ΠΟΙΑ ΤΡΙΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΘΑ ΕΧΕΙ Η ΔΙΕΘΝΗΣ ΔΙΑΣΚΕΨΗ

Μέσα σε μερικές μέρες ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έφερε τα πάνω-κάτω. Με αυτά τα οποία αποδέχτηκε στο δείπνο με Έιντε και Ακιντζί βάζει σε κίνδυνο την Κύπρο

Πιο πιθανό, να υπάρξει ένα τελικό ναυάγιο, με την ελληνική πλευρά να φεύγει από μια διεθνή διάσκεψη όπου η Τουρκία δεν θα πάει για να καταργήσει, αλλά για να επαναβεβαιώσει τις εγγυήσεις

Αρκετά πιθανό είναι να οδηγηθεί ο Πρόεδρος σε συμφωνία που δεν θα εξασφαλίζει τα βασικά για το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού. Βέβαια, μια τέτοια συμφωνία θα απορριφθεί, όπως φαίνεται, από τους πολίτες και αυτή δεν θα είναι η καλύτερη εξέλιξη για την Κύπρο. Ενώ σίγουρα θα είναι το δικό του πολιτικό τέλος

Ο Νίκος Αναστασιάδης, αντίθετα από αυτά που μας έλεγε, χωρίς να ξέρουμε αν η διαπραγμάτευση ολοκληρώθηκε ικανοποιητικά, οδηγεί την Κύπρο σε μια διάσκεψη που θα έχει τρία χαρακτηριστικά:

Πρώτον, θα είναι η πενταμερής που επέβαλε η Τουρκία, όσο και αν διάφοροι θα προσπαθήσουν να τη μασκαρέψουν. Διότι, αν επρόκειτο να συμμετέχουν τα μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα έπρεπε ήδη να ερωτηθούν και να το γνωρίζουν, αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Όπως επίσης ουδέποτε εξασφαλίστηκε συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Δεύτερον, για να ξεκινήσει η «πενταμερής», θα φανεί ότι ο Μουσταφά Ακιντζί έκανε τη «μεγάλη παραχώρηση» και τελικά «έδωσε» τη Μόρφου. Αλλά αυτό δεν θα είναι κάτι διαφορετικό από εκείνο που ήταν δεδομένο από τον καιρό του Σχεδίου Ανάν και του χάρτη του. Παρ' όλ' αυτά, και θα θεωρηθεί παραχώρηση και θα δοθεί σε «αντάλλαγμα» η εκ περιτροπής προεδρία στον Ακιντζί.

Τρίτον, στις 12 Ιανουαρίου στην πενταμερή θα παρουσιαστεί ότι «το Κυπριακό λύθηκε ήδη» και οτιδήποτε διεκδικήσει η Ελλάδα απέναντι στην Τουρκία για τις εγγυήσεις θα μπει σε ίση μοίρα με την τουρκική επιμονή στις εγγυήσεις και στον έλεγχο της Τουρκίας πάνω στην Κύπρο. Επομένως, από την ώρα που η Τουρκία θα προτείνει να παραμείνουν προσωρινά οι εγγυήσεις και μετά να «επανεξεταστούν» σε δέκα χρόνια, θα φανεί και «υποχώρηση». Απέναντι στην οποία θα κληθεί να τοποθετηθεί η ελληνική πλευρά.

Κέρδισε τις εντυπώσεις

Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης κέρδισε τις εντυπώσεις με τους χειρισμούς που είχε κάνει στις διαπραγματεύσεις. Όχι μόνο με τη στάση του εξασφάλισε την υποστήριξη και της αντιπολίτευσης ακόμα, αλλά κατάφερε να ξεσκεπάσει αρκετά και να εξουδετερώσει τις τουρκικές μεθοδεύσεις. Παρά το ναυάγιο στο Μον Πελεράν, ο ίδιος γύριζε νικητής στην Κύπρο. Ενώ ο Μουσταφά Ακιντζί έμενε εκτεθειμένος για τις ακραίες θέσεις που προέβαλε με φανερό σκοπό να μην υπάρξει κατάληξη. Τα όσα απίστευτα και κωμικά ξεστόμιζε ο Ταγίπ Ερντογάν τις προηγούμενες μέρες έδειχναν τον εκνευρισμό της Τουρκίας.

Ξαφνικά, όμως, ο ίδιος ο Πρόεδρος ανέτρεψε εντελώς την κατάσταση! Μέσα σε μερικές μέρες έφερε τα πάνω-κάτω. Με αυτά τα οποία αποδέχτηκε στο δείπνο με Έιντε και Ακιντζί, βάζει σε κίνδυνο την Κύπρο, αλλά και τη δική του θέση.

Γιατί, με τον οδικό χάρτη που δέχτηκε, δύο μπορεί να είναι τα ενδεχόμενα. Το πιο πιθανό να υπάρξει ένα τελικό ναυάγιο, με την ελληνική πλευρά να φεύγει από μια διεθνή διάσκεψη όπου η Τουρκία δεν θα πάει για να καταργήσει, αλλά για να επαναβεβαιώσει τις εγγυήσεις. Το δεύτερο επίσης αρκετά πιθανό, να οδηγηθεί ο Πρόεδρος σε συμφωνία που δεν θα εξασφαλίζει τα βασικά για το μέλλον του κυπριακού Ελληνισμού. Βέβαια, μια τέτοια συμφωνία θα απορριφθεί, όπως φαίνεται, από τους πολίτες και αυτή δεν θα είναι η καλύτερη εξέλιξη για την Κύπρο. Ενώ σίγουρα θα είναι το δικό του πολιτικό τέλος.

Έκανε ακριβώς τα αντίθετα

Η κοινή εντύπωση είναι ότι τελικά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έκανε ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που είπε και προσπάθησε εδώ και καιρό:

Πρώτον, δέχτηκε ημερομηνία για διεθνή διάσκεψη, χωρίς προηγουμένως να έχει συμφωνία στο εδαφικό. Και δεν γνωρίζει, βέβαια, αν θα υπάρξει τέτοια συμφωνία μέχρι τη διεθνή διάσκεψη. Και αν δεν υπάρξει, τότε Μόρφου και εκ περιτροπής προεδρία θα μπουν στο ένα ζύγι και στο άλλο «κάποια φόρμουλα» για τις εγγυήσεις.

Δεύτερον, δέχτηκε ημερομηνία για διάσκεψη χωρίς να έχουν κλείσει και τα υπόλοιπα θέματα της εσωτερικής πτυχής του Κυπριακού. Και ούτε μπορεί να γνωρίζει ότι αυτά θα κλείσουν θετικά μέχρι τη διεθνή διάσκεψη. Το πιο πιθανό είναι μάλιστα ότι δεν θα υπάρξει κατάληξη στα περισσότερα από αυτά και θα τα βρει στο μενού της διάσκεψης, που έτσι θα εκτραπεί σε καθαρό ανατολίτικο παζάρι. Μας παίρνει δηλαδή σε διεθνή διάσκεψη με ανοιχτά μια σειρά από θέματα, πέραν αυτών των εγγυήσεων και της ασφάλειας.

Τρίτον, από τώρα μέχρι τις 12 Ιανουαρίου, η διαπραγμάτευση γίνεται με ένα σφικτό χρονοδιάγραμμα περίπου είκοσι εργάσιμων ημερών. Αν αφαιρεθούν άλλες προκαθορισμένες υποχρεώσεις του ιδίου και του συνομιλητή του, είναι ζήτημα αν υπάρχει χρόνος δυο εβδομάδων!

Τέταρτον, η διεθνής διάσκεψη μπορεί να ονομαστεί και «πολυμερής», αλλά δεν παύει να είναι η πενταμερής που επίμονα αξίωνε η Τουρκία. Τελικά, αθόρυβα επιβλήθηκε εκείνο που ήθελε η Τουρκία. Καμιά συγκεκριμένη αναφορά δεν υπάρχει ούτε για το Συμβούλιο Ασφαλείας ούτε για την Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε βέβαια και για την Κυπριακή Δημοκρατία. Το να μας λένε, τώρα, ότι «και άλλα σχετικά μέρη θα προσκληθούν αν χρειαστεί», αυτό είναι απλώς… παρηγοριά στον άρωστο.

Επιπρόσθετα, αγνόησε εντελώς τη θέση της Ελλάδας που είναι ότι δεν έχει λόγο να πάει σε διεθνή διάσκεψη, παρά αν πρόκειται τερματιστεί το απαράδεκτο καθεστώς των εγγυήσεων. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης συμφώνησε για διεθνή διάσκεψη στην οποία όχι μόνο δεν αναμένεται τερματισμός των εγγυήσεων, αλλά η επίσημη τουρκική θέση παραμένει ότι «λύση χωρίς εγγυήσεις δεν υπάρχει».

Κάνουν ό,τι θέλουν Ακιντζί-Τουρκία

Με δυο λόγια, η διαδικασία των διαπραγματεύσεων σε αυτή την κρίσιμη τελική φάση καθοδηγείται πλήρως από τα όσα ζητούσε ο Μουσταφά Ακιντζί. Εκείνα δηλαδή που του υπέβαλλε ο Ταγίπ Ερντογάν. Μπορεί από το Προεδρικό της Λευκωσίας να μας λένε ότι η διαπραγμάτευση συνεχίζεται «από εκεί που έμεινε» στο Μον Πελεράν, αλλά άμα το σκεφτεί κανείς, ο μόνος λόγος που έγινε η διακοπή ήταν για να ορισθεί μαζί και διεθνής διάσκεψη. Αυτό ακριβώς που ζητούσε η τουρκική πλευρά και γι’ αυτό «κλοτσούσε» ο Μουσταφά Ακιντζί στο Μον Πελεράν.

Στην ουσία, η τουρκική πλευρά τώρα γνωρίζει ότι ακόμα και αν δεν φερθεί λογικά στο εδαφικό, εάν δηλαδή επιμένει να χρησιμοποιεί τη Μόρφου ως «δόλωμα», ακόμα και αν δεν κλείσει τα υπόλοιπα ζητήματα και πάλι θα έχει τη δυνατότητα σε μια διάσκεψη με παρούσα την Τουρκία να τα «παζαρέψει». Με τον «περήφανα τούρκικο τρόπο» του Ερντογάν! Αυτά τα «υπόλοιπα» που στέλνει ο Ακιντζί στις «παρατάσεις» δεν είναι μόνο η προεδρία της χώρας, αλλά είναι και τεράστια ζητήματα της οικονομίας.

Υπήρχε άλλη εναλλακτική;

Υπήρχε άραγε χειρότερο «φινάλε» για τη διαπραγμάτευση; Εδώ στη Λευκωσία είναι όμως ήδη γνωστό το τι θα γίνει. Είναι κοινό μυστικό. Όλοι το ψιθυρίζουν, είτε είναι υπέρ είτε εναντίον, και ας μην το λέει κανένας φανερά.

1. Το «εδαφικό» θα κλείσει περίπου όπως στο Σχέδιο Ανάν. Το τουρκικό κρατίδιο θα είναι λίγο κάτω από το 29%. Η Μόρφου, που εθεωρείτο πάντα δεδομένη, τώρα θα εμφανιστεί ως μια «μεγάλη παραχώρηση» που θα κάνει ο Μ. Ακιντζί.

2. Για να γίνει κάτι τέτοιο, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης φέρεται έτοιμος να κάνει μια παραχώρηση για χάρη της τελικής συμφωνίας, που θα είναι η εκ περιτροπής προεδρία.

3. Ταυτόχρονα, για να μην παρακωλύσει τον δρόμο προς τη λύση, θα παραβλέψει μια σειρά από κενά και «νεκρά διαστήματα» στο ζήτημα της ετοιμασίας της «επόμενης μέρας» και της λειτουργίας των κατεχομένων σε καθεστώς Ε.Ε. Πληροφορίες λένε ότι το τουρκοκυπριακό «συνιστών κρατίδιο» θα κληθεί να υπογράψει ένα σχετικό «πρωτόκολλο» με την κεντρική κυβέρνηση και την Ε.Ε. Δηλαδή η Κύπρος θα μπει στην επόμενη μέρα, που πολλοί τη διαφημίζουν σαν μια «πρωτόγνωρη νέα φάση ευημερίας», με κάποιες ωρολογιακές βόμβες στα θεμέλια της οικονομικής δραστηριότητας.

4. Αντίθετα από την ελληνική θέση, την κοινή λογική, αλλά και τη θέση των εταίρων μας στην Ε.Ε., οι τουρκικές εγγυήσεις δεν πρόκειται να καταργηθούν. Επειδή ο Πρόεδρος Αναστασιάδης απέρριψε την ιδέα της κυρίας Νιούλαντ για… τουρκική βάση με στρατό στην Κύπρο, τώρα θα αναγκαστεί να δεχτεί ότι οι εγγυήσεις συνεχίζονται για μια «δοκιμαστική περίοδο».

5. Θα φανεί ότι γίνεται «σκληρή διαπραγμάτευση», αν αυτή η μεταβατική περίοδος θα είναι δέκα (αρχική τουρκική πρόταση) ή πέντε χρόνια. Αυτό όμως θα είναι λεπτομέρεια. Επειδή δεν θα είναι ούτε πέντε ούτε δέκα χρόνια, αλλά θα είναι για πάντα! Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα, αν έμπαινε από τώρα «ημερομηνία λήξης». Αλλά ούτε καν αυτό δεν θα γίνει. Η προτεινόμενη (από την Τουρκία) συμφωνία είναι ότι «σε δέκα χρόνια τα συμβαλλόμενα μέρη θα επανεξετάσουν το θέμα και θα κρίνουν, αν το καθεστώς των εγγυήσεων πρέπει να συνεχιστεί ή όχι». Φυσικά, από την ώρα που η Τουρκία θα επιμένει στα δέκα (ή στα πέντε) χρόνια δεν θα γίνει καν κάποια διάσκεψη ή διαδικασία επανεξέτασης, αφού απλώς η Τουρκία θα διαμηνύει, όπως περίπου τώρα, ότι οι εγγυήσεις είναι απαραίτητες. Κι αυτό, αν φτάσουμε, βέβαια, στα πέντε ή δέκα χρόνια…

6. Πάντως, στη χειρότερη (για την Τουρκία) περίπτωση θα φανεί ότι έκανε «παραχώρηση» και θα προνοείται επανεξέταση στα… πέντε και όχι στα δέκα χρόνια. Αλλά, από την ώρα που γίνεται λόγος για «επανεξέταση» και όχι για «κατάργηση», τότε τι πέντε, τι δέκα; Ποτέ η Τουρκία δεν θα συγκατανεύσει, από τη στιγμή που θα τη «γλυτώσει» τώρα που βρέθηκε στριμωγμένη από την αναγκαιότητα λύσης.

Η στάση της Πινδάρου

Τώρα είναι γνωστοί οι τελικοί χειρισμοί που έκανε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Όσο και αν προσπαθούν από το Προεδρικό να εφεύρουν βολικές ερμηνείες, λίγες μέρες μας χωρίζουν από την ώρα που θα αναγκαστούν να βάλουν μπροστά στον λαό ένα συγκεκριμένο σχέδιο, το οποίο θα έχουν ήδη αποδεχτεί. Απέναντι σε μια ομοβροντία αντιδράσεων από τα άλλα πολιτικά κόμματα, ο Αβέρωφ Νεοφύτου φαίνεται να έχει επιλέξει τις γενικολογίες, αντί της πολιτικής τοποθέτησης. Πράγματι, σε όλες τις τοποθετήσεις του εδώ και μερικές εβδομάδες αποφεύγει να αναφερθεί στα επίμαχα θέματα και αυτό πρέπει να υποδηλώνει φόβο απόρριψης.

Αντίθετα, μάλιστα, απ' ό,τι μας έχει συνηθίσει σε άλλα πολιτικά ζητήματα, στο Κυπριακό φαίνεται να έχει πάρει διαζύγιο με τις ακριβείς εξηγήσεις και προτιμά την ασάφεια. Αλλά αυτό το παιχνίδι με το κόκτεϊλ γενικολογίας και ασάφειας σύντομα τελειώνει, και θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη βάση του Δημοκρατικού Συναγερμού και την πραγματική κοινωνία.

Σε αυτή την ώρα που έρχεται, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα τον βοηθήσει καθόλου εκείνη η περιθωριακή άποψη, που δεν δίστασε να κάνει ανθελληνική προπαγάνδα για να περισώσει, όπως νόμιζε, τη διαδικασία της λύσης. Ούτε έχει και ιδιαίτερη πέραση ανάμεσα στους συναγερμικούς ο άλλος ανώτερος αξιωματούχος, που μέχρι τώρα διαφήμιζε πως «η λύση είναι έτοιμη-έρχεται τέλος τριμήνου»… Και αυτό το έκανε για όλα τα τρίμηνα από το τελευταίο του 2014. Δηλαδή, ήδη διαψεύστηκε εννιά φορές μέχρι τώρα!