Ο θάνατός τους στιγμάτισε τις επαναστάσεις στις χώρες τους
Άνθρωποι που µε το θάνατό τους έγιναν σύµβολα αντίστασης στον αυταρχισμό της εξουσίας σε χώρες της Μέσης Ανατολής.

α σηµάδια στο σώµα του ήταν φριχτά. Το 13χρονο παιδί στη Συρία είχε υποστεί βασανιστήρια που δύσκολα θα άντεχε άνθρωπος. Το χτύπησαν, το ευνούχισαν και στη συνέχεια το πυροβόλησαν - κατήγγειλαν ακτιβιστές. Έτσι, το άψυχο σώµα που έθαψαν οι γονείς, και µαζί τους ολόκληρη η χώρα, δεν θύµιζε σε τίποτα το αγόρι που είχε εξαφανιστεί ύστερα από διαδήλωση κοντά στη νότια πόλη Ντεράα, τέλη Απριλίου.

Σύµφωνα µε την κρατική τηλεόραση, ο πρόεδρος της Συρίας, Μπασάρ αλ Άσαντ, εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια του Χάµζα αλ Χατίµπ και την περιέβαλε µε «µεγάλη ζεστασιά και καλοσύνη». Όµως τα κροκοδείλια δάκρυά του δεν έπεισαν τους πολίτες της χώρας που συνεχίζουν να εξεγείρονται στους δρόµους εναντίον του. «Είµαστε όλοι Χάµζα αλ Χατίµπ», φώναζαν αργότερα στους δρόµους.

Οι επαναστάσεις και οι εξεγέρσεις κατά της κρατικής καταστολής έχουν την τάση να αποκρυσταλλώνονται στην εικόνα ενός προσώπου - ενός και µόνο προσώπου που αναδεικνύεται σε σύµβολο της δοκιµασίας ενός ολόκληρου λαού. Κάπως έτσι έγινε στη Μέση Ανατολή. Από το Ιράν ώς τη Συρία, τα τελευταία δύο χρόνια, το θέµα κάνει κύκλους:

Μεµονωµένα θύµατα της στυγνής βίας του καθεστώτος σφραγίζουν τραγικά µε τη θυσία τους κεφάλαια της ιστορίας που ακόµη δεν έχει γραφτεί και ξεσηκώνουν τον κόσµο που ταυτίζεται µαζί τους. Στην υπηρεσία των απανταχού εξεγερµένων και η σύγχρονη τεχνολογία: YouTube, facebook και twitter είναι τρία από τα δίκτυα, µέσω των οποίων κλείνονται τα ραντεβού των διαδηλώσεων και δηµοσιοποιούνται στοιχεία, φωτογραφίες και βίντεο για ό,τι συµβαίνει σε περιοχές απαγορευµένες στους δηµοσιογράφους. Είτε πρόκειται για το Ιράν του 2009 είτε για την Τυνησία, την Αίγυπτο και τη Συρία του 2011.

Περιπτώσεις αυτοπυρπολισμού
Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο 26χρονος Τυνήσιος Μοχάµεντ Μπουαζίζι άναβε, εν αγνοία του, τις σπίθες της εξέγερσης στην πατρίδα του, όταν αυτοπυρπολήθηκε ύστερα από µια διαµάχη µε τις δηµοτικές Αρχές. Ο νέος δεν είχε την ειδική άδεια του πλανόδιου πωλητή για να πουλά τα φρούτα και τα λαχανικά στην πόλη του, Σίντι Μπουζίντ, και µετά τη διαµάχη µε γυναίκα επιθεωρητή αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει. Πέθανε λίγες µέρες αργότερα στο νοσοκοµείο. Η Επανάσταση των Γιασεµιών οδήγησε τελικά στην παραίτηση τού τότε προέδρου, Ζιν ελ Αµπιντίν Μπεν Άλι, ύστερα από 23 χρόνια στην εξουσία.

Το 1963 ο βουδιστής µοναχός Θιχ Κουάνγκ Ντουκ περιλούστηκε µε πετρέλαιο στο κέντρο της Σαϊγκόν, διαµαρτυρόµενος για τις διακρίσεις εις βάρος των βουδιστών από το ρωµαιοκαθολικό δικτάτορα Νγκο Ντινχ Ντίεµ, στο νότιο Βιετνάµ. Τον θάνατό του µιµήθηκαν άλλοι τέσσερις µοναχοί και µία καλόγρια, µε αποτέλεσµα να πληγεί το καθεστώς, το οποίο τελικά ανατράπηκε τον ίδιο χρόνο.

Το 1969 ο Γιαν Πάλατς έγινε σύµβολο της αντίστασης κατά των σοβιετικών εισβολέων στην Τσεχοσλοβακία όταν αυτοπυρπολήθηκε στην Πλατεία Βεντσεσλάς. Στην τσάντα του βρέθηκε ένα σηµείωµα που έγραφε: «Οι λαοί µας βρίσκονται στα πρόθυρα της απελπισίας, αποφασίσαµε να διαµαρτυρηθούµε και να ξυπνήσουµε τη λαϊκή συνείδηση».

Το 1989 η παγκόσµια κοινή γνώµη βλέπει έναν άνδρα να στέκεται µπροστά στα άρµατα µάχης, στην Πλατεία Τιενανµέν του Πεκίνου. Ποτέ κανείς δεν έµαθε το όνοµά του, ωστόσο αποτέλεσε ένα από τα µεγαλύτερα σύµβολα της λαϊκής αντίστασης διεθνώς.

Έμπλεξε σε µποτιλιάρισµα και την εκτέλεσαν!
«Είμαστε όλοι Νεντά», φώναζαν στους δρόµους της Τεχεράνης, µετά τη δολοφονία της Νεντά Αγκά Σολτάνι, πριν από ακριβώς δύο χρόνια. Η Νεντά έγινε σύµβολο της Πράσινης Επανάστασης στο Ιράν. Οχι µόνο ήταν πολύ όµορφη, αλλά αποτελούσε και παράδειγµα µιας τάσης εκσυγχρονισµού στη χώρα της: Εκπρόσωπος της µεσαίας τάξης, εργαζόταν σε ταξιδιωτική εταιρεία και ήλπιζε να γίνει µια µέρα… τραγουδίστρια της ποπ. Η 26χρονη Νεντά επέστρεφε στο σπίτι της, όταν το αυτοκίνητό τους σταµάτησε εξαιτίας της διαδήλωσης κατά του Αχµαντινετζάντ για την αµφισβητούµενη νίκη του στις προεδρικές εκλογές.

Βγήκε έξω, λοιπόν, για να δει τι συµβαίνει και λίγο αργότερα έπεφτε νεκρή από τα πυρά της πολιτοφυλακής των Μπασίτζ. Ιρανοί αξιωµατούχοι είπαν ότι η Νεντά δολοφονήθηκε από «ξένους», είτε από τη CIA είτε από διαδηλωτές. Μάρτυρες της δολοφονίας της συνελήφθησαν γιατί «δηλητηρίαζαν» τη διεθνή κοινότητα κατά του Ιράν, ενώ στους γονείς της προσφέρθηκε σύνταξη, µε τον όρο ότι θα κατηγορούσαν την αντιπολίτευση.