Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΤΟΥ ΙΡΑΚ ΚΑΙ Ο ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΟ

Πώς θα πληρώσουμε με το φυσικό αέριο για να γίνει ο Βορράς εσαεί τουρκικός και ποιες εναλλακτικές επιλογές υπάρχουν

· Γιατί η όποια εμπλοκή του ΓΓ του ΟΗΕ γίνεται με δεμένα χέρια

· Γιατί οι ΗΠΑ φτιάχνουν ομοσπονδίες που δεν λειτουργούν ή δυσλειτουργούν

· Και στο Ιράκ η ενέργεια ανήκε στην Κεντρική Κυβέρνηση, αλλά οι Κούρδοι... έκαναν του κεφαλιού τους

· Ποια είναι η έννοια της προσαρμογής του συνεταιρισμού

Οι εξελίξεις στο Κυπριακό συνήθως τρέχουν. Αυτό όμως δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι προς ποια κατεύθυνση κινούνται και αν το αποτέλεσμα θα είναι θετικό ή ένα από τα ίδια και χειρότερα. Και στον χορό λύσης μπαίνουν εκ νέου ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν και το φυσικό αέριο.

Ο μύθος του ΓΓ του ΟΗΕ

Λογικό θα ήταν να συνοψίσουμε στις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό, για να δούμε πού στεκόμαστε ή, κατά το δοκιμότερον, σε ποια τεντωμένα σχοινιά ισορροπούμε: Πρώτον, ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν επιθυμεί να συναντήσει τους ηγέτες των δυο πλευρών στην Κύπρο ή αλλού για να δώσει ώθηση στο Κυπριακό, στο πλαίσιο διαμεσολάβησης, αλλά και μιας οιονεί εάν χρειαστεί επιδιαιτησίας.

Επί τούτου πρέπει να επισημανθεί ότι ο εν λόγω θεσμός του ΓΓ του ΟΗΕ στις διεθνείς σχέσεις είναι διαδικαστικός και έχει καταντήσει γραφικός χωρίς ισχύ και κύρος, αφού είναι παγκοίνως γνωστό ότι τα χέρια του είναι δεμένα και πρόκειται για έναν αχυράνθρωπο, που ακροβατεί μεταξύ των συμφερόντων των μεγάλων δυνάμεων και τελικά υποκύπτει σε ό,τι του υποδείξουν. Άρα, ας μην περιμένει κανείς ότι θα απονείμει το δίκαιο. Δεν έχει άλλωστε τέτοια εξουσία.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι ο θεματοφύλακας της Χάρτας του ΟΗΕ. Και εδώ όμως έχει αποτύχει. Διότι, ενώ στο Κυπριακό, όπως και σε άλλα προβλήματα, είναι εξόφθαλμο ποιος ευθύνεται και τι πρέπει να γίνει, ποιεί την νήσσαν και αθωώνει τον θύτη, και ενοχοποιεί το θύμα. Σε μια λοιπόν τέτοια συνάντηση, όπως συνέβη και στο παρελθόν, θα μιλά διπλωματικά με τη γλώσσα της Τουρκίας, διά στόματος Βρετανίας και ΗΠΑ, με τη φωνή του ΟΗΕ!

Αυτά παθαίνουν όσοι δεν κατανοούν τη σημασία της ισχύος, που δεν προκαλεί πολέμους, το αντίθετο, τους αποτρέπει και αυξάνει στις διαπραγματεύσεις τις δυνατότητες και τις πιθανότητες για να αποφύγεις την ταπείνωση και την πλήρη συνθηκολόγηση. Αποφεύγεις τον εξευτελισμό, τον οποίο το οικονομικό και κομματικό κατεστημένο έχει βαφτίσει σε δήθεν συμβιβασμό. Και, μάλιστα, ούτε αυτό δεν μπορούν να «πετύχουν»!

Κασουλίδης και εναλλακτικές επιλογές

Δεύτερο, ο Υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης, ο οποίος είχε επαφές στις ΗΠΑ, εξήγησε εκεί ότι θα πρέπει να συντρέχει συγκεκριμένος λόγος για μια τέτοια συνάντηση μεταξύ του ΓΓ του ΟΗΕ και των δυο ηγετών, για να μην καταλήξει σε αποτυχία. Πάντως, εκτός από επιδιαιτησία μυρίζει και «διεθνής διάσκεψη»... των «δυο οντοτήτων» του νέου συνεταιρισμού, αφού καθόλου παράξενο δεν είναι να βρεθούν και άλλοι εκεί για να... βοηθήσουν.

Ο Πρόεδρος, πάντως, από την πλευρά του ορθώς είχε ζητήσει από τον κ. Έιντε να γίνει καταγραφή πού υπάρχουν διαφωνίες, πού συγκλίσεις και πού συμφωνίες, αλλά ο Ειδικός Σύμβουλος των Ην. Εθνών έκανε ότι δεν άκουσε. Διότι δεν τον βολεύει κάτι τέτοιο. Διότι θα μείνει εκτεθειμένος, αφού διέδιδε και διαδίδει παντού ότι το Κυπριακό είναι λυμένο και ότι μένουν μόνο οι τελευταίες πινελιές. Ποιες πινελιές;

Εδώ οι βάσεις της λύσης, δηλαδή τα θεμέλια της 11ης Φεβρουαρίου, τρίζουν. Καταρρέουν. Μάλιστα ο κ. Έιντε είχε καθορίσει ως ημέρα του δημοψηφίσματος την 26η Μαρτίου. Και αφού απέτυχε παταγωδώς στο Νταβός να βρει επενδυτές, όπως και ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Ν. Χριστοδουλίδης, λίαν προσφάτως στις ΗΠΑ, ήρθε ως από Μηχανής Θεός ο Υπουργός των Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης να πει στους Αμερικανούς ή να του πουν οι Αμερικανοί, κατόπιν συνεννόησης με τους Τούρκους και να μας το ανακοινώσει, ότι θα διατεθούν για την κάλυψη του κόστους της λύσης έσοδα από το φυσικό αέριο.

Το γράψαμε και το επαναλαμβάνουμε για να εμπεδωθεί: Ο Πρόεδρος τον έστειλε στις ΗΠΑ για να εκφράσει τις δικές μας θέσεις για δημοκρατική λύση επί των αρχών και αξιών της ΕΕ, και αυτός εξέφρασε θέσεις βαθέος τουρκικού κράτους. Και εξηγούμαι:

Α. Η αντίληψη ότι το κόστος της λύσης θα καλυφθεί από το φυσικό αέριο είναι της Άγκυρας και εκφράστηκε δημόσια από τον κ. Ακιντζί και από Τούρκους αξιωματούχους.

Β. Τμήμα των χρημάτων από το φυσικό αέριο θα διατεθεί για τις αποζημιώσεις των ελληνοκυπριακών περιουσιών, στο πλαίσιο της διχοτομικής πολιτικής της διπλής πλειοψηφίας. Δηλαδή και επί του πληθυσμού και επί του εδάφους. Για να είναι εσαεί ο Βορράς τουρκικός.

Με άλλα λόγια, θα πληρώσουμε και για την κατοχή και για την εμπέδωση της διχοτόμησης. Εμείς επειδή δεν είμαστε αρνητικοί και της στείρας απόρριψης, υποστηρίζουμε ότι εκείνο που θα έπρεπε να σχεδιάσει η Κυβέρνηση είναι το εξής:

Ι) Να μη χρησιμοποιηθούν τα χρήματα από το φυσικό αέριο για την υλοποίηση των θέσεων του βαθέος κράτους, που θέλει τον Βορρά εσαεί τουρκικό.

ΙΙ) Να γίνει αγορά των ελληνοκυπριακών περιουσιών από την Κυβέρνηση. Και να αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες ή να προχωρήσει η ίδια σε ανταλλαγή γης, ώστε να διαφυλαχτεί ο ελληνικός έλεγχος του εδάφους στον Βορρά και να μην περάσει στα χέρια της Τουρκίας, όπως ήταν ο στόχος της εισβολής και της κατοχής. Πού να σχεδιάσουν κάτι τέτοιο; Αυτό θα σήμαινε ανατροπή της διζωνικότητας και του διχοτομικού χαρακτήρα της λύσης που συζητούν.

Οι ρυθμοί χελώνας

Τρίτον, βεβαίως, ακόμη και στο θέμα του φυσικού αερίου είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι διαδικασίες εκμετάλλευσης κινούνται με ρυθμούς χελώνας, διότι αυτή ήταν η αξίωση της Τουρκίας για την επανέναρξη των συνομιλιών. Έχουμε, λοιπόν, με την υφιστάμενη κατάσταση win-win situation. Η Τουρκία επιτυγχάνει το πάγωμα της εκμετάλλευσης του φυσικού αερίου προ τη λύσης, για να μπορεί εν συνεχεία να επανακαθορίσει την ΑΟΖ της Κύπρου και να τη διχοτομήσει στα τρία (έχει καταθέσει ήδη σχετικά έγγραφα στον ΟΗΕ).

Μια ΑΟΖ για την ίδια και άλλες δυο για κάθε συνιστών κράτος. Με τη μόνη διαφορά ότι θα ελέγχει όλη την κυπριακή ΑΟΖ. Αφενός μέσω των συμφωνιών που έχει συνάψει από τον Σεπτέμβριο του 2011 το ψευδοκράτος με την Τουρκική Εταιρεία Πετρελαίων (Η Κυβέρνηση δεν δεσμεύτηκε ότι δεν θα ισχύσουν) και αφετέρου με την ισχύ της.

Το μοντέλο του Ιράκ

Από την άλλη, η κυπριακή κυβέρνηση μπαίνει σε μια δαιδαλώδη διαδικασία για το φυσικό αέριο χωρίς να έχει αποτελέσματα, κρατώντας το θέμα ανοιχτό και υποσχόμενη στην κοινή γνώμη άλλοτε ότι θα φτιάξει τερματικό, άλλοτε ότι θα πάρει αγωγό στην Αίγυπτο και ούτω καθεξής. Και, ταυτοχρόνως, υποστηρίζει ότι σε περίπτωση λύσης το φυσικό αέριο θα αποτελεί ζήτημα, πλούτο, που θα εμπίπτει στις αρμοδιότητες της Κεντρικής Κυβέρνησης.

Σημειώνουμε ότι σε ανάλογη πλάνη βρέθηκε και η ομοσπονδιακή κεντρική εξουσία του Ιράκ επί τη βάσει των άρθρων 110-112 του Συντάγματος, όταν έγινε ομοσπονδία. Οι διατάξεις άλλα έλεγαν και άλλα έγιναν στην πράξη. Ότι η Κεντρική Κυβέρνηση είχε προς όφελος του λαού τον έλεγχο του εθνικού πλούτου και του φυσικού αερίου, αλλά οι Κούρδοι στην αυτόνομη περιοχή τους υπέγραψαν μονομερώς χωρίς να ρωτήσουν τη Βαγδάτη, κατόπιν της έγκρισης των ΗΠΑ, συμφωνία για τον εκεί ευρισκόμενο ενεργειακό τους πλούτο με την EXXONMOBIL και η Κεντρική Κυβέρνηση έμεινε στήλη άλατος.

Οι Κούρδοι συνεργάστηκαν με την Άγκυρα για διοχέτευση του φυσικού αερίου μέσω αγωγού και από το 2013 η Βαγδάτη προσπαθεί να βρει νομικούς και πρακτικούς τρόπους αντίδρασης, σε με περίοδο που εσωτερικά βρίσκεται σε χάος. Σιγά μην τα έβαζε με τα μεγάλα συμφέροντα και τους Αμερικανούς ή τους λοιπούς Δυτικούς.

Και είναι μάλιστα πρόδηλο ότι η ομοσπονδία στο Ιράκ έγινε όπως και στη Βοσνία, για να μη λειτουργήσει και για να μπορούν μεγάλες και περιφερειακές δυνάμεις να εφαρμόζουν το διαίρει και βασίλευε στις εκ περιτροπής Προεδρίες, που εγκαθίδρυσαν για την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων και την αρπαγή του εθνικού πλούτου. Το ίδιο συνέβη και με την αυτόνομη κουρδική περιοχή στο Ιράκ. Οι επόμενες ανάλογες ομοσπονδίες μετά από εκείνη της Βοσνίας και του Ιράκ, οι οποίες βρίσκονται στα σκαριά, είναι της Κύπρου και της Συρίας.

Τα ομοσπονδιακά μοντέλα

Άρα, ας μην είναι τόσο σίγουρος ο κ. Κασουλίδης ότι θα καθορίσει, μετά από μια ομοσπονδιακή λύση, τη διάθεση των κερδών του φυσικού αερίου όπως ο ίδιος θέλει. Με την πολιτική που υιοθετεί και την ομοσπονδιακή λύση που προωθεί δίνει το δικαίωμα άλλοι να το πράττουν. Οι κάτοχοι ισχύος. ΟΙ Τούρκοι, οι οποίοι δεν θέλουν μόνο την αρπαγή του φυσικού μας αερίου, αλλά τη νομιμοποίηση, δηλαδή τις υπογραφές μας για τη διάθεσή του, όπως αυτοί καθώς και άλλοι κρίνουν σκόπιμο ότι θα πρέπει να γίνει επί τη βάσει των συμφερόντων τους.

Γι' αυτό και θεωρούμε ως εγκληματική την εγκατάλειψη της Εθνικής Φρουράς στο έλεος του Θεού και την αδυναμία σύναψης στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ ως περιφερειακή δύναμη παγκόσμιας εμβέλειας, με την οποία θα μπορούσαμε να οικοδομήσουμε κοινή αποτρεπτική στρατηγική κατά της Τουρκίας, αλλάζοντας τις γεωπολιτικές συνθήκες και το παιχνίδι ισχύος. Ψιλά νοήματα για την ηγεσία μας. Ό,τι δεν βολεύει εκτελείται άμεσα. Βαπτίζεται με τον πλέον ευτελή και ατεκμηρίωτο τρόπο ως ουτοπία και η μόνη δήθεν «ρεαλιστική» οδός είναι το σχέδιο Α. Δηλαδή η τουρκική λύση της ομοσπονδίας.

Δείτε λοιπόν πόσο βιώσιμες είναι οι ομοσπονδίες στη Βοσνία και στο Ιράκ. Για να μην πάμε πιο μακριά στη Νιγηρία, άλλη ομοσπονδιακή πετρελαιοπαραγωγό χώρα που ζει στο χάος. Κι ας μην ισχυριστεί κάποιος ότι υπάρχουν και άλλες ομοσπονδίες, όπως των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Αυστραλίας κλπ, διότι τα συνταγματικά τους συνταγολόγια ουδεμία σχέση έχουν με ό,τι συζητείται στις συνομιλίες για το Κυπριακό. Αυτές δεν είναι χωρισμένες σε Τούρκους, Έλληνες, Πολωνούς, Γερμανούς, Ρώσους ανά πολιτεία. Και δεν είναι βεβαίως προϊόν εισβολής και κατοχής, της οποίας τα τετελεσμένα θα νομιμοποιηθούν με την ομοσπονδία.

Δηλαδή τον διοικητικό, γεωγραφικό και πληθυσμιακό διαχωρισμό της Κύπρου. Ας μη σπεύσουν δε κάποιοι να υποβάλουν το γνωστό γραφικό και φτηνό ερώτημα, τι προτείνετε;

Έχουμε σπαταλήσει και χρόνο και μελάνι για τις εναλλακτικές επιλογές και προτάσεις, και θα το πράττουμε συνεχώς στο πλαίσιο του δημοκρατικού διαλόγου, ξεκινώντας από τις στρατηγικές συμμαχίες, εντός και εκτός Ευρώπης, τις σχέσεις μας με τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο θα μπορεί να προκύψει η συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώς τις κυπρογενείς υποχρεώσεις που αποτελούν τμήμα του κεκτημένου της ΕΕ, και που περιλαμβάνουν την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία. Και όχι βεβαίως αυτό που θα πληρώσουμε με το φυσικό αέριο, εάν εισακουσθεί η πρόταση Κασουλίδη. Δηλαδή, αντί να μας αναγνωρίσει η Τουρκία, θα αναγνωρίσουμε το ψευδοκράτος ως ισότιμο συνιστών κράτος. Και θα αποαναγνωριστούμε!

Ποια πρόταση;

Δυστυχώς, η ηγεσία μας αφοπλίζει όλες τις εναλλακτικές επιλογές, για να μη χαλάσει το χατίρι της τουρκικής πλευράς και να μη χαλάσει η συνταγματική συνταγή της διχοτομικής ομοσπονδίας. Σίγουρο είναι ότι για λόγους βιωσιμότητας της λύσης, ορθολογισμού, δημοκρατικότητας και αξιοπρέπειας και επί τη βάσει της ρεαλιστικής σχολής σκέψης, δεν προτείνουμε και δεν αποδεχόμαστε τουρκικές λύσεις όπως είναι η ομοσπονδία και η διάθεση των εσόδων του φυσικού αερίου για να αποζημιώσουμε τους εαυτούς μας, και να γίνει ο Βορράς εσαεί τουρκικός. Και πληθυσμιακά και διοικητικά - πολιτειακά και εδαφικά.

Όπως δηλαδή είναι στόχος της εισβολής. Τι να κάνουμε; Δεν είμαστε όλοι οι ίδιοι. Αυτή είναι η ομορφιά της δημοκρατίας που δεν μπορούν να απολαύσουν στην Τουρκία, λόγω του εκσυγχρονιστή και δημοκράτη, όπως τον αποκαλούσαν κάποτε, ακόμη και πριν από μερικούς μήνες, οι ειδήμονες του κυπριακού κατεστημένου.

Ευτυχώς στην Κύπρο υπάρχει δημοκρατία, την οποία προφανώς θα απολέσουμε όταν με την ομοσπονδία θα μας επιβάλουν να συνεταιρέψουμε με το βαθύ κράτος του Ερντογάν. Κάποιοι, πάντως άρχισαν από τώρα τις πρόβες προσαρμογής. Υιοθετούν τις θέσεις του και τις εμφανίζουν δικές μας! Αυτό θα πει «ευφάνταστη διπλωματία»...