Η ελληνική μυθολογία, από τις πλουσιότερες στον παγκόσμιο χώρο, έδωσε και δίνει μέχρι σήμερα διαχρονικά μηνύματα για πολλά θέματα. Από την ανθρώπινη ψυχή μέχρι το βασίλειο των ουράνιων θεών, η κοσμική πορεία χαράσσεται μέσα από το θαύμα και το μυστήριο.

Ο Δίας, πατέρας όλων, κατοικούσε στο βουνό Όλυμπος στη βόρεια Ελλάδα. Όταν ανατέλλει ο ήλιος, εμφανίζεται σε ένα βράχο η μορφή του Δία. Το έχουν δει και φωτογραφίσει αρκετοί μάρτυρες στον Όλυμπο. Αλλά, γιατί μόνο στην ανατολή του ήλιου εμφανίζεται το πρόσωπο του Δία; Ο Ησίοδος στη Θεογονία λέει: «Ε συ από τις Μούσες αρχή ας κάνουμε, που υμνούν και τέρπουν τον Δία, τον πατέρα, το μέγα νου μέσα στον Όλυμπο, και για τα τωρινά, τα μέλλοντα, τα περασμένα λεν, με μια φωνή μιλώντας». (Εκδόσεις Ζήτρος, μετάφραση Σταύρος Γκεργκένης).

Τι κρύβεται στον Όλυμπο;

Ας δούμε τι γράφει ο Νίκος Β. Λίτσας, στο βιβλίο του «Ιερή Γεωγραφία της Ελλάδος» (Εκδόσεις Έσοπτρον) από τη σελίδα 207: «Ο Όλυμπος, κατοικία των θεών, απασχολεί κυρίως ως γεωπυραμίδα που εντοπίζεται στο χώρο του σημερινού προφήτη Ηλία, στο οροπέδιο των Μουσών, η οποία πιθανότατα είναι τεχνητή. Σε υψόμετρο 2.781 μ., όπου σήμερα βρίσκεται ερειπωμένο ναΐδριο του προφήτη Ηλία, βρισκόταν βωμός του Ολυμπίου Διός. Οι άνεμοι που φυσούσαν επάνω από το βωμό, όπως αναφέρουν οι αρχαίοι συγγραφείς, ήταν τόσο ελαφρείς, που τα γράμματα που έγραφαν στη στάχτη εκείνοι που θυσίαζαν, δεν έσβηναν». Ένα σημαντικό γεγονός είναι ότι οι πυξίδες δεν λειτουργούν σωστά στο βουνό Όλυμπος, πιθανότατα εκεί να ρέουν δυνατά ηλεκτρομαγνητικά πεδία από τα έγκατα της γης.

Η λατρεία των ιδεών

Οι Ολύμπιοι Θεοί χαράχτηκαν στις ψυχές των αρχαίων Ελλήνων, βοηθώντας τους έτσι να δημιουργήσουν έναν από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς όλων των εποχών. Πέρα απ’ αυτό, έδρασαν και πολέμησαν έχοντας μέσα τους αυτές τις αθάνατες οντότητες, σαν οδηγό και σαν έμπνευση. Ασφαλώς οι αρχαίοι Έλληνες δεν υπήρξαν ειδωλολάτρες με τη στερεότυπη έννοια του όρου. Η Ουρανία Ν. Τουτουντζή, στο σύγγραμμά της «Δυνάμεις και ενέργειες που συγκροτούν το είναι» από το συλλογικό έργο «Αρχαίοι Θεοί των Ελλήνων» (Εκδόσεις Έσοπτρον) στη σελίδα 87 ξεκαθαρίζει ορισμένα σημαντικά πράγματα:

«Η αναγνώριση της υπάρξεως Φυσικών Δυνάμεων και η απότιση τιμών σε αυτές με τη μορφή κυρίως ευχαριστήριας λατρείας, αλλά και η λατρεία των ιδεών, όχι μόνο δεν αποτελεί ειδωλολατρία, αλλά αποτελεί και υψηλότατη έκφραση του φυσικού θρησκευτικού συναισθήματος, που είναι βεβαίως αρχέγονο και, σύμφωνα τουλάχιστον προς τις τελευταίες ανακαλύψεις των ανθρωπολόγων, συντροφεύει τον άνθρωπο από την πρώτη στιγμή που αυτός έκανε την εμφάνισή του (…) ουδέποτε, όμως, οι Έλληνες δεν θεώρησαν πως οι Θεοί ήταν τα αγάλματα με τα οποία τους αναπαριστούσαν, όπως ακριβώς και ουδέποτε θεώρησαν πως οι Θεοί Ήλιος και Σελήνη ταυτίζονταν με τα αντίστοιχα ουράνια σώματα που φέρουν τα ονόματά τους».

Η ουσία των Θεών

ΤΟ ΑΕΝΑΟ κοσμικό σύμπαν περιέχει άπειρα και ασύλληπτα μυστικά για την ανθρώπινη λογική. Τα άστρα και οι γαλαξίες δεν είναι παρά ένα ελάχιστο μέρος της συμπαντικής ολότητας. Οι Θεοί του Ολύμπου ίσως να ήταν άυλες οντότητες, ίσως ακόμα ένα παράθυρο στην απεραντοσύνη του χώρου και του χρόνου. Κατοίκησαν στο πιο ψηλό βουνό της Ελλάδος. Ένας πανάρχαιος συμβολισμός σε συγκεκριμένο τόπο. Αυτοί οι μυθολογικοί ήρωες, οι ανυπέρβλητοι Θεοί, ασφαλώς έδωσαν τη δική τους κατάθεση στο ανθρώπινο γίγνεσθαι. Λατρεύτηκαν ως υπερβατικές ιδέες, και ρυμούλκησαν το ανθρώπινο πνεύμα στην τελειότερη και αξεπέραστη μορφή του.