Ζούμε σε μια εποχή απόλυτης τρέλας. Της τρέλας που επικρατεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο.

 

Τα ποσά που έχουν δαπανηθεί στη μετεγγραφική περίοδο του καλοκαιριού προκαλούν ίλιγγο. 

 

Πάνω από 3 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν ξοδέψει οι ομάδες από τα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης για την ενίσχυσή τους, τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά.

 

Κάποτε 15 εκατομμύρια ευρώ αρκούσαν για να κάνει μια ομάδα δικό της τον Ρονάλντο, το φαινόμενο, αυτόν τον τεράστιο παικταρά που άφησε τη δική του σφραγίδα στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το ποσό που δαπάνησε η Μπαρσελόνα για να τον αποκτήσει από την Αϊντχόφεν θεωρήθηκε το 1996 μια από τις μεγαλύτερες υπερβάσεις την τότε εποχή στην ιστορία του ποδοσφαίρου. 

 

Ακόμα και τα 17 εκατομμύρια που πλήρωσε η Νιούκασλ την ίδια χρονιά για να αποκτήσει τον Άλαν Σίρερ ήταν ρεκόρ μετεγγραφής στο αγγλικό ποδόσφαιρο, ενώ τα 85 εκατομμύρια ευρώ που είχαν καταβάλει συνολικά όλες οι αγγλικές ομάδες την συγκεκριμένη χρονιά δεν θα αρκούσαν για τη μετεγγραφή του Λουκάκου, που απέκτησε φέτος η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

 

Τα τελευταία χρόνια τα ποσά που δαπανώνται προκαλούν ζάλη. Από τα 92 εκ. ευρώ που πλήρωσε πριν από μερικά χρόνια η Ρεάλ Μαδρίτης για τον Μπέιλ, τα 105 εκ. που κόστισε στη Γιουνάιτεντ ο Πογκμπά, για να έρθει η Παρί Σεν Ζερμέν να δώσει άλλη διάσταση στο μετεγγραφικό παζάρι σπάζοντας τη ρήτρα του Νεϊμάρ, καταβάλλοντας 222 εκ. ευρώ. 

 

Ενδιάμεσα υπήρχαν τα 90 εκ. της Γιουβέντους για τον Ιγκουαΐν το καλοκαίρι του 2016, με την Μπαρσελόνα να ισοφαρίζει το ποσό του Πογκμπά 105 εκ. ευρώ για να αγοράσει φέτος τον  Ντεμπέλε από την Ντόρτμουντ. 

 

Για να αντιληφθούμε τον παροξυσμό που επικρατεί, τα 50 εκ. ευρώ που πλήρωσε η Έβερτον στη Σουόνσι για τον Γκίλφι Σίγκουρντσοντ αρκούσαν ώστε να κάνεις δικό σου τον μεγάλο  Ζινεντίν Ζιντάν, ο οποίος μετακόμισε στη Ρεάλ Μαδρίτης το 2001! 

 

Όταν ο Ρέτσος πάει από το ελληνικό ποδόσφαιρο στην Μπουντεσλίγκα έναντι 22 εκ. ευρώ περισσότερα απ' όσα πλήρωσε το 1997 η Ίντερ (21 εκ.) για να κάνει δικό της τον Ρονάλντο (φαινόμενο) από την Μπαρσελόνα, αντιλαμβάνεται κανείς το μεγαλείο του παροξυσμού. 

 

Όταν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής όπως ο Χουάν Μάτα, που στοίχισε στη Γιουνάιτετ πριν από μερικά χρόνια 40 εκ. ευρώ, τονίζει πως κανένας παίκτης δεν αξίζει τόσα πολλά χρήματα,  αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της τρέλας που επικρατεί στη βιομηχανία του ποδοσφαίρου.

 

Όταν η ίδια η ΟΥΕΦΑ μοιράζει περισσότερα από 1 δις στις ομάδες, όταν τα τηλεοπτικά συμβόλαια ξεπερνούν κάθε προηγούμενο, τότε αντιλαμβάνεται κανείς το χάος που επικρατεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. 

 

Η Αγγλία είναι με διαφορά η χώρα με τις πιο δαπανηρές μετεγγραφές απ' όλα τα πρωταθλήματα, αφού ομάδες από τη Γηραιά Αλβιώνα ξόδεψαν περισσότερα από 1,3 δις. 

 

Ούτε το financial fair play που «ανακάλυψε» η ΟΥΕΦΑ, για να σταματήσει αυτήν την τρέλα των εκατομμυρίων, δεν ήταν αρκετό, αφού όλες οι ομάδες βρίσκουν παραθυράκια για να συνεχίσουν να ξοδεύουν πολύ περισσότερα. 

 

Μετά τους Μαλντίνι, Ζανέτι, Τότι, Σκόουλς, Γκιγκς που έμειναν για μια ολόκληρη ζωή αφοσιωμένοι σε μια μόνο ομάδα, ακόμα και τους Μπουφόν, Μέσι που συνεχίζουν να κρατούν ψηλά το λάβαρο του ρομαντισμού στο ποδόσφαιρο, η μαγεία είναι δεδομένο πως θα χαθεί. 

 

Όπως και να το δει κανείς… η κατάσταση έχει πραγματικά ξεφύγει. Εάν υπάρχει επιστροφή, τη  δεδομένη στιγμή είναι υπερβολικά δύσκολη.

 

Γι' αυτό και θα συνεχίσουμε να ζούμε στην απίστευτη τρέλα που επικρατεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο…