Οφείλουμε εντίμως να ξεκαθαρίσουμε το σκηνικό και δη στο θέμα της ασφάλειας. Ειδικώς αυτές τις μέρες, που είναι στο προσκήνιο το έγγραφο του Ελληνικού Υπουργείου των Εξωτερικών για απαλλαγή της Κύπρου από τον τουρκικό στρατό και τις ξένες εγγυήσεις. Η πρόταση είναι ορθή, αλλά ημιτελής. Για να υλοποιηθεί θα πρέπει να πεισθεί και η Άγκυρα. Και να διασφαλιστεί η Κύπρος από την τουρκική απειλή και μετά τη λύση.

 

Ερώτημα: Πώς και ποιος θα πείσει την Τουρκία; Η Ελλάδα που κάνει την εισήγηση; Με τι ισχύ; Δυστυχώς, δεν μπορεί καν τα δικά της σύνορα να προστατεύσει στο Αιγαίο, με το τουρκικό πολεμικό ναυτικό ν’ αλωνίζει. Και συμβαίνει αυτό, διότι η Κυβέρνηση των Τσίπρα και Κοτζιά δεν πιστεύουν ούτε στην άμυνα ούτε στο έθνος.

 

Έχει αποδειχθεί ότι για να αναρριχηθούν στην εξουσία είπαν -όπως και ο παλαιοκομματισμός, κατά τρόπον τυχοδιωκτικό- του κόσμου τα ψέματα, ενώ στο διεθνές επίπεδο η αξιοπιστία και η σοβαρότητά τους έχει πιάσει πάτο. Πώς να τους υπολογίσουν οι Τούρκοι και γιατί να τους φοβηθούν;

 

Ιδού, λοιπόν, πεδίον δόξης λαμπρό: Η Ελλάδα να εγείρει το θέμα σε επίπεδο ΝΑΤΟ, καθώς και στην ΕΕ. Εάν η Άγκυρα δεν δεχθεί κατάργηση εγγυήσεων και πλήρη αποχώρηση στρατού, να διευκρινιστεί ότι τερματίζεται η τουρκική ενταξιακή πορεία. Και στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ η Τουρκία να αναλάβει τις ευθύνες της. Άλλωστε, όπως τονίζουν Αθήνα και Λευκωσία, το κλίμα στην ΕΕ είναι θετικό.

 

Η Άγκυρα δεν θα υποχωρήσει χωρίς κόστος. Εμείς δεν ζητάμε από την Αθήνα να στείλει στρατό να μας υπερασπιστεί, όπως ηθικά και νομικά θα έπρεπε να πράξει, αλλά να ενεργοποιήσει την ΕΕ και τους μηχανισμούς της. Πού λοιπόν κωλύεται η Αθήνα; Δεν την αφήνει η Λευκωσία;

 

Εφόσον δεν υπάρξει πρόθεση για λήψη πολιτικών υλοποίησης, το έγγραφο Κοτζιά θα είναι εργαλείο εσωτερικής κατανάλωσης και προπέτασμα καπνού στα όσα δεσμευτικά και απαράδεκτα συμβαίνουν στις συνομιλίες, τα οποία υποστηρίζει σφόδρα η Αθήνα και ο κ. Κοτζιάς. Ακόμη και αν η Άγκυρα το δεχθεί το ελληνικό έγγραφο, δεν επιλύεται το ζήτημα της ασφάλειας.

 

Απόδειξη συνιστά η πρόταση του Προέδρου για Πολυεθνική, που είναι, δυστυχώς, τρύπια. Οι θέσεις Κοτζιά είναι ατελείς και θα είναι το άλλοθι για τον διχοτομικό σχεδιασμό της ομοσπονδίας, στον οποίο συμμετέχει ενεργά υποστηρίζοντας, μάλιστα, ως διεθνιστής που είναι, να γίνουμε Κυπριλλίδες…

 

Και καλά ο Κοτζιάς αυτά πιστεύει, αυτά κάνει. Οι απορριπτικοί αντιομοσπονδιακοί πώς τον ερωτεύονται; Αυτά παθαίνει όποιος ψάχνει για σανίδα σωτηρίας και πάνω στην απελπισία του κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο…