Η διαιώνιση της καταδυνάστευσης του κυπριακού λαού από ξένους κατακτητές και δυνάστες δημιουργεί συναισθηματική ανασφάλεια.
Κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη από ασφάλεια, για την οποία υπάρχει η κοινή αντίληψη ότι ικανοποιείται με ποικιλόμορφους τρόπους, όπως το να έχει κάποιος έναν ασφαλές τόπο διαμονής και να κατέχει το αίσθημα ότι ανήκει κάπου, σε μία κοινότητα, σε έναν κύκλο ανθρώπων με όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Πώς μπορεί, όμως, κάποιος να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη, όταν η ίδιά του η πατρίδα κατέχεται διαχρονικά από ξένους κατακτητές και όταν διαιωνίζεται η καταδυνάστευσή του από ξένους δυνάστες; Όταν η ίδια η χώρα του δεν ήταν ελεύθερη για εκατοντάδες χρόνια και η ψυχή του κυριεύεται από ανασφάλεια; Πότε, επιτέλους, ο κυπριακός λαός θα απολαύσει το πολύτιμο αγαθό της ελευθερίας, για να αναπτυχθεί πολιτιστικά, κοινωνικά, πνευματικά, ηθικά και οικονομικά; Μήπως η διαιώνιση της καταδυνάστευσης της Κύπρου από ξένους κατακτητές και δυνάστες, και οι συνεπαγόμενες συνέπειες, αποτελούν ακόμη μία στρατηγική των εμπλεκομένων δυνάμεων για επίτευξη των σκοπών τους;

Ο κρυστάλλινος κόσμος της ψυχής αποτελεί τη βάση της ασφάλειας στην ανθρώπινη προσωπικότητα. Η ανασφάλεια αποτελεί την αιτία, και το αποτέλεσμα συναισθημάτων αδυναμίας και δυσπιστίας αντιπροσωπεύει το αίσθημα απειλής από καταστάσεις και ανθρώπους. Η ανασφάλεια διαστρεβλώνει την αντίληψη, αφού δεν ερμηνεύονται λογικά οι ανθρώπινες προθέσεις και πράξεις, και πρυτανεύει η προκατάληψη, ο θυμός, η επιθετικότητα και η καχυποψία. Η καχυποψία ότι η επίλυση του Κυπριακού και η υλοποίησή της θα είναι ανεπιτυχή, προέρχεται από το αίσθημα ανασφάλειας, το οποίο δημιουργήθηκε από τη διαχρονική καταδυνάστευση του κυπριακού λαού από ξένους κατακτητές και δυνάστες.

Η ανασφάλεια δεν μειώνεται με την παρουσία και τις εγγυήσεις ασφάλειας του ΟΗΕ. Κυριαρχεί, παρά την ύπαρξη διαβεβαιώσεων για ασφάλεια του λαού. Αυτή η ανασφάλεια εκδηλώνεται είτε με τάσεις φυγής όπως ναρκωτικά, είτε με επιθετικές τάσεις όπως φανατισμό και εντάσεις. Δημιουργείται η αίσθηση ότι ο λαός εξαπατάται και ότι δεν υπάρχουν ιδεώδη, πρότυπα και αξίες.

Στην προσπάθειά του ο κυπριακός λαός να καταπολεμήσει τη διαχρονική του ανασφάλεια, απόρροια της διαιώνισης της καταδυνάστευσής του από ξένους κατακτητές και δυνάστες, δημιουργεί είδωλα. Αυτά τα είδωλα θεωρούνται από τον λαό ως διεθνούς ακτινοβολίας και θεοποιούνται. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτά τα είδωλα δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά αμυντική ψευδαίσθηση και ουτοπική ασπίδα κατά της ανασφάλειας.

Η ανασφάλεια δεν επιτρέπει την ανάπτυξη και την πρόοδο, αφού δεν δίνεται η ευκαιρία σε νέες, πλούσιες και θετικές εμπειρίες και αλλαγές. Η ασφάλεια αποτελεί αντικείμενο εκπαίδευσης του εσωτερικού κόσμου, του κόσμου της ψυχής. Με συνεχή προσπάθεια, πειθαρχία, επιμονή και ψυχική δύναμη και σθένος μαθαίνει κάποιος ν΄ αντιμετωπίζει και να υπερπηδά την ανασφάλειά του, ανεξαρτήτως των γεγονότων που διαδραματίζονται στο εξωτερικό του περιβάλλον.