Εξακολουθεί να προκαλεί ερωτηματικά η εμφάνιση του άστρου της Βηθλεέμ
Σύνοδος πλανητών, άγγελος Κυρίου, διάττων αστέρας; Αστρονόμοι και μαθηματικοί δίνουν τη δική τους ερμηνεία για το φαινόμενο

Με την επικράτηση του Χριστιανισμού, πάρα πολλοί αστρονόμοι προσπάθησαν να εξηγήσουν την εμφάνιση του άστρου της Βηθλεέμ, το οποίο καθοδήγησε τους μάγους τη βραδιά που γεννήθηκε ο Χριστός.

Η προσέγγισή τους για το ουράνιο αυτό φαινόμενο έγινε σύμφωνα με τις επικρατούσες συνθήκες της εποχής τους, αλλά και τη θρησκευτικότητα που διέκρινε ή δεν διέκρινε τον καθέναν από αυτούς.

Σύμφωνα με τον επίτιμο Πρόεδρο της Αστρονομικής εταιρείας Κύπρου Ιωάννη Φάκα, για να εξηγηθεί το φαινόμενο του αστέρα θα έπρεπε πρώτα να καθοριστεί η ακριβής ημερομηνία γέννησης του Χριστού.

Ο καθορισμός του χρόνου γέννησης του θεανθρώπου έγινε όταν τον 6ο αιώνα μ.Χ. ο Πάπας της Ρώμης έδωσε οδηγίες στον Έλληνα μοναχό Διονύσιο Μικρό να υπολογίσει, με βάση τα γνωστά δεδομένα της τότε εποχής, πότε συνέβη αυτό. Ο Διονύσιος Μικρός καθόρισε τον χρόνο και έτσι αρχίσαμε να μετρούμε τα σωτήρια έτη και να αναφερόμαστε σε προ Χριστού (π.Χ.) και μετά Χριστόν (μ.Χ.). Το άστρο της Βηθλεέμ εμφανίστηκε εντυπωσιακά στον ουρανό λίγες μέρες πριν από τη γέννηση του Χριστού.

Το αστέρι αυτό πρέπει να ήταν πολύ εντυπωσιακό, για να αναγκάσει τρεις μάγους να ξεκινήσουν από την Ανατολή, και να πραγματοποιήσουν ένα τόσο μεγάλο και επίπονο ταξίδι.

Η θεωρία supernova
Ο καθηγητής Αστρονομίας, Ιδρυτής του αστεροσκοπείου της Πεντέλης, ο Σταύρος Πλακίδης, υποστήριζε τη θεωρία του καινοφανούς αστέρος.
Η θεωρία αυτή στηρίζεται στα ακόλουθα:

Εκτός από τους πλανήτες, όλα τα άλλα αστέρια στον Ουρανό είναι ακίνητα μεταξύ τους και γι’ αυτό εξάλλου δημιουργούν και τους σταθερούς ουράνιους σχηματισμούς, όπως τη μεγάλη και μικρή Άρκτο, τα ζωδιακά σύμβολα και άλλα.

Όλα αυτά τα αστέρια είναι αυτόφωτα και άλλα φαίνονται, ενώ άλλα δεν φαίνονται από τη γη. Σε κάποιες περιόδους μπορεί να εκπέμπουν έντονο φως, το οποίο μπορεί να κρατήσει και για ένα μήνα, ενώ σε άλλες πολύ αμυδρό φως, το οποίο δεν διακρίνεται. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται κατά τη διάρκεια των χρόνων.
Η θεωρία αυτή του καινοφανούς αστέρος ή nova ή supernova, όπως ονομάζονται, λέει ότι τις μέρες που γεννήθηκε ο Χριστός ένας αστέρας nova έκανε την εμφάνισή του, και αυτόν είδαν και ακολούθησαν οι μάγοι.

Η σύνοδος των πλανητών
Η θεωρία της συνόδου των πλανητών είναι η επόμενη θεωρία που συζητήθηκε για την εμφάνιση του αστεριού της Βηθλεέμ. Η σύνοδος των πλανητών είναι το φαινόμενο κατά το οποίο πλανήτες βρίσκονται σε κάποια στιγμή στο ίδιο σημείο, παρόλο που έχουν διαφορετική περιφορά και τροχιές. Η συνάντηση αυτή δημιουργεί ένα έντονο φωτεινό φαινόμενο μεγάλης λαμπρότητας.

Με μετρήσεις που έγιναν με σύγχρονα μέσα φάνηκε ότι το 8 π.Χ. πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη σύνοδος πλανητών, η οποία κράτησε τέσσερα χρόνια.
Η επόμενη θεωρία ανάγεται στο 1604 και στον Αστρονόμο Κέμπλερ, ο οποίος εκείνη τη χρονιά είδε τον Άρη να πλησιάζει τον Κρόνο και τον Δία, και να δημιουργούν ένα φωτεινότατο τρίγωνο. Τότε ο Κέμπλερ σκέφτηκε πως το αστέρι της Βηθλεέμ θα μπορούσε να ήταν ένα παρόμοιο ουράνιο φαινόμενο. Με επίπονους υπολογισμούς διαπίστωσε ότι τον Φεβρουάριο του 6 π.Χ. είχε δημιουργηθεί ξανά το τρίγωνο Άρη, Δία, Κρόνου και με βάση τις μετρήσεις αυτές κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Χριστός γεννήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου.

Από τις θεωρίες αυτές δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη θέση της Εκκλησίας, η οποία, διά στόματος του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, λέει ότι το άστρο της Βηθλεέμ ήταν ένα καθαρά υπερφυσικό φαινόμενο και ήταν άγγελος εξ ουρανού, ο οποίος υπό μορφήν αστέρος καθοδήγησε τους μάγους στη φάτνη του Χριστού.

Αστέρας, κομήτης, πλανήτης, άγγελος; Τι ήταν τελικά το αστέρι της Βηθλεέμ; Ίσως είναι ό,τι ο καθένας από εμάς θέλει να είναι. Κάθε χρονιά, όμως, χωρίς αυτό δεν υπάρχουν Χριστούγεννα, παραμύθια, μάγοι, άγγελοι, βοσκοί, φάτνη, αλλά και το μεγάλο μήνυμα, «Χριστός γεννάται, δοξάσατε».

Δεν ήταν παρά ένας κομήτης …
Ο ΩΡΙΓΕΝΗΣ που έζησε τον 2ο αιώνα διατύπωσε τη θεωρία ότι το άστρο της Βηθλεέμ δεν ήταν παρά ένας κομήτης, ο οποίος εμφανίστηκε τη δεδομένη χρονική στιγμή στον Ουρανό.
Σύμφωνα με τις γνώσεις που έχουμε σήμερα για τους κομήτες, τα ουράνια αυτά σώματα αποτελούνται από πέτρωμα, το οποίο περιβάλλεται από νερό.

Όταν ένας κομήτης πλησιάσει τον ήλιο, το νερό εξατμίζεται και δημιουργεί μια ουρά. Όταν ο κομήτης απομακρυνθεί από τον ήλιο, το νερό παγώνει και έτσι σταματά να είναι ορατός από τη γη.

Την εποχή του Ωριγένη, βεβαίως, αυτά δεν ήταν γνωστά, όπως γνωστή δεν ήταν και η περιοδικότητα της εμφάνισης των κομητών, την οποία ανακάλυψε αργότερα ο Χάλεϊ.
Ο κυριότερος, όμως, λόγος που η θεωρία δεν βρήκε πρόσφορο έδαφος ήταν η δοξασία που επικρατούσε εκείνη την εποχή, ότι η εμφάνιση ενός κομήτη φέρνει κακά στον κόσμο. Με βάση τη δοξασία αυτή, δεν θα μπορούσαν οι μάγοι να ξεκινήσουν το μακρύ τους ταξίδι για να επισκεφθούν τον άνθρωπο που έμελλε να είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων.

Ποιοι ήταν οι τρεις μάγοι
Η ΙΣΤΟΡΙΑ των μάγων ξεκινά πολλά χρόνια πριν από τη γέννηση του Χριστού. Τότε, ένας Πέρσης προφήτης, ο Βαλαάμ, είπε ότι «Θα ανατείλει άστρο από τον Ιακώβ και θα παρουσιαστεί άνθρωπος από τον Ισραήλ, που θα συντρίψει τους εχθρούς Μωαβίτες».

Η προφητεία αυτή πέρασε από γενιά σε γενιά ως σημάδι για τη γέννηση ενός μεγάλου Βασιλιά, που θα εξουσιάσει όλες τις φυλές της γης.
Πολλά χρόνια πέρασαν, όταν το άστρο της Βηθλεέμ εμφανίστηκε στον ουρανό. Οι απόγονοι του Βαλαάμ το πρόσεξαν και κατάλαβαν ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου.

Έτσι ξεκίνησε από τα βάθη της Ανατολής μια τριμελής αποστολή, που θα μετέφερε δώρα στον νέο βασιλιά.
Αυτοί ήταν οι τρεις μάγοι, ο Μελχιόρ, ο Γκασπάρ και ο Βαλτάσαρ.

Σύμφωνα με μια εκδοχή, λέγεται ότι ο Γκασπάρ ερχόταν από την Ταρσό, ο Μελχιόρ από τη Βαβυλωνία και ο Βαλτάσαρ από την Αφρική.
Τα δώρα που προσέφεραν οι τρεις Μάγοι στον νεογέννητο Χριστό έχουν έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Το χρυσάφι του Μελχιόρ συμβολίζει τη βασιλική καταγωγή του Χριστού, το λιβάνι του Βαλτάσαρ συμβολίζει τη θεϊκή του καταγωγή και η σμύρνα του Γκασπάρ συμβολίζει τη θνητή του καταγωγή.

Στις απεικονίσεις των μάγων, ο Γκασπάρ, ο γεροντότερος και σχεδόν πάντοτε με γενειάδα, είναι ο πρώτος, ο Μελχιόρ, πάντα νέος και χωρίς γενειάδα, είναι δεύτερος, ενώ ο Βαλτάσαρ απεικονίζεται πάντα πολύ μελαχρινός ή μαύρος και έρχεται τρίτος κατά σειρά.
Αυτά περίπου περιγράφει η Αγία Γραφή και ήταν αυτά που κίνησαν την περιέργεια των αστρονόμων να ασχοληθούν με το αστέρι της Βηθλεέμ και την προέλευσή του.