Άλλοι πολιτικοί ποτυλίγουν τα λόγια τους, άλλοι τις σκέψεις τους, άλλοι το παρελθόν τους, άλλοι, όλοι, τις αληθινές προθέσεις τους. Μερικοί ποτυλίγουν κουπέπια/ντολμαδάκια. Αν, τώρα, το μυαλό όλων πήγε σε ένα / μία πολιτικό, είναι σαφές ότι εγώ δεν είπα τίποτα.
Άλλωστε, όλοι οι πολίτες δικαιούνται να γίνουν πολιτικοί. Και Πρόεδροι, γίνονται, ειδικά στην χώρα των ονείρων, στην Αμερική. Όλοι, μα όλοι! Κι εκεί ξεκινούν οι δικοί μας εφιάλτες. Κι όταν επιμένουν να δηλώνουν πολίτες, κι όχι πολιτικοί, αποστασιοποιούμενοι από τις ευθύνες του πολιτικού για να... ασκήσουν το δικαίωμα κριτικής κατά των... πολιτικών, τότε βράσε όρυζα.