Οι τρίτες βουλευτικές εκλογές έγιναν δυο χρόνια μετά την τραγωδία της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Ανάλογη τακτική με τις προηγούμενες εκλογές εφάρμοσε ο Μακάριος και στις τρίτες και τελευταίες βουλευτικές εκλογές οι οποίες έγιναν επί προεδρίας του, το 1976, ένα χρόνο πριν πεθάνει. Ο Γλαύκος Κληρίδης είχε παραιτηθεί από συνομιλητής και ο Μακάριος τον ήθελε αποδυναμωμένο στη νέα Βουλή αφού επήλθε ρήξη μεταξύ των δύο αντρών.

Στη Βιέννη και όχι στη Λευκωσία άρχισε η μάχη των βουλευτικών εκλογών του 1976, τρεις μήνες πριν γίνει γνωστή η προκύριξη. Στις 17 Φεβρουαρίου του 1976, ο Γ. Κληρίδης παίρνει τη θέση του στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μαζί με τον Ρ. Ντεκτάς και τον Γ.Γ του ΟΗΕ. Ο πέμπτος γύρος των διαπραγματεύσεων της Βιέννης έχει αρχίσει, το τέλος του όμως σηματοδοτεί την απαρχή της προεκλογικής περιόδου για την Κύπρο.

Δικαίωμα ψήφου είχαν 273,000 Ελληνοκύπριοι. Από την πλευρά τους οι πρόσφυγες ψήφισαν για τις κατεχόμενες εκλογικές τους περιφέρειες στον τόπο της διαμονής τους στην προσφυγιά, πράγμα που επανελήφθη και στις εκλογές που ακολούθησαν.
Τις εκλογές διεκδίκησαν ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το ΑΚΕΛ, η Δημοκρατική Παράταξη και αργότερα ΔΗΚΟ , η ΕΔΕΚ και 11 ανεξάρτητοι.
232,764 πολίτες ψήφισαν στις εκλογές αυτές, ενώ σημειώθηκε αποχή της τάξεως του 14.7%.

Παρόλο που ο Δημοκρατικός Συναγερμός πήρε 26% των ψήφων, εντούτοις δεν εξέλεξε ούτε ένα βουλευτή λόγω του ισχύοντος εκλογικού συστήματος, το οποίο υφίστατο πλειοψηφικό. Η αποχή μειώνεται σταδιακά από εκλογές σε εκλογές, παρόλα αυτά δεν παύει να υπάρχει κάνοντας αισθητή την παρουσία της. Κύριο γνώρισμα της συγκεκριμένης αναμέτρησης φάνηκε να είναι το σχετικά ήπιο κλίμα που επικρατούσε. Πρόεδρος της Βουλής, με τις «ευλογίες» του Μακαρίου, εξελέγη ο Σπύρος Κυπριανού.

Η Δημοκρατική Παράταξη κατέλαβε 21 έδρες, το ΑΚΕΛ 9, η ΕΔΕΚ 4, ενώ οι Ανεξάρτητοι μια.
Το πραξικόπημα και η Τουρκική εισβολή απετέλεσαν λόγο ανατροπής των πολιτικών, οικονομικών κοινωνικών και κομματικών δεδομένων στην Κύπρο.

Εντούτοις, από το 1974 μέχρι το 76 όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην προσπάθεια αντιμετώπισης της συνεχιζόμενης Τουρκικής απειλής. Αυτή την περίοδο όλα είχαν σταματήσει, ο Μακάριος προσπαθούσε να μην διακινδυνεύσει την εσωτερική ισορροπία διότι ήδη τα πράγματα ήταν τεταμένα, ενώ η κομματική ζωή, δικαιολογημένα, «παγοποιήθηκε».

 

Λευκωσία

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Ντίνος Κωνσταντίνου
2.Γεώργιος Σαββίδης
Δημοκρατική Παράταξη

1.Σπύρος Κυπριανού (Πρόεδρος Βουλής)3
2.Αλέκος Μιχαηλίδης
3.Θαλής Μιχαηλίδης
4.Ανδρέας Γιάγκου
5.Σταύρος Αμπίζας
6.Πάρις Λένας
7.Λεόντιος Ιεροδιακόνου
Ε.Δ.Ε.Κ.

1.Βάσος Λυσσαρίδης
2.Τάκης Χατζηδημητρίου
Ανεξάρτητος

1.Τάσσος Παπαδόπουλος
Λεμεσός

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Εζεκίας Παπαϊωάννου
2.Γιάγκος Ποταμίτης
Δημοκρατική Παράταξη

1.Λοΐζος Σ. Καραμιχάλης
2.Κίμων Ν. Παναγίδης
3.Τάκης Ξ. Νέμιτσας
4.Ηρακλής Π. Δημοσθένους
Ε.Δ.Ε.Κ.

1.Πατρίκιος Σ. Παύλου
Αμμόχωστος

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Χαμπής Μιχαηλίδης
2.Ανδρέας Ν. Φάντης
Δημοκρατική Παράταξη

1.Χρίστος Κ. Πελεκάνος
2.Αλέξης Γαλανός
3.Ανδρέας Α. Τουμαζής
4.Ζαχαρίας Τουλούρας
Ε.Δ.Ε.Κ.

1.Δώρος Θεοδώρου
Πάφος

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Νίκος Δ. Μαυρονικόλας
Δημοκρατική Παράταξη

1.Κυριάκος Μ. Παπαδημητρίου
2.Χρίστος Ι. Βάκης
3.Νίκος Α. Βασιλειάδης
Λάρνακα

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Ανδρέας Ζιαρτίδης
Δημοκρατική Παράταξη

1.Σταύρος Ποσκώτης
2.Χριστόφορος Χριστοφίδης
Κερύνεια

Α.Κ.Ε.Λ.-Αριστερά

1.Χρίστος Κουρτελλάρης
Δημοκρατική Παράταξη

1.Φειδίας Παρασκευαΐδης
Αντιπρόσωποι θρησκευτικών ομάδων

Μαρωνιτών

Ιωάννης Μαυρίδης

Αρμενίων

Αντρανίκ Αστζιάν

Λατίνων

Φέλιξ Κυρίλλης