γιατί, λοιπόν, οι Τούρκοι δεν δέχονται τη διδασκαλία του Ενωτικού Δημοψηφίσματος; Διότι δεν θέλουν να διδάσκονται τα παιδιά μας πώς θα είναι καλοί δημοκράτες και ότι δεν έχουν το δικαίωμα να δέχονται στο σβέρκο τους κατακτητές.

Ποιο είναι το σκεπτικό της Άγκυρας

Η όποια αλλαγή της απόφασης για το Ενωτικό Δημοψήφισμα καθιστά την Κυπριακή Δημοκρατία προτεκτοράτο του ψευδοκράτους. Ποια είναι η αιτία για την αλλαγή της απόφασης; Η τουρκική απειλή. Ο εκβιασμός και η προσπάθεια να μας ταπεινώσουν. Και αυτή η πρακτική έχει και προεκτάσεις τόσο στις συνομιλίες όσο και σε διεθνές επίπεδο. Όταν δεν σέβεσαι τον εαυτό σου, γιατί να σε σεβαστούν οι άλλοι και δη οι Τούρκοι στις συνομιλίες;

Πώς θα ξαναπαρευρεθεί ο Πρόεδρος στον διάλογο ταπεινωμένος και πώς θα διαπραγματευτεί όταν ο κυριότερος σύμμαχός του, το ΑΚΕΛ, λέει προς την τουρκική πλευρά ότι συμφωνεί μαζί της για την εκ Περιτροπής Προεδρία; Του τραβά ή όχι το χαλί κάτω από τα πόδια; Έτσι θα ξαναρχίσουν οι συνομιλίες; Και με ποιες προοπτικές θα συνεχιστούν, όταν η Τουρκία επιμένει στις εγγυήσεις, στην παραμονή στρατού, στις τέσσερεις βασικές ελευθερίες για τους Τούρκους πολίτες και στην εκ Περιτροπής Προεδρία, που συμβολίζει τυπικά και ουσιαστικά τη διχοτόμηση της εκτελεστικής εξουσίας και του πολιτειακού συστήματος;

Αυτό είναι το κοινό όραμα; Αυτό είναι το κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης; Όταν ο κ. Ακιντζί αμφισβητεί τις προθέσεις του Προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος για να δείξει τις καλές του προθέσεις έχει ξεπεράσει σειρά κόκκινων γραμμών με τις υποχωρήσεις του, περιφέροντας, μάλιστα, διεθνώς τον κατοχικό ηγέτη ως τον νέο Συμπρόεδρο; Ας εξετάσουμε την κατάσταση ψυχρά και ρεαλιστικά: Η Τουρκία πήρε ένα μεγάλο ποσοστό όσων ήθελε να πάρει από τις συνομιλίες. Θεωρεί ότι τα έχει κατοχυρώσει. Και την ώρα που θα έπρεπε να δώσει, βρίσκει προφάσεις για να αποφύγει τον μπελά.

Ο τουρκικός στόχος είναι, είτε να καταρρεύσουν πλήρως οι συνομιλίες για να περάσει στο σχέδιο Β είτε να επαναρχίσουν με νέες δικές μας υποχωρήσεις και με την προοπτική της ένταξης της Άγκυρας στην Ε. Ένωση από την πίσω πόρτα, δηλαδή μέσω της λύσης. Και αν δεν δεχθούμε είτε εμείς είτε/και η Ε. Ένωση, η Άγκυρα θα μας φορτώσει την ευθύνη για να περάσει στο σχέδιο Β.

Δηλαδή στην προσπάθεια αναγνώρισης του ψευδοκράτους ή/και στην επίσημη προσάρτηση. Την ευθύνη για όλες αυτές τις τουρκικές τρικλοποδιές φέρουν όλοι αυτοί που πίστωναν την Άγκυρα με καλή πρόθεση για λύση, που της έδωσαν άλλοθι διεθνώς και μετέτρεψαν τον Μουσταφά Ακιντζί από κατοχικό ηγέτη σε ισότιμο συνεταίρο.

Άλλο δημοκρατικό κράτος και άλλο Σουλτανάτο

Οι συνομιλίες δεν στηρίχθηκαν σε ορθολογιστικές αναλύσεις, αλλά σε ουτοπικές αντιλήψεις και ψευδαισθήσεις περί των προθέσεων της Τουρκίας, οι οποίες είναι σαφείς: Στηρίζονται στην αναθεωρητική πολιτική, της οποίας τμήμα είναι και η Κύπρος. Τώρα είναι η ώρα της αλήθειας. Αυτό είπε ο κ. Έιντε στη Γενεύη, παρότι δεν την αποδέχθηκε. Διότι η αλήθεια αποτυπώνεται στο εξής: Η διαδικασία επέτυχε! Κατέρρευσε.

Εάν όμως γίνει αποδεκτή η αλήθεια σημαίνει ότι καταρρέει η πολιτική της ομοσπονδίας και μαζί της το κομματικό κατεστημένο, διότι, όπως ισχυρίζεται, δεν υπάρχει σχέδιο Β. Και επειδή δεν θέλουν τη νέα στρατηγική, επιλέγουν να ζουν στο ίδιο ψέμα, συνεχίζοντας ταυτοχρόνως να παραμυθιάζουν τον λαό. Απέτυχαν, όμως, και εδώ. Γιατί ο λαός κατανοεί πολύ καλά τι συμβαίνει. Έχει αξιοπρέπεια και δεν ανέχεται τις τουρκικές ταπεινώσεις όπως συμβαίνει με το κομματικό κατεστημένο.

Είναι, μάλιστα, πρόδηλο το δημοκρατικό έλλειμμα. Διότι, άλλα πιστεύει ο λαός και άλλα πράττει η ηγεσία του. Εκείνο το οποίο θα πρέπει να κάνει η Βουλή, για λόγους αρχής, δημοκρατίας και αυτοσεβασμού, είναι η έκδοση ενός ψηφίσματος που θα καθιστά σαφές προς τον κ. Ακιντζί και προς την Τουρκία ότι δεν δέχεται από κανέναν εκβιασμούς και ότι εμείς έχουμε δημοκρατία και όχι Σουλτανάτο. Είναι άλλο πράγμα η λύση και άλλο η υποταγή.

Ταυτοχρόνως, θα πρέπει να εξουσιοδοτήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατία να καταγγείλει διεθνώς την εκβιαστική τουρκική στάση και την έλλειψη καλής θελήσεως, καλώντας την Ε.Ε. να πάρει θέση επί των ακόλουθων θεμάτων: Εάν οι Συνθήκες, οι αρχές κι αξίες της Ένωσης επιτρέπουν τη διατήρηση εγγυήσεων και παραμονή στρατού επί του εδάφους κράτους μέλους της. Γιατί μπήκαμε στην Ε.Ε.;

Για να επιτύχουμε λύση επί των αρχών της Ένωσης ή επί των κανόνων των τουρκικών τανκς; Μα τι λέμε; Και αν θυμώσει ο Ακιντζί επειδή αποκαλούμε την Ευρωπαϊκή Ένωση, σκέτη Ένωση, όπως και οι λοιποί Ευρωπαίοι, τι θα κάνουμε; Θα περάσει η πλειοψηφία του κομματικού κατεστημένου νέο νομοσχέδιο από τη Βουλή για να βγούμε από την Ε.Ε. επειδή γίνεται αναφορά σε Ένωση;