ΓΙΑ ΤΙ συζητούν και ερίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα;
Κοκορομαχούν ποιος είναι ο νικητής, ερίζουν αν οι δημοτικές εκλογές είναι πολιτικές ή έχουν μόνο τοπικό χαρακτήρα, κάνουν αναλύσεις αν οι εκλογές της Κυριακής είναι πρόκριμα για τις Προεδρικές του 2013, ή δεν είναι.

Η αποχή των πολιτών, η απαξίωση των πολιτικών από τους πολίτες, που απετέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα μηνύματα των εκλογών, ποσώς τους ενδιαφέρει. Το προσπερνούν αδιάφορα. Ούτε κρύο ούτε ζέστη. Προφανώς επειδή η αποχή δεν τους αγγίζει, προς το παρόν. Αυτοί είναι σίγουροι με τους μαντρισμένους οπαδούς τους, με αυτούς που θεωρούν τη δημοκρατική αναμέτρηση κάτι σαν ντέρμπι ΑΠΟΕΛ-Ομόνοια, με αυτούς που ψηφίζουν το ένα ή το άλλο κόμμα, επειδή έτσι τους έμαθαν οι προπάπποι τους, με αυτούς που ψηφίζουν επειδή στη μια μια πλευρά βλέπουν «φασίστες» και στην άλλη «κόκκινους κομμουνιστές», με αυτούς που ψηφίζουν μεγάλα κόμματα επειδή προσδοκούν και στο μεγάλο ρουσφέτι.

Προφανώς, τα μεγάλα κόμματα δεν έχουν πρόβλημα με την αποχή. Μπορούν ανά πάσα στιγμή να φορτώσουν στα λεωφορεία τους «ξεχασμένους» ψηφοφόρους τους, έχουν τους κομματικούς μηχανισμούς με τους οποίους μπορούν να ελέγξουν κάθε γειτονιά και ποιο σπίτι δεν πήγε να ψηφίσει στην κάλπη, για να του κτυπήσει το κουδούνι ο κομματικός της γειτονιάς και να τον πάρει σηκωτό...

Το πρόβλημα της αποχής αφορά περισσότερο τους υγιώς σκεπτόμενους πολίτες, οι οποίοι συνήθως ανήκουν σε κεντρώα και μικρά κόμματα, οι οποίοι είναι απαλλαγμένοι προκαταλήψεων, ιδεοληψιών παντός είδους, προπατορικών συνδρόμων. Αυτούς που προβληματίζονται και διαπιστώνουν ότι ο υγιέστερος τρόπος αντίδρασης προς το διεφθαρμένο κομματικό σύστημα είναι να του γυρίσεις την πλάτη. Δεν είναι παθητική αντιμετώπιση η αποχή. Είναι ηχηρή αντίδραση στο πολιτικό σύστημα και στον τρόπο που λειτουργούν οι πολιτικοί.

Είναι η αντίδραση των νέων που βιώνουν τη σήψη, τη διαφθορά, το ρουσφέτι, την εγκατάλειψη, την αλαζονεία της πολιτικής εξουσίας.
Κάποτε και τα δύο μεγάλα κόμματα θα αισθανθούν να τους αγγίζει η διαμαρτυρία της αποχής. Ο πολίτης και ιδιαίτερα ο νέος ξυπνά. Και όσο και αν τα δύο μεγάλα κόμματα επικεντρώνονται σε ένα παιδομάζωμα αρπάζοντας τον νέο από τα μαθητικά του χρόνια στο Δημοτικό, μέχρι το Πανεπιστήμιο, για να τον προσυλητίσουν στο κόμμα, δεν είναι μακριά η μέρα που ο νέος θα αποτινάξει τον κομματικό ζυγό...

Ο Πόλυς Πολυβίου, το πόρισμα του οποίου εγκωμίασαν όλα τα κόμματα, πλην του ΑΚΕΛ, χαρακτήρισε το κυπριακό κράτος δούλο του κόμματος. Τα κόμματα, όμως, απέφυγαν επιμελώς να φέρουν στην επιφάνεια όσα τους καταλογίζει ο κ. Πολυβίου. Αυτό το κράτος και η κοινωνία ασφυκτιούν μέσα στον θανάσιμο κομματικό εναγκαλισμό. Όλα έχουν κομματικοποιηθεί.

Δεν είναι καιρός να απαλλαγούμε από αυτόν τον εφιάλτη;

Ηλ.διεύθυνση: [email protected]