*** Γλυκό, λέει ο στίχος, το φιλί του Ιούδα… Θα μπορούσε να είναι κι έτσι. Μα, όμως, ουδόλως μπορεί να απασχολεί ο τρόπος, καθώς δεν αποτελεί την ουσία.

 

*** Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, η προδοσία παραμένει προδοσία.

 

*** Το φιλί της προδοσίας, μάλλον, πικραίνει στην πορεία. Είναι κάτι σαν όλα αυτά τα τραγελαφικά που ακούμε τις τελευταίες μέρες περί ρητορικής μίσους και ρητορικής αγάπης…

 

*** Κουραφέξαλα!

 

*** Τι πάει να πει ρητορική μίσους και αγάπης; Το δεδομένο είναι ένα: Η αγάπη προς την πατρίδα δεν επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Και αυτή η αγάπη έχει προτεραιότητα. Όπως και ο πολιτικός πολιτισμός και ο σεβασμός της λαϊκής βούλησης.

 

*** Και -δυστυχώς- η πατρίδα σταυρώνεται και εν αντιθέσει με τα Θεία Πάθη, είναι αβέβαιη η Ανάσταση με τέτοια δεδομένα.

 

*** Και δεν σταυρώνεται απλώς σημειολογικά, επειδή αβασάνιστα επιχειρήθηκε να ικανοποιηθεί η τουρκική απαίτηση, αλλά και ουσιαστικά, εξαιτίας του επίπλαστου και επικοινωνιακού (λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων) διχασμού, που έχει βασιλέψει στις καρδιές και στο μυαλό μας.

 

*** Διότι το ουσιαστικό της «μαύρης» Ολομέλειας της Βουλής, ήταν ότι επιχειρήθηκε κατά τρόπο έμμεσο να παραγραφεί κομμάτι της ιστορίας. (Προλαβαίνω τους κακεντρεχείς και -αν και αχρείαστα- διευκρινίζω ότι ουδείς σήμερα διατηρεί την ελπίδα της Ενώσεως. Πρόκειται ξεκάθαρα για ζήτημα διατήρησης της ιστορικής μνήμης.)

 

*** Η ιστορία, όμως, δεν παραγράφεται. (Το είπε και ο Νίκαρος.) Αντίθετα, κρίνει αμείλικτα τους πρωταγωνιστές της.

 

*** Το ερώτημα που γεννάται, βεβαίως, τώρα είναι αν ο σκοπός -όσων επέλεξαν την επίκυψη και τέρψη του εγκάθετου της Άγκυρας- επιτεύχθη.

 

*** Διότι Μεγαλοβδόμαδα και στην επίσημη πρώτη της επανέναρξης των διαπραγματεύσεων, ο Ακιντζί εκβίασε εκ νέου τον Πρόεδρο. «Πρώτα λύση και μετά γεώτρηση».

 

*** Το παράδοξο, πάντως, είναι πως η «ρητορική μίσους», για να ξαναχρησιμοποιήσω το μότο των ημερών, αναπτύσσεται στα εντός μας και στρέφεται προς αδέσποτες και φίλιες κατευθύνσεις.

 

*** Η ρητορική Ακιντζί, για παράδειγμα, ουδόλως ενδιαφέρει ορισμένους.

 

*** Αλήθεια πώς να εκλάβω και την κατ’ επανάληψη δήλωση Ερντογάν (12/4/2017), ο οποίος αναφερόμενος στο βράδυ του αποτυχημένου πραξικοπήματος, όταν του προτάθηκε να μεταφερθεί από τον Μαρμαρά στα ελληνικά νησιά, είπε ότι «δεν μπορώ να ζήσω ως αιχμάλωτος σε εδάφη γκιαούρηδων»; Άραγε, αυτό είναι ρητορική ειρήνης;!

 

*** Ειρήσθω εν παρόδω, διεξάγεται αύριο εν μέσω αμφίβολων διαδικασιών και υπό καθεστώς γενιτσαρισμού και τρομοκρατίας το τουρκικό δημοψήφισμα, το οποίο ακόμα και οριακά ίσως να ενισχύσει τις εξουσίες του σουλτάνου.

 

*** Προ μερικών μηνών, κάποιοι εξέφραζαν την ελπίδα πως μετά τη σημερινή μέρα ο «πολυχρονεμένος εφέντης» θα μαλακώσει και θα αποδιώξει από τις αγκάλες του, τους Γκρίζους Λύκους.

 

*** Υπάρχει, ωστόσο, και διαφορετική ανάγνωση. Το «ΝΑΙ» και «ΟΧΙ» στο αυριανό δημοψήφισμα να είναι ένα και το αυτό για το Κυπριακό.

 

*** Το «ΟΧΙ» ισοδυναμεί με επισφράγιση του πολιτικού γάμου Ερντογάν - Εθνικιστικού Κινήματος, για να περάσουν οι μεταρρυθμίσεις από την Τουρκική Εθνοσυνέλευση (Βουλή).

 

*** Το «ΝΑΙ» ισοδυναμεί με εξαργύρωση της βοήθειας προς τους Εθνικιστές (θα τους χρειαστεί και στις εκλογές) και σκληρότερη γραμμή σε Κυπριακό και Κουρδικό.

 

Παρεμπιπτόντως, Καλή Ανάσταση!

 

Και το άσχετον: Κατά τον Harrington, η προδοσία ποτέ δεν θριαμβεύει, διότι κανείς δεν την αποκαλεί προδοσία.