Mπήκε δυναμικά στο χώρο της τηλεόρασης και συνεχίζει σε μία από τις πιο φιλόδοξες τηλεοπτικές παραγωγές της φετινής σεζόν. Η πρωταγωνίστρια της νέας σειράς του ΣΙΓΜΑ, «Άσπρα μπαλόνια», συστήνεται, αποκαλύπτεται και δίνει τη δική της άποψη για το χώρο της υποκριτικής στην Κύπρο.

ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΒΡΥΩΝΙΔΟΥ | ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ | STYLING: ΣΟΦΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
ΜΑΚΙΓΙΑΖ: ΜΑΡΙΑ ΜΙΤΣΙΔΟΥ | ΜΑΛΛΙΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ (IF YOU DARE WE CARE)

Σε γνωρίσαμε πέρυσι μέσα από το ρόλο της Γκιουλ στη σειρά «Ελένη, ένας άγγελος στην κόλαση». Ήταν η πρώτη σου
τηλεοπτική απόπειρα;

Ναι, ήταν η πρώτη φορά που έκανα τηλεόραση. Ήταν η πρώτη μου επαγγελματική απόπειρα να λειτουργήσω υποκριτικά μέσα
από αυτό το μέσο στην Κύπρο σε μία μεγάλη παραγωγή και έναν αρκετά απαιτητικό ρόλο, για αυτό σαν εμπειρία ήταν αρκετά πλούσια και μου έδωσε πολλά.

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το χώρο της υποκριτικής;

Πάντα μου άρεσε ο χώρος του θεάτρου. Με μάγευε, με συγκινούσε, παθιαζόμουν, όμως μου άρεσαν και άλλα πράγματα, όπως οι κοινωνικές επιστήμες. Έτσι ξεκίνησα να σπουδάζω κοινωνιολογία στην Αθήνα και παράλληλα παρακολουθούσα μαθήματα θεάτρου. Όταν στη συνέχεια αποφάσισα να επενδύσω σε αυτές τις σπουδές, πήγα σε σχολή υποκριτικής στο Παρίσι και αργότερα έκανα μεταπτυχιακό στο Λονδίνο στο Performance.

Ωστόσο επιστρέφοντας στην Κύπρο δεν ασχολήθηκες άμεσα με το συγκεκριμένο αντικείμενο, σωστά;

Η αλήθεια είναι ότι τον πρώτο καιρό χρειαζόμουν ένα χρονικό διάστημα για να προσαρμοστώ, να «παρακολουθήσω» λίγο πώς
ήταν τα δεδομένα της Κύπρου στο συγκεκριμένο χώρο και να αποφασίσω πώς θέλω να κινηθώ. Ήταν αρχικά, δηλαδή, μία αναγνωριστική περίοδος. Τελικά ξεκίνησα να πηγαίνω σε ακροάσεις και κατέληξα να δουλεύω στο Θέατρο Ένα για περίπου δύο χρόνια, μέχρι που μετά από casting μού έγινε η πρόταση να ενσαρκώσω το ρόλο της Γκιουλ στη σειρά «Ελένη, ένας άγγελος στην κόλαση» και έτσι μπήκα και στο χώρο της τηλεόρασης.

Στην πρώτη σου επαφή με την τηλεόραση συμμετείχες σε μία από τις τηλεοπτικές σειρές που έκαναν μεγάλη επιτυχία κατά την περσινή σεζόν. Πώς αντιμετώπισες όλο αυτό που συνέβαινε και το γεγονός ότι, πλέον, έγινες γνωστή στο ευρύ κοινό;

Ήταν περίεργη η αίσθηση ομολογώ, ωστόσο το χαιρόμουν πολύ όταν με προσέγγιζαν καλοπροαίρετα, λόγω του ότι με αναγνώριζαν. Γενικά τα σχόλια που έλαβα ήταν όμορφα και η αγάπη που πήρα από τον κόσμο αυθεντική. Σε ό,τι αφορά το
συγκεκριμένο ρόλο υπήρχε και κάτι ακόμα. Μέσα από αυτόν, καθώς και μέσα στη σειρά στο σύνολό της, θιγόταν ένα πολύ
ευαίσθητο και τεράστιο πρόβλημα, ειδικά εδώ στην Κύπρο. Ως εκ τούτου λοιπόν, ήταν σημαντικό για μένα να ακούω τα σχόλια
του κόσμου για να μπορώ να αντιληφθώ αν κατάφερνα ή όχι και σε ποιο βαθμό να μεταδώσω την τραγικότητα που μπορεί
να έχει η ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου.

Είναι εύκολο για κάποιο να «ξεφύγει» μετά από αυτό;

Πιστεύω ότι σε περιπτώσεις μεγάλης αναγνωρισιμότητας, όταν δεν φιλτραριστεί σωστά η επίδραση που μπορεί να έχει αυτή
στη ζωή κάποιου, είναι δυνατό να προκαλέσει υποσυνείδητα άγχος ως προς ένα υποτιθέμενο προφίλ που πρέπει να υιοθε-
τηθεί. Από την άλλη, χρειάζεται και μια απομυθοποίηση, διότι όταν δεν γίνει αυτό, υπάρχει υποσυνείδητα κάποια πίεση και
χρειάζονται κάποιες άμυνες για να παραμένεις αυθεντικός και να μπορείς να συνεχίσεις να κάνεις τη δουλειά σου για τους
σωστούς λόγους.

Πέρυσι είχαν ακουστεί και διάφορα για την πρωταγωνίστρια της σειράς στην οποία συμμετείχες, την Εμμανουέλα Χαραλάμπους. Πώς ήταν οι δικές σας σχέσεις;

Οι σχέσεις μου με την Εμμανουέλα ήταν καθαρά επαγγελματικές, όπως και με πολλούς άλλους συναδέλφους.

Από αυτήν τη σεζόν θα σε απολαμβάνουμε στη νέα σειρά του ΣΙΓΜΑ «Άσπρα μπαλόνια». Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη συνεργασία;

Πέρασα και πάλι από casting, αν και υπήρξε και μία προσέγγιση από τα άτομα της παραγωγής που με είχαν δει στον προηγούμενό μου ρόλο, τους είχα αρέσει και ήθελαν να δουν αν τους κάνω για το συγκεκριμένο ρόλο. Τελικά βρέθηκα να ενσαρκώνω το ρόλο της Αθηνάς σε μία φρέσκια και ενδιαφέρουσα, ως προς τη σκηνοθετική της προσέγγιση, τηλεοπτική παραγωγή.

Πες μας λίγα λόγια για την «Αθηνά».

Η Αθηνά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κατά μία έννοια ως ένα «τραγικό» πρόσωπο. Τη συναντούμε σε μια περίοδο που περνά έντονα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και κάνει μεγάλες θυσίες για να περισώσει κάποιες οικογενειακές καταστάσεις. Είναι πολύ συναισθηματική και θέλει να βιώνει τη ζωή της μέσω του συναισθήματος, αλλά αναγκάζεται να επιστρατεύει τη λογική και το δυναμισμό της για να ισορροπήσει μέσα από τις ψυχολογικές αντιφάσεις που της προκαλούν οι καταστάσεις που περνά. Την καθόρισε ένας μεγάλος έρωτας, τον οποίο για να ξεπεράσει, αποφάσισε να παντρευτεί ένα άτομο μεγαλύτερης ηλικίας, που της έδωσε πνευματική τροφή και συναισθηματική ισορροπία αλλά και την ασφάλεια που έψαχνε. Ωστόσο, λίγες ημέρες πριν από το γάμο εμφανίζεται το πρόσωπο που την καθόρισε και της ξυπνά τα αληθινά συναισθήματα που προσπαθούσε να κρύψει, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το σύντροφό της στα σκαλιά της εκκλησίας. Από εκεί ξεκινά όλη η ιστορία με τα συναισθηματικά ταξίδια και τα αδιέξοδα που περνά.

Το σενάριο φέρει την υπογραφή της γνωστής Ελληνίδας σεναριογράφου Βάνας Δημητρίου, η οποία έχει στο βιογραφικό της τεράστιες επιτυχίες στην ελληνική τηλεόραση. Την έχεις γνωρίσει από κοντά;

Έχουμε μιλήσει και μου είπε και η ίδια πώς έχει στο μυαλό της το ρόλο, μου έκανε τα σχόλιά της και μου έδωσε αρκετές και
χρήσιμες συμβουλές ως προς τη γραμμή που πρέπει να ακολουθήσω κτίζοντας το ρόλο μου. Είναι πάντως ενδιαφέρων ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τους χαρακτήρες, διότι κατορθώνει μέσα από κάποιες εκ πρώτης όψεως υπερβολικές συμπεριφορές, να δημιουργήσει «ρεαλιστικούς» ήρωες, με στοιχεία τα οποία μπορεί ο καθένας μας να αναγνωρίσει στον εαυτό του.

Εκτός από τα τηλεοπτικά, τι άλλο υπάρχει στα σκαριά;

Κάνω πρόβες για την παράσταση Μήδεια σχεδίασμα 1, που είναι η τραγωδία του Ευριπίδη «Μήδεια» με πειραματικά στοιχεία.
Είναι μία παράσταση της Bass Ρroduction σε σκηνοθεσία Φίλιππου Φιλίππου και θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Ένα το
Νοέμβριο.

Πώς βλέπεις την κυπριακή πραγματικότητα στο χώρο της υποκριτικής;

Η αλήθεια είναι ότι, πλέον, στην Κύπρο υπάρχουν αρκετοί νέοι άνθρωποι που προσπαθούν να προχωρήσουν με τις ιδέες τους
τη συγκεκριμένη τέχνη ένα βήμα μπροστά και να βρουν χώρο να εκφραστούν. Θεατρικά συμβαίνει πιστεύω σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι τηλεοπτικά, ίσως και λόγω του αυξανόμενου αριθμού σύστασης ανεξάρτητων ομάδων που κάνουν εναλ-
λακτικές, δημιουργικές και αξιόλογες δουλειές. Στην τηλεόραση, παρόλο που θεωρώ ότι υπάρχουν αξιόλογες παραγωγές, εντούτοις πιστεύω ότι πρέπει να δοθεί περισσότερος χώρος και ευκαιρίες σε σκηνοθέτες και σεναριογράφους με όραμα και
φρέσκες αντιλήψεις, που θα συγχρονίζονται περισσότερο με την ευρύτερη πραγματικότητα και όχι μόνο με την πραγματικότητα της Κύπρου ως προς τα θέματακαι την προσέγγισή τους. Το τηλεοπτικό κοινό δικαιούται να έχει την επιλογή να ξεφεύγει από τα τετριμμένα.

Επαγγελματικά τα πας μια χαρά. Προσωπικά πώς είσαι;

Προσπαθώ να απολαμβάνω το χρόνο με τον εαυτό μου και τους ανθρώπους που αγαπώ, να βρίσκομαι και να δημιουργώ
καταστάσεις, να κτίζω σχέσεις που να με εμπνέουν και να προκαλώ όσο μπορώ στον εαυτό μου ένα αίσθημα πληρότητας, με
ό,τι συνεπάγεται αυτό. Κάποιες φορές τα καταφέρνω και άλλες όχι, αλλά στην προσωπική μου ζωή αυτό κυρίως αναζητώ.

Είσαι λίγο πριν από τα 30, νιώθεις ότι τα έχεις βρει με τον εαυτό σου;

Αν το να βρει ένας άνθρωπος τον εαυτό του σημαίνει να μπορεί να αντιληφθεί καλύτερα τις ανάγκες του και τι του προκαλεί
ουσιαστική ευτυχία και να αποδέχεται περισσότερο τον εαυτό του με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες του, προσπαθώντας να
τον εξελίσσει αναλύοντάς τον σε μεγαλύτερο βάθος, τότε ναι, θα μπορούσα να πω ότι τα πάω καλύτερα τώρα από ό,τι πριν.

Μία καλή εμφάνιση είναι υπέρ ή κατά σε αυτό το επάγγελμα;

Αυτό εξαρτάται κυρίως από το είδος των δουλειών. Στις πιο εμπορικές δουλειές που αποσκοπούν στο κέρδος και τη χρήση
του ηθοποιού ως «προϊόν», δίνεται μεγαλύτερη βαρύτητα σε μία καλή εξωτερική εμφάνιση από όσο πρέπει και κάποιες φορές
ίσως μετρά περισσότερο σε κόστος μιας υποκριτικής δύναμης. Σε δουλειές με άλλου είδους φιλοσοφία μετρά περισσότερο η
ερμηνευτική ικανότητα και ο ηθοποιός ως σύνολο. Πάντως, μια και η συγκεκριμένη τέχνη είναι μία ψυχοσωματική διαδικασία
όπου το μέσο του ηθοποιού είναι ο ίδιος ο εαυτός του, η όποια εμφάνιση παίζει ρόλο για τις δουλειές που θα επιλεγεί.

Ποιες είναι οι αδυναμίες σου;

Η πρόσπάθειά μου πολλές φορές να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα, οι τάσεις φυγής που έχω συχνά για τη μη αντιμετώπιση καταστάσεων που θα με φθείρουν και η αναβλητικότητά μου.

Φαντάζεσαι στο μέλλον τον εαυτό σου σύζυγο και μητέρα;

Φυσικά, δεν θα μπορούσα να φανταστώ να ζω για πάντα μέσα στο «εγώ» μου. Είναι απόλυτη ανάγκη.