ΕΛΕΝΑ ΣΙΑΚΑΛΛΗ  ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΜΠΟΡΗΣ
Η Έλενα Σιακαλλή από κοντά είναι ακόμη πιο όμορφη. Μικρή και περήφανη μαμά, άφησε για λίγο τις επαγγελματικές της υποχρεώσεις και φωτογραφήθηκε με το μικρό της ταλέντο, τον Αλέξανδρο Παμπόρη, που πήρε την τρίτη θέση στο Ελλάδα έχεις ταλέντο χορεύοντας με όλο του το «είναι» ένα ζεϊμπέκικο, ενθουσιάζοντας έτσι κριτές και τηλεοπτικό κοινό.   

ΕΛΕΝΑ ΣΙΑΚΑΛΛΗ
Ο χορός είναι οικογενειακή υπόθεση;
Ξεκινά από πολύ παλιά, από τους γονείς μας, που πριν από αρκετά χρόνια είχαν ανοίξει τη δική τους σχολή και συνέχισε με εμένα και τον αδελφό μου. Ο χορός είναι καθαρά οικογενειακή υπόθεση. Ελπίζω πως και τα παιδιά θα συνεχίσουν να διδάσκουν στη σχολή.
Ο Αλέξανδρος ξεκίνησε πρόσφατα το χορό;
Χορεύει τα τελευταία τρία χρόνια και είναι οκτώ ετών. Με το ζεϊμπέκικο είχε ασχοληθεί τον τελευταίο χρόνο. Ο παππούς του είναι ειδικός στο συγκεκριμένο είδος χορού και έτσι ξεκίνησε να του διδάσκει λίγο κάθε φορά και όταν έβρισκαν και οι δύο το χρόνο. Προσπαθεί να είναι δίπλα στα εγγόνια του, να τους μιλά και να τους διδάσκει χορό.
Τον βλέπεις να έχει ταλέντο στο χορό;
Ελπίζω να είναι ταλέντο και να φανεί και στην πορεία αυτό. Βοηθά το γεγονός ότι έχει ρυθμό και ικανότητες. Το να χορέψει ένα μικρό παιδί ζεϊμπέκικο θέλει αρκετή δουλειά. Δεν μπορεί σίγουρα να βγάλει τα συναισθήματα που θα βγάλει ένας μεγαλύτερος. Ένα παιδί τα βγάζει με το δικό του τρόπο. Σίγουρα, όμως, δείχνει την κορμοστασιά του και ότι είναι μαγκάκι.
Πρόκειται για ένα βαρύ, μάγκικο χορό;
Νομίζω πως αυτός είναι και ο λόγος που προτιμά ο Αλέξανδρος αυτόν το χορό.
Πόσες φορές έπιασες τον εαυτό σου να δακρύζει από συγκίνηση βλέποντας τον Αλέξανδρο στο Ελλάδα έχεις ταλέντο;
Είναι πολύ εύκολο να συγκινηθώ, άρα έγινε αρκετές φορές. Μέχρι και την τελευταία του εμφάνιση ένιωθα τα μάτια μου να βουρκώνουν. Βλέπω ότι τα παιδιά μου αγαπούν κάτι που αγαπώ κι εγώ και αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα.
Είσαι και η μάμα και η δασκάλα τους δηλαδή!
Προσπαθώ να μην είμαι σε όλα τα είδη χορού κοντά τους και να παίρνουν μαθήματα και από άλλους δασκάλους. Επιπλέον, όταν θα κάνω παρατήρηση, θα απευθυνθώ πρώτα στα παιδιά μου και μετά στους υπόλοιπους. Και το σημαντικότερο, την ώρα του μαθήματος είμαι η κυρία Έλενα και όχι η μαμά.
Στο Ελλάδα έχεις ταλέντο δεν ένιωθε καθόλου άβολα.
Πράγματι. Και εγώ είχα αγωνία την πρώτη φορά για το αν θα ήταν άνετος. Άλλωστε, ήταν η πρώτη φορά που εμφανίστηκε μπροστά σε τόσο πολύ κόσμο και δεν είχε την εμπειρία της τηλεόρασης. Είναι σαν κι εμένα φαίνεται, του αρέσει να είναι ανάμεσα σε κόσμο. Όταν ανέβω στη σκηνή απολαμβάνω αυτό που κάνω και νομίζω αυτό το έχει πάρει από εμένα. Η αγωνία φυσικά ήταν όχι να βγει στη σκηνή, αλλά ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα.
Είχε αγωνία γι’ αυτό;
Είχε αγωνία όχι για το αν θα έβγαινε πρώτος, αλλά αν θα έφτανε στον τελικό. Ποτέ δεν πήγαμε εκεί για να πάρουμε το πρώτο βραβείο. Αυτό αρχίσαμε να το σκεφτόμαστε τις τελευταίες ημέρες, που είδαμε ότι τα πήγαινε τόσο καλά.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας;
Μας προσέγγισαν από τον Αντ1 για το αν είχαμε κάποιο ταλέντο να στείλουμε γι’ αυτό το παιχνίδι. Έτσι σκεφτήκαμε ότι ο Αλέξανδρος είχε κάνει αρκετή εξάσκηση με τον παππού του και θα μπορούσε να μας δείξει κάτι διαφορετικό που θα αγαπούσε και το κοινό, κάτι το οποίο φάνηκε.
Απογοητεύτηκε με το αποτέλεσμα;
Δεν είχαμε πάει για την πρώτη θέση, αλλά εκείνη τη βραδιά, λίγο πριν ανέβει στη σκηνή, μου λέει «Μαμά, νιώθω κάτι μέσα στην καρδιά μου και νομίζω ότι δεν θα βγω μέσα στους πρώτους». Και όταν τον ρώτησα γιατί το σκέφτηκε αυτό, μου απάντησε ότι έτσι το αισθάνεται. Αμέσως κατάλαβα την αγωνία του και του είπα «Θα βγεις, θα χορέψεις για σένα και ό,τι γίνει». Όταν μετά είδε τον ενθουσιασμό του κόσμου με το που ανέβηκε στη σκηνή, ανέμενε ότι θα έπαιρνε κάτι. Τον ενόχλησε όμως που τελικά δεν πήρε κάποιο βραβείο, στενοχωρήθηκε πολύ. Τον εμψύχωσα αμέσως και του είπα ότι είναι πολύ σημαντικό το γεγονός ότι έφτασε μέχρι εδώ. Όλη η οικογένεια προσπαθήσαμε να του μεταφέρουμε ότι ήταν μια εμπειρία και ότι τα πήγε πολύ καλά. Μετά από λίγες ημέρες μου είπε «Ήμουν τόσο πολύ κοντά να πάρω την πρώτη θέση».
Είχε πολύ θετικά σχόλια από την κριτική επιτροπή...
Ναι και κάθε φορά ήταν και καλύτερα. Την πρώτη φορά σίγουρα εντυπωσιάστηκαν από ένα μικρό που χόρευε ζεϊμπέκικο και του έκαναν πολύ καλή κριτική, αλλά γενικά εντυπωσίαζε σε κάθε εμφάνισή του. Ακόμη και η κ. Μανωλίδου, που ήταν λίγο επιφυλακτική μέχρι τον τελικό, πιστεύω ότι συμπάθησε αυτό το είδος χορού.
Νομίζεις ήταν η πιο αυστηρή κριτής η κ. Μανωλίδου;
Δεν θα έλεγα ότι ήταν αυστηρή. Απλώς δεν ήταν τόσο ευρεία στο πώς έβλεπε τα πράγματα, γιατί μιλάμε για διαφόρων ειδών ταλέντα. Στην αρχή που την είδα και με άλλους διαγωνιζομένους, φαινόταν ότι ήταν αυστηρή με αυτά που δεν άρεσαν στην ίδια να βλέπει. Όταν όμως είδε ότι ο Αλέξανδρος άρεσε στον κόσμο, άλλαξε γνώμη. Πιο συγκεκριμένος ήταν ο κ. Περρής, ο οποίος φάνηκε ότι είχε περισσότερες γνώσεις στο συγκεκριμένο είδος χορού. Ο καθένας είχε το δικό του τρόπο, όπως και ο κ. Ψινάκης.
Είχες κάνει όμως τρομερή εντύπωση στον Ηλία Ψινάκη.
Ναι, ούτε κι εγώ το περίμενα. Τη δεύτερη φορά που παρουσιάσαμε ένα μικρό χοροθεατρικό, ομολογώ ότι ήταν πολύ απρόσμενα τα σχόλιά του…
Πολύ κολακευτικά όμως...
Ναι, σίγουρα ήταν πολύ κολακευτικά.
Νιώθεις ότι αυτό για τον Αλέξανδρο είναι μία καινούργια ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα;
Είναι μικρός ακόμα για κάτι τέτοιο. Αν ήταν μεγαλύτερος, θα το έβλεπα αλλιώς, αλλά σίγουρα θα το δείξει ο χρόνος. Φυσικά όμως αυτό που έγινε ήταν μία μεγάλη ευκαιρία.
Είναι ένα παιδί που μπορεί την ίδια στιγμή να είναι ενθουσιασμένος, αλλά συγχρόνως να πατά γερά τα πόδια του στη γη;
Προσπαθούμε πάντα να είναι προσγειωμένος. Σίγουρα νιώθει κάποια ικανοποίηση, αλλά του έχουμε μάθει κι εμείς ότι είναι σημαντικό να μην αυτοπροβάλλεται, να είναι ταπεινός και πάνω απ’ όλα συγκεντρωμένος σε αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή του.