Μπορεί η αποστασιοποίηση από συμμαχίες και θέσεις, λίγους μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, να αποτελούσε πάντοτε κίνητρο κέρδους για τους αποστάτες, αλλά έχει τόσες φορές χρησιμοποιηθεί και τόσες φορές απετέλεσε παραπλάνηση των ψηφοφόρων, ώστε άρχισε να ξεθωριάζει και να μην πείθει. 

Ο Γλαύκος Κληρίδης,  αποστασιοποιήθηκε από την πολιτική Βασιλείου και τη Δέσμη Ιδεών Γκάλι για να μεταπηδήσει στον απορριπτισμό του Σπύρου Κυπριανού, αλλά οι ρίζες του ανθρώπου, δεν ξεριζώνονται.  Επέστρεψε με την αποδοχή του Σχεδίου Ανάν. 

Ο Δημήτρης Χριστόφιας, αποστασιοποιήθηκε από την αντι-ανανική πολιτική του Τάσσου Παπαδόπουλου, χρειάστηκε την υποστήριξη του ενδιάμεσου χώρου για να εκλεγεί Πρόεδρος, αλλά και αυτός επέστρεψε στις ρίζες του, συνάπτοντας νέες συντροφικές συμμαχίες με τον Ταλάτ και προχωρώντας στις γνωστές γενναιόδωρες προσφορές στους Τούρκους.

Ο Νίκος Αναστασιάδης,  χρειάστηκε να υπογράψει απορριπτικό μανιφέστο με το ΔΗΚΟ προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος, αλλά όταν ανήλθε στην εξουσία, επανήλθε στην ανανική πολιτική. 

Αυτό πράττει σήμερα και το ΑΚΕΛ. Επί τεσσεράμισι χρόνια, απετέλεσε το κύριο στήριγμα του Νίκου Αναστασιάδη στη γραμμή που επέλεξε στο Κυπριακό, αλλά μόλις προσήγγισαν οι προεδρικές εκλογές, πρώτο πετάχτηκε στη στεριά από το μισοβυθισμένο καράβι, προχωρώντας σε υποδείξεις και πολιτικές,  πιο ενδοτικές και από αυτές του Αναστασιάδη και του ΔΗΣΥ. 

Η μετάλλαξη του ΑΚΕΛ, δεν έχει να κάμει με το Κυπριακό. Είναι καθαρά προεκλογική. Άλλωστε τι διαφορετική πολιτική θα εξάγγειλε ο υποψήφιος του από εκείνη του Αναστασιάδη;  Δεν θα είχε κανένα νόημα διεκδίκησης της εξουσίας από το ΑΚΕΛ, αν παρέμενε ουραγός της πολιτικής Αναστασιάδη. Και δεν θα είχε κανένα νόημα οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ να ψήφιζαν υποψήφιο του κόμματος τους, αφού το κόμμα είχε υποψήφιο: Τον Νίκο Αναστασιάδη!

Το ΑΚΕΛ είχε και στο παρελθόν ταυτισθεί με την πολιτική Κληρίδη, όταν συνέπηξε μαζί του άτυπη συμμαχία για να υποχρεώσουν τον Σπύρο Κυπριανού να αποδεχθεί πολιτικές ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ. "Έφαγε" όμως εκείνη τη μεγαλειώδη καρπαζιά των ψηφοφόρων του, φόρτωσε την εκλογική συντριβή στη "φιλοκληριδική πτέρυγα", αλλά πολιτική φιλοσοφία δεν άλλαξε. Κατέστη νέο ΑΔΗΣΟΚ.

 Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη τραγικότερα. Δεν πιέζει τον Αναστασιάδη σε μία πιο διεκδικητική πολιτική, αλλά τον ωθεί σε  ενδοτικότερη. Γι αυτό και η ήττα του στις προσεχείς εκλογές θα είναι ακόμη ηχηρότερη.

Το γελοίο σε αυτή την υπόθεση είναι πως το ΑΚΕΛ ερωτά το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ και την Αλληλεγγύη πώς θα κάνουν συμμαχία και θα βρουν κοινή πολιτική,  όταν στην ουσία διαφωνούν με τη διζωνική και άλλοι προκρίνουν τη διζωνική με σωστό περιεχόμενο. Αλλά πρωτίστως η ηγεσία του ΑΚΕΛ, οφείλει να απαντήσει πώς είναι δυνατόν να συμμαχεί επί πέντε χρόνια με το ανανικό ΔΗΣΥ  και τον ανανικό Αναστασιάδη, και μόλις εισήλθαμε σε προεκλογική περίοδο να αποστασιοποιείται;

Το ΑΚΕΛ, πέραν των αοριστολογιών και των γενικεύσεων, οφείλει να μιλήσει καθαρά. Τι είναι εκείνο που έκαμε ο Νίκος Αναστασιάδης στο Κρανς Μοντάνα, ή εκείνο που έπρεπε να πράξει και δεν έπραξε;

Αφού θεωρεί πως σωστά ο Πρόεδρος  αποδέχθηκε την εκ περιτροπής προεδρία και τις άλλες παραχωρήσεις στις οποίες προέβη, μήπως θεωρεί λάθος κίνηση την απόρριψη των επεμβατικών δικαιωμάτων της Τουρκίας  και την παραμονή τουρκικού στρατού στην Κύπρο, για πάντα; Μήπως ήθελε να δεχθεί ο Πρόεδρος διατήρηση κάποιων επεμβατικών δικαιωμάτων και παραμονή ενός αριθμού τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο; Διότι σε αυτό παραπέμπουν οι αοριστολογίες του.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ, μένει προσκολλημένη στις δικές της φιλοσοφίες για περαιτέρω παραχωρήσεις στους Τούρκους. Ακόμη να αντιληφθεί, παρά τον διαχρονικό μαζικό εμβολιασμό των ψηφοφόρων του με ενδοτικές πολιτικές, ότι η πλειοψηφία των μαζών του απορρίπτει και Τουρκοκύπριο Πρόεδρο και τέσσερις ελευθερίες  στους Τούρκους υπηκόους και περιορισμό των δικαιωμάτων των νόμιμων ιδιοκτητών και παραχώρηση βέτο στους Τουρκοκυπρίους. 

Οι ψηφοφόροι του ΑΚΕΛ ξέρουν τι εστί Τουρκία, πολύ καλύτερα από την ηγεσία τους...