Όταν ο άνθρωπος έδειξε ότι είχε πια την ικανότητα να καταστρέψει τον πλανήτη, την ανθρωπότητα ολοκληρωτικά, όπως κατέστρεφε με ανατριχιαστική ηδονή την ίδια την ανθρωπιά.

 

Πολιτική και ειρωνεία; Αγοράστηκε από τότε η ειρήνη, με αντίτιμο την συμβίωση με τον απόλυτο τρόμο... Σκοινοβατούμε, έκτοτε, στο χείλος της απόλυτης καταστροφής. Και ζούμε 'εν ειρήνη' με αυτό... Με την επίδειξη της δύναμης του απόλυτου τρόμου οι Αμερικανοί δεν κέρδισαν μόνο την μεταπολεμική ειρήνη, αλλά και, κυρίως, την απόλυτη εξουσία και παγκόσμια κυριαρχία σε αυτήν. 

6 Αυγούστου 1945 - Χιροσίμα, 8.15' το πρωί.

Η μέρα που η ανθρωπότητα γνώρισε την κόλαση !!  Η πρώτη ατομική βόμβα σκάει πάνω από την πόλη.

Το βομβαρδιστικό Enola Gay αφήνει την ατομική βόμβα (Little Boy) πάνω από την Χιροσίμα. Όταν αυτή φτάνει στα 580 μέτρα από το έδαφος εκρήγνυται και σκοτώνει ακαριαία 70.000 άτομα ενώ από την ραδιενέργεια πεθαίνουν μέχρι το Δεκέμβριο άλλοι 80.000.

Από τα 6 kg U-235 που υπήρχαν στην βόμβα εξερράγησαν μόνο 600 με 860 mg λόγω του ατελούς σχεδιασμού της. Υπάρχουν θύματα της ραδιενέργειας που ζουν μέχρι σήμερα αλλά δημιουργούνται και νέα λόγω των γενετικών αλλοιώσεων που υπέστησαν οι πρόγονοί τους από την ραδιενέργεια.

Στις 9 Αυγούστου το ίδιο συμβαίνει στο Ναγκασάκι, ρίχνουν τη δεύτερη ατομική βόμβα.....με πολλές δεκάδες χιλιάδες ακόμη νεκρούς. Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι πια ίδιος!

Το "αγοράκι" (Little Boy), όπως ονόμασαν την βόμβα ουρανίου, έριξε ο σμήναρχος Πολ Τίμπετς, από ένα Β-29 στο οποίο είχε δώσει το όνομα της μητέρας του, "Ένολα Γκέυ"...

Σκοτώθηκαν σχεδόν αμέσως περίπου 70.000 άνθρωποι, κυρίως άμαχοι ενώ χιλιάδες πέθαναν τα επόμενα χρόνια από τις επιπτώσεις της ραδιενέργειας. Μαζί με τη βόμβα στο Ναγκασάκι τα συνολικά θύματα υπολογίζονται σε 200,000 ως το 1950

 «…Σε παλιότερες εποχές, τα έθνη ζούσαν με αμοιβαία άγνοια και στην πραγματικότητα το ένα μισούσε ή φοβόταν το άλλο. Το πνεύμα της αδελφικής συνεννόησης μεταξύ τους ας κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Με αυτή την πίστη, εγώ, ένας γέρος άνθρωπος, χαιρετώ εσάς, Ιάπωνες μαθητές, από μακριά και ελπίζω πως η γενιά σας κάποτε θα τοποθετήσει τη δική μου στην ντροπή…» Αϊνστάιν, Προς τους μαθητές των σχολείων της Ιαπωνίας