Αφού εξαπατήθηκαν από τους εαυτούς τους και από την Τουρκία, καθώς και από τον κ. Ακιντζί, βρήκαν ως άλλοθι τον Νίκο Κοτζιά. Τον άνθρωπο που όχι μόνο είναι ένθερμος υποστηρικτής της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας - αυτό άλλωστε είναι κοινή θέση του κομματικού κατεστημένου που ζει σε κατάσταση πλέον  ιδεοληψίας - αλλά, ταυτοχρόνως, έχει πολύ πιο προχωρημένες θέσεις από τους κατηγόρους του. Εν ολίγοις,  στηρίζει τη βιωσιμότητα της λύσης στη βρετανική πολιτική λογική. Δηλαδή του αφελληνισμού της Κύπρου. Όπως έχει αναλύσει στο ακαδημαϊκό του έργο ο κ. Κοτζιάς, η βιωσιμότητα της ομοσπονδίας περνά μέσα από τη δημιουργία ενός τρίτου ομοσπονδιακού καντονίου, δηλαδή πολιτείας ή κρατιδίου, όπου οι πολίτες του θα έχουν μόνο κυπριακή ιθαγένεια, η οποία θα διαχυθεί σταδιακά σε όλη το νησί, για να καταργηθεί στην ουσία η ελληνική πλειοψηφία. Και είναι άξιον απορίας πώς οι λεγόμενοι απορριπτικοί και άλλοι εθνικόφρονες έχουν αγιοποιήσει τον Νίκο Κοτζιά και έδωσαν την ευκαιρία σε όσους υποστήριζαν την  διαδικασία του Μον Πελεράν 1 και 2, να βρίσκουν άλλοθι για το δικού τους ναυαγίου, τη δική τους αποτυχία στο πρόσωπο του Έλληνα Υπουργού των Εξωτερικών. Ο οποίος ως στέλεχος του ΚΚΕ  και αρθρογράφος του Ριζοσπάστη έγραφε υπέρ των Σοβιετικών και εναντίον της επανάστασης του Βαλέσα στην Πολωνία και του νυν Υφυπουργού Παιδείας της Ελλάδας Κώστα Ζουράρι. 

 

Ιδού λοιπόν σάς προσφέρεται νέο άλλοθι για την αποτυχία σας. Ένας από τους πιο σκληροπυρηνικούς του όχι το 2004 ήταν και ο Κώστας Ζουράρις. Φταίει άραγε και αυτός για το ναυάγιο της εξευμενιστικής πολιτικής, την οποία πολλάκις κατακεραύνωσε και αφόρισε; Ίσως χρειαστεί ως στόχος στο επόμενο ναυάγιο. Κρατείστε τον στα υπόψιν.   

 

Ας σοβαρευτούν όλοι. Άλλωστε, ο Κοτζίας αληθές  είναι ότι επί της ασφάλειας δεν λέει τίποτε περισσότερο από αυτό που δημόσια λένε άπαντες. Πλήρη αποχώρηση στρατευμάτων και κατάργηση εγγυήσεων. Εκτός και αν κάποιοι είναι έτοιμοι να σπρώξουν τον Πρόεδρο πέραν της κόκκινης γραμμής. Ή αν έχει ο ίδιος ο Πρόεδρος κάτι άλλο στο μυαλό του. ΄Οσο δε, για την αντιπολίτευση, θα ήταν προτιμότερο εάν υπέβαλλε ενώπιον του λαού συγκροτημένο σχέδιο εναλλακτικής στρατηγικής αντί να κρύβεται και αυτή, όπως και οι άλλοι - της διχοτομικής ομοσπονδιακής λύσης- πίσω από το Νίκο Κοτζιά. Είμαστε δε, περίεργοι εάν προχωρήσει η διαδικασία τι θα λένε οι μεν και τι οι δε για τον Κοτζιά, όταν δηλαδή θα είναι στην « ίδια εξέδρα» με τον Πρόεδρο και τον Ακιντζί.  Δυστυχώς, αμφότεροι είναι όμηροι των κακών πολιτικών τους εκτιμήσεων και των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.