Το καλοκαίρι που μας πέρασε κατέκτησε έναν από τους στόχους της, κάνοντας ταυτόχρονα όλη την Κύπρο περήφανη. Η Αναστασία Χριστοφόρου ανέβηκε το ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου κι έγινε η πρώτη Κύπρια κολυμβήτρια που κερδίζει χρυσό σε Μεσογειακούς Αγώνες και επιτυγχάνει ταυτόχρονα ρεκόρ.

Tο φετινό καλοκαίρι είδαμε πολλούς αθλητές να ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια της νίκης αλλά και πολλούς να απογοητεύονται. Η Αναστασία ανήκει στην πρώτη κατηγορία. Το χρυσό της μετάλλιο το απέκτησε στους Μεσογειακούς Αγώνες την 1η Ιουλίου στον υγρό στίβο. Η 19χρονη κολυμβήτρια του Ναυτικού Ομίλου Αμμοχώστου άφησε πίσω της άλλα φαβορί και τερμάτισε με χρόνο 31.12 στα 50μ. πρόσθιο, καταρρίπτοντας και το ρεκόρ των Μεσογειακών Αγώνων. Χαιρόμαστε όλοι για το αποτέλεσμα και για το ότι ακούστηκε ο εθνικός μας ύμνος στην Ιταλία χάρη στην Αναστασία. Μετάλλια έχει πάρει πολλά, σε παγκύπριους αγώνες αλλά και σε διεθνείς. «Αν μου ζητούσαν όμως να ξεχωρίσω μερικά, θα διάλεγα το πρώτο μου μετάλλιο που πήρα σε διεθνείς αγώνες, που ήταν το χάλκινο στους Πολυεθνείς Αγώνες Νέων (2003) στην Πράγα και το χρυσό στους Μεσογειακούς Αγώνες φέτος». Πώς όμως έφτασε μέχρι εκεί και τι χρειάζεται για να γίνεις πρώτος ανάμεσα σε πρώτους; Όλα άρχισαν όταν η Αναστασία ήταν 7 χρόνων και ήθελε να μάθει κολύμπι. «Στην ηλικία των 7 ξεκίνησα εκμάθηση και στην ηλικία των 8, αν δεν κάνω λάθος, πραγματοποιήθηκαν αγώνες του ομίλου όπου κέρδισα στα 25 μέτρα πρόσθιο. Στα 11 μπήκα στην αγωνιστική ομάδα του ομίλου μου και στα 12 ήμουν μέλος της Εθνικής Κύπρου. Όταν άρχισα να έχω επιτυχίες σε παγκύπριους αγώνες, αποφάσισα να ασχοληθώ πιο σοβαρά με το κολύμπι».

Ποιες ήταν οι σκέψεις σου όταν ανέβηκες την 1η Ιουλίου στο ψηλότερο σκαλοπάτι του βάθρου;
Ήταν μεγάλη χαρά για εμένα. Στο βάθρο απολάμβανα την κάθε στιγμή. Έβλεπα την ομάδα μου στην κερκίδα να χαίρεται για εμένα και ακόμη δεν συνειδητοποιούσα τι είχε γίνει. Προς το τέλος της απονομής ευχήθηκα να το ξαναζήσω αυτό στην καριέρα μου.
Είχες ξεκινήσει την ημέρα εκείνη πιστεύοντας ότι θα πάρεις χρυσό μετάλλιο;
Όχι. Αν μου έλεγε κάποιος το πρωί πως θα κέρδιζα, μάλλον θα γελούσα. Πίστευα πως είχα τις δυνατότητες να πάρω μετάλλιο, εννοώντας την τρίτη θέση, αλλά την πρώτη θέση ούτε καν τη φανταζόμουν. Το μεσημέρι, μετά τον προκριματικό, άρχισα να σκέφτομαι πως ίσως και να μπορώ να τα καταφέρω, αλλά και πάλι δεν το πίστευα.
Όταν έκανες τη βουτιά, εκείνην που σε έφερε στη νίκη, είχες κάνει κάποιες ιδιαίτερες σκέψεις και πώς ένιωσες όταν τερμάτισες πρώτη;
Όταν έκανα τη βουτιά δεν σκεφτόμουν τίποτα, απλώς έβλεπα το τέρμα και κολυμπούσα. Δεν θυμάμαι την κούρσα καλά-καλά. Όταν τερμάτισα γύρισα στον πίνακα με τα αποτελέσματα, είδα το χρόνο μου ανάμεσα στους υπόλοιπους και περίμενα να μπουν τα ονόματα στη σειρά κατάταξης για να δω αν όντως ήμουν εγώ στην πρώτη θέση.
Υπήρξε κάποια στιγμή που αποφάσισες μέσα σου να κυνηγήσεις τη νίκη;
Στιγμές που κυνηγούσα νίκες υπήρξαν και γενικώς υπάρχουν στη ζωή μου, γιατί σε κάθε αγώνα κυνηγάω κάτι, είτε αυτό ονομάζεται μετάλλιο είτε πρόκριση σε τελικό, είτε μόνο μία καλή ατομική επίδοση. Πέρα, όμως, από το κολύμπι θέτω στόχους στη ζωή μου και η οποιαδήποτε επίτευξη κάποιου απ’ αυτών ονομάζεται νίκη.
Ένιωσες κάποια φορά ότι θέλεις να τα παρατήσεις;
Υπήρξαν άπειρες φορές που είπα τα παρατάω, αλλά ποτέ δεν το έκανα. Η μόνη φορά που όντως ένιωσα να μην αντέχω την πίεση ήταν πέρσι, όταν ήταν περίοδος προετοιμασίας και η προπόνηση ήταν σκληρή κι εγώ είχα τραυματιστεί. Είχα απελπιστεί, πήγαινα στις προπονήσεις και δεν έκανα τίποτα απολύτως. Έτσι μία ημέρα είπα «τέλος». Είχα σταματήσει για τρεις εβδομάδες, αλλά ένιωθα πως έχανα την ταυτότητά μου, με τη βοήθεια όμως των ανθρώπων που ανήκουν στον πολύ στενό μου κύκλο, σιγά-σιγά επέστρεψα. Αν και πέρασα δύσκολα την περσινή χρονιά, επανήλθα.
Τι σε ωθεί να συνεχίζεις, έστω κι αν νιώθεις ότι έχεις εμπόδια;
Εκείνο που πάντα με βοηθά είναι το πείσμα μου. Ξέρω ότι όταν θέλω κάτι, θα το έχω αργά ή γρήγορα. Εκείνη την περίοδο είχα δει στις λίστες αποτελεσμάτων κάποιων αγώνων που είχαν διεξαχθεί, να λείπει το όνομά μου κι εκεί ένιωσα πολύ άσχημα. Το τι με βοήθησε όμως περισσότερο ήταν όταν κάποιοι με αμφισβήτησαν εκείνη την περίοδο και είχαν πει «η Αναστασία μέχρι εκεί μπορούσε να φτάσει». Τα λόγια αυτά, αντί να με αποθαρρύνουν, με πείσμωσαν περισσότερο για να συνεχίσω.  
Η οικογένειά σου σε στηρίζει στις προσπάθειές σου;
Η οικογένειά μου με στήριξε και με στηρίζει πάντοτε στις επιλογές που κάνω, αν όμως ρωτάτε για το πώς με στήριξε στην πορεία μου στον αθλητισμό, θα αναφερθώ κυρίως σε δύο πράγματα. Το πρώτο ήταν όταν οι γονείς μου έπρεπε να ξυπνούν μαζί μου στις 5 το πρωί για να με πηγαίνουν στην προπόνηση και το δεύτερο όταν πολλές φορές αναγκάζονταν να με υποστηρίξουν στους δασκάλους μου, που περίμεναν περισσότερα από εμένα.
Μήπως το κολύμπι και ό,τι συνεπάγεται η προετοιμασία για αγώνες, σου στερεί κάποια πράγματα σαν νέα κοπέλα που είσαι;
Το ένιωσα παρά πολλές φορές, κυρίως όταν ήμουν στο σχολείο κι έβλεπα τους συμμαθητές μου να βγαίνουν τα σαββατοκύριακα κι εγώ να περιορίζομαι σπίτι, γιατί θα είχα πρωινή προπόνηση ή κάποιο αγώνα. Επίσης, όταν έχασα το ταξίδι στην Ελλάδα με το σχολείο ένιωσα λίγο άσχημα, αλλά τώρα που βλέπω τα πράγματα πιο καθαρά, καταλαβαίνω πόσο περισσότερα κέρδισα ως αθλήτρια. Αυτό, βέβαια, θα το έλεγα ακόμη κι αν δεν είχα κάποια μεγάλη επιτυχία και πιστεύω αυτό μπορούν να το διαβεβαιώσουν όλα τα μεγαλύτερα παιδιά της ομάδας μου.
Ακολουθείς αυστηρό πρόγραμμα προπονήσεων, διατροφής και γυμναστικής;
Γενικά το πρόγραμμα ενός αθλητή είναι αυστηρό σε όλους τους τομείς. Εγώ προσπαθώ να είμαι όσο πιο σωστή γίνεται, μόνο στο θέμα της διατροφής δεν περιορίζομαι καθόλου. Στο σπίτι η μητέρα μου πάντα μαγειρεύει πολύ προσεγμένα, όποτε χωρίς να προσπαθώ, τρώω καλό φαγητό. Έμαθα από μικρή να αποφεύγω κάποια πράγματα, ακόμη κι όταν τρώω έξω. Όταν όμως θελήσω να φάω γλυκό, δεν θα διστάσω, μια και δεν έχω πρόβλημα βάρους. Βέβαια, όσο μεγαλώνω, ίσως να χρειαστεί να μπω σε κάποιο πρόγραμμα.
Πόσες ώρες προπονείσαι την ημέρα;
Όταν είναι περίοδος προετοιμασίας, προπονούμαστε περίπου 4 ½ ώρες στο κολύμπι και 1 μέχρι 1 ½ ώρα στο γυμναστήριο. Όταν πλησιάζουν οι αγώνες, τότε τα μέτρα και η ένταση της προπόνησης μειώνονται.
Στην Κύπρο πιστεύεις ότι οι αθλητές έχουν τη στήριξη που χρειάζονται από το κράτος;
Πιστεύω πως υπάρχει αρκετή στήριξη, αλλά εκείνο που πρέπει να βελτιωθεί περισσότερο είναι τα κίνητρα.
Ποιο είναι το όνειρό σου;
Δεν κάνω όνειρα. Ζω τη στιγμή. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου, απλώς κυνηγάω αυτά που θέλω σήμερα.
Ποιοι είναι οι επόμενοί σου στόχοι;
Ήδη σπουδάζω και παρακολουθώ Διοίκηση Επιχειρήσεων και μετά μάλλον θα κάνω ειδίκευση στον τομέα του μάρκετινγκ. Ο επόμενός μου στόχος στον αθλητικό τομέα είναι το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το Δεκέμβρη και οι Κοινοπολιτειακοί Αγώνες του χρόνου, όπου ελπίζω να κάνω μία καλή εμφάνιση.