Κύπρος: Μάιος- Ιούνιος 2013

Την στιγμιαία και ψευδεπίγραφη ανακούφιση από την υπογραφή του μνημονίου, διαδέχθηκε ο πανικός. Οι μισθοί μειώθηκαν ακόμα περισσότερο, όταν αποδείχτηκε ότι τα μέτρα που λήφθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο δεν ήταν τα πρέποντα, αφού τα πλείστα  δεν ήταν παρά «μπακαλίστικες» ψευτολογιστικές αλχημείες. Η φούσκα έσκασε, ειδικά όταν έγινε πλέον αποδεχτή από την αγορά η πραγματική αξία των ακινήτων και τα περισσότερα δάνεια έμειναν μετέωρα. Μεγάλοι εμπορικοί οίκοι οδηγούνται σε κλείσιμο, αφού η ρευστότητα στέρεψε εντελώς. Οι ξένοι καταθέτες άρχισαν να φεύγουν.

Η μια διαδήλωση, μετά την άλλη, δεν αφήνει κανένα σε ησυχία. Οι υπάλληλοι των ημικρατικών οργανισμών και του δημοσίου, οι άνεργοι, οι ωρομίσθιοι, οι συντεχνιακοί και οι μικροεπιχειρηματίες κατέβηκαν στους δρόμους, μόλις συνειδητοποίησαν ότι τα χειρότερα είναι ακόμα μπροστά τους. Κάποιες μικροσυμπλοκές δεξιά και αριστερά, καθώς και η αναπόφευκτη διόγκωση των περιστατικών από την κοινή γνώμη μονοπωλούν τα δελτία ειδήσεων στην Κύπρο και διεθνώς, σχεδόν καθημερινά. Ήδη άρχισαν και οι πρώτες αρνητικές επιπτώσεις στον τουρισμό, αφού ποιος θέλει να κάνει διακοπές σε τέτοιες συνθήκες.

Οι αλλοδαποί εργάτες, κοινοτικοί και μη, εγκαταλείπουν πλέον μαζικά το νησί, αλλά οι ντόπιοι, κυρίως νέοι επιστήμονες των αστικών κέντρων, αρνούνται να συμπληρώσουν το κενό. Ο κόσμος αρνείται να πληρώσει τα μικρά – μικρά όπως τα πρόστιμα, τις ταρίφες στους δημόσιους χώρους στάθμευσης, το νερό, κοκ, και οι συναλλαγές περιορίζονται στις αυστηρά απαραίτητες.

Οι μικροκλοπές και οι διαρρήξεις πολλαπλασιάζονται και κανένας δεν νιώθει ασφαλής. Οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών άρχισαν να κατεβαίνουν, αλλά η κατανάλωση δεν ανταποκρίνεται. Η αναβίωση κάποιων εμπορικών περιοχών στη Λευκωσία και στη Λεμεσό αποδεικνύεται ιδιαιτέρως βραχύβια, αφού ούτε τα καφενεία δεν προσφέρονται πλέον έστω και ως έσχατη μορφή διασκέδασης. Αρκετοί δημόσιοι οργανισμοί δεν εισπράττουν τα αναμενόμενα, και οι περισσότεροι Δήμοι και τοπικές αρχές έχουν πλέον χρεοκοπήσει.

Στο πολιτικό επίπεδο επικρατεί χάος. Δυο και κάτι μήνες μετά την εκλογή του νέου προέδρου και ήδη ακούγονται φήμες για ανασχηματισμό κάποιων υπουργών. Από τη μια, ο νέος πρόεδρος προσπαθεί να κυβερνήσει και από την άλλη, τα κόμματα που τον στηρίζουν δεν ξέρουν αν θα είναι μαζί σε μερικές βδομάδες λόγω των εσωτερικών εξελίξεων σε ένα από αυτά. Μοναδικοί ατάραχοι, οι οπορτουνιστές που συνεχίζουν να αρμέγουν μια αγελάδα που έχει ήδη ψοφήσει.

Mπορεί να συμβεί το πιο πάνω σενάριο;

Το ερώτημα είναι ρητορικό, αφού ένας εκ των πατέρων της επιστημονικής μελέτης της κατασκευής σεναρίων, ο Peter Schwartz, στο κλασικό πλέον βιβλίο του “The art of the long view” αναφέρει ότι τα σενάρια κατασκευάζονται όχι για να επιβεβαιωθούν, αλλά για να αποτελέσουν μηχανισμούς αντιμετώπισης τους. Με άλλα λόγια, όποιος δεν προσπαθεί να δει όσα έρχονται και όχι όσα θέλει να έρθουν, δεν μπορεί και να τα διαχειριστεί, αφού η μοναδική άμυνα απέναντι στο άγνωστο είναι η διόραση. Εμείς και οι ηγεσίες μας, είμαστε διορατικοί;