«Ο κυνισμός είναι το αποκορύφωμα, υπέρτατος στόχος γίνεται η παραμονή στην εξουσία»

Τι σημαίνει λαϊκισμός; Ποιοι οι θύτες ή οι παίκτες του; Ποιες οι συνέπειές του και ποια μέτρα χρειάζονται για την αντιμετώπισή του; Η λαϊκιστική πολιτική μέσα από πολιτικά κινήματα απ’ όπου προελαύνουν δημαγωγοί ή δικτάτορες, τείνει να ικανοποιεί αποσπασματικά ετερόκλητα αιτήματα και της πάσης φύσης απαιτήσεις.

Τέτοια άτομα αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία. Καλλιεργούν στην αντιπολευτική τους φάση, κοινωνικές παροχές, τις οποίες όμως σταματούν μόλις σταθεροποιηθούν στην εξουσία. Εμφανής είναι η μη υπαγωγή σε κάποιους στοιχειώδεις κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού, με αποτέλεσμα ο λαός να εκφράζει την αποδοκιμασία του - μια έκφραση ηθικής αγανάκτησης για την αποδυνάμωση των ανθρώπινων του δικαιωμάτων, τα οποία αποτελούν το αναγκαίο θεμέλιο για διεκδίκηση κάθε άλλου.

Εξαιτίας τούτου, ο λαός διατηρεί μια σχέση συγκρουσιακή σε θέματα ανεργίας ή οικονομικής ανισότητας, περιμένοντας τον σεβασμό της αυτονομίας του. Ο λαός δεν θέλει και δεν επιθυμεί να τον απογυμνώνουν ή να τον εξαπατούν, μέσα από μια πολιτική που αναλαμβάνει να εφαρμόσει τα όσα δεν συνάδουν με τα δομικά και λειτουργικά χαρακτηριστικά της. Κοινωνικοί και πολιτικοί παράγοντες επιζητούν εξουσία με μεθόδους αντικανονικές, παράνομες και ασεβείς προς τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο κυνισμός είναι το αποκορύφωμα. Υπέρτατος στόχος γίνεται η παραμονή στην εξουσία.

Είναι δύσκολο να καταργηθεί ο φαύλος κύκλος αυτόματα, για τον λόγο ότι έχει βαθιές ρίζες στην κυριαρχία εκείνων που αναδείχτηκαν κάτω από «ευνοϊκές συνθήκες». Εμπόδιο εξάλλου αποτελούν οι κακοποιήσεις που υφίσταται το σύστημα από ορισμένους παίκτες. Αλλά ποιοι είναι οι παίκτες; Οι πολιτικοί και τα πολιτικά κόμματα. Οπωσδήποτε, για την ομαλή λειτουργία ενός κράτους χρειάζονται πολιτικοί οι οποίοι να διαθέτουν επικοινωνιακή ικανότητα, τιμιότητα, αγωνιστική σκληρότητα.

Ο πολιτικός να είναι ο ίδιος κινητήρια δύναμη, να εργάζεται για το κοινό καλό, να διορθώνει τις αποκλίσεις, χωρίς να καταπιέζει ή να υποδουλώνεται. Ο καλός πολιτικός παρακολουθεί την πορεία της διακυβέρνησής του και «υπερασπίζει τον πολίτη μέσα από τους υπερασπιστές του». Ουδέποτε λαϊκίζει ή δεν υπόσχεται όσα δεν μπορεί να κάνει.

Η οικειοποίηση της εξουσίας ανήκει σε άτομα ανίκανα να κυβερνούν και ανίδεα να διορθώνουν την αδικία. Αριθμός πολιτικολόγων υποστηρίζουν πως τη βασιλεία της λαϊκής εκμετάλλευσης θα τη διαδεχθεί η κυβέρνηση της λογικής, με συνέπεια την εξαφάνιση του παράσιτου της δημαγωγικής πολιτικής.

Η πολιτική πρέπει να έχει σχέση με την ηθική, που για να επιτευχθεί χρειάζεται αγώνας. Χαρακτηριστικό το σύνθημα υποψηφίου σε προεδρικές εκλογές στην Ευρώπη: «Σ’ αυτόν τον πλανήτη ο αγώνας είναι ο μόνος που θα σε φτιάξει».

ΛΟΪΖΟΣ ΠΙΠΗΣ