Ο ΥΦΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΡΑ ΤΩ ΠΡΟΕΔΡΩ ΜΑΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΕΤΡΙΔΗ

Οι σπουδές, η πολιτική, η θρησκεία, οι απολαύσεις και οι ευκαιρίες που δόθηκαν μέσα από τον ΔΗΣΥ, ενός ανθρώπου που δεν μετανιώνει και δεν αγχώνεται για το μέλλον του

«Είμαι δεξιός, ανήκω στη φιλελεύθερη δεξιά και είμαι πολύ συνειδητοποιημένος για το πού βρίσκομαι ιδεολογικά»

«Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ο λεγόμενος ρυθμιστικός ρόλος του κράτους έχει αποτύχει, έχει δημιουργήσει δαιδαλώδεις διαδικασίες»

Είμαι γέννημα του μαύρου Ιούλη του 1974. Βαφτίστηκα όταν ο πατέρας μου πολεμούσε στον Πενταδάκτυλο. Μας είχαν πάρει όλα τα νεογέννητα να μας βαφτίσουν στο χωριό του πατέρα, στους Αγίους Τριμιθιάς, ουσιαστικά για «να πάμε βαφτισμένα». Ήταν δύσκολες εποχές, γίνονταν βομβαρδισμοί. Όταν κατέβηκε λοιπόν ο πατέρας μου από τον Πενταδάκτυλο και το έμαθε, θύμωσε πολύ. Με βάφτισε ο θείος μου, ο οποίος έβγαλε τον σταυρό που φορούσε και μου τον πέρασε στον λαιμό.

Με ρωτάτε αν έχω στενές σχέσεις με τη θρησκεία. Καθόλου. Αν πιστεύω στον Θεό; Δεν είμαι άθεος, απλώς δεν θρησκεύω πολύ. Θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει Θεός. Η θρησκεία είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι πρέπει να είναι «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ», αναγνωρίζω ότι η Εκκλησία και η θρησκεία συνεισέφεραν αρκετά στη διατήρηση της ταυτότητας του Ελληνισμού, αλλά νομίζω ότι το πώς θρησκεύει κάποιος είναι θέμα εσωτερικό και δεν θα πρέπει να εξωτερικεύεται.

Σπουδές στα Οικονομικά

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο κέντρο της Λευκωσίας, στην Παλιά Πόλη. Έμεινα εκεί μέχρι τα 12 μου, μετά μετακομίσαμε στην περιοχή του ΡΙΚ. Οι γονείς μου είναι καθηγητές. Φοίτησα στην Αγγλική Σχολή και μετά το λύκειο σπούδασα Οικονομικά και Πολιτική Οικονομία στην Αγγλία. Βλέπετε, το μεγαλύτερο ποσοστό των αποφοίτων της Αγγλικής Σχολής κατέληγαν για σπουδές εκεί. Η απόφαση για τις συγκεκριμένες σπουδές πάρθηκε υπό τη λογική τού ότι τα Οικονομικά είναι μια επιλογή με ανοιχτές τις πόρτες για εξειδίκευση, δεν περιορίζει την επαγγελματική κατεύθυνση και είναι μια κοινωνική επιστήμη η οποία εκτιμάται, ειδικά στην Αγγλία. Δεν ήμουν ποτέ των θετικών επιστημών και στην Αγγλία τα Οικονομικά ανήκουν στις κοινωνικές επιστήμες και όχι στις θετικές, σε αντίθεση με την Ελλάδα. Οι απόφοιτοι των Οικονομικών που έρχονταν από την Ελλάδα ήταν πολύ καλύτεροι στην επίλυση εξισώσεων, αλλά υστερούσαν στην πολιτική υφή της επιστήμης. Τα Οικονομικά αναπτύσσουν την κρίση του ανθρώπου, έχουν μια πολιτική και μια κοινωνική διάσταση.

«Ρίξε το όνομά μου στο τραπέζι»

Από μικρός ασχολούμαι με την πολιτική. Υπήρξα Πρόεδρος της Μαθητικής Κίνησης του Δημοκρατικού Συναγερμού Παγκύπρια την περίοδο 1992-1993. Έπειτα, οργανώθηκα στην Πρωτοπορία Αγγλίας, διετέλεσα και Πρόεδρος της ΕΦΕΚ Αγγλίας. Πάντα είχα σχέσεις με το κόμμα, αλλά περισσότερο ως σύμβουλος. Αρθρογραφούσα πιο πολύ, δεν ήμουν αναμεμειγμένος σε τοπικές οργανώσεις ή στα συλλογικά όργανα. Έπειτα, όταν έπιασα δουλειά στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες, διορίστηκα από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη ως Αναπληρωτής Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων.

Ήμασταν πολύ φίλοι με τον Χάρη Γεωργιάδη, ο οποίος τότε ήταν διευθυντής του γραφείου του Αναστασιάδη για αρκετά χρόνια. Όταν ο ίδιος εξελέγη βουλευτής και θα αποχωρούσε από τη θέση του, ενώ θα παρέμενε Εκπρόσωπος Τύπου, μου έκανε μια κρούση αν ενδιαφερόμουν για τη θέση που άφηνε. Του είπα «ρίξε το όνομά μου στο τραπέζι και βλέπουμε». Μέσα σε λίγα λεπτά χτύπησε το τηλέφωνο και ήταν ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος μου πρότεινε τη θέση. Σημειωτέον, ότι δεν είχαμε ιδιαίτερες προσωπικές σχέσεις.

«Ο Αναστασιάδης δεν φοβάται τα ρίσκα»

Ο Νίκος Αναστασιάδης εμπιστεύεται νέους ανθρώπους και αυτό το έχει αποδείξει επανειλημμένως, εκτιμά συστάσεις από ανθρώπους που ο ίδιος εκτιμά και δεν φοβάται να παίρνει ρίσκα. Η δική μου περίπτωση, ναι, ήταν ένα ρίσκο τόσο για εκείνον όσο και για εμένα, διότι ήρθα σε μια πολύ κρίσιμη περίοδο. Επέστρεψα στην Κύπρο τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν μπαίναμε για τα καλά στην προεκλογική εκστρατεία για τις προεδρικές εκλογές. Με εμπιστεύτηκε, νομίζω ότι είχαμε μια πολύ καλή συνεργασία που απέδωσε και αναπτύξαμε μια πολύ καλή χημεία.

Η Δεξιά και ο ρόλος του κράτους

Είμαι δεξιός, αλλά εξαρτάται τι εννοεί κανείς με τον όρο «δεξιός». Ανήκω στη φιλελεύθερη δεξιά και είμαι πολύ συνειδητοποιημένος για το πού βρίσκομαι ιδεολογικά. Πιστεύω στην ιδεολογία, η οποία είναι μια φιλοσοφία ζωής και μεταφέρεται σε απτές πολιτικές. Η κάθε πολιτική έχει μια λογική πίσω της. Οικονομικά είμαι πολύ δεξιός. Πιστεύω στη μικρή εμπλοκή του κράτους. Θέλω ρυθμιστικό ρόλο, ο οποίος δεν θα γίνεται όμως υπερρυθμιστικός. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο εξάλλου ο λεγόμενος «ρυθμιστικός ρόλος του κράτους» έχει αποτύχει, έχει δημιουργήσει δαιδαλώδεις διαδικασίες, γραφειοκρατία, ακόμα και βασίλεια κι όλα αυτά στο όνομα της «ρύθμισης». Συμφωνώ με το να υπάρχει ρύθμιση, αλλά εκεί που πρέπει. Αν μιλούμε για μείωση της γραφειοκρατίας, ουσιαστικά μιλάμε και για μείωση του κράτους. Κατ' αρχάς, το κράτος δεν θα πρέπει να εμπλέκεται στην επιχειρηματική δραστηριότητα. Επιπλέον στο θέμα της φορολογίας, θεωρώ ότι η φορολόγηση των επιχειρήσεων είναι μια στρέβλωση. Ιδεατά, μακάρι το κράτος να μη φορολογούσε.

Ωστόσο, πρακτικά, αν δεν φορολογούσε, δεν θα μπορούσε να παρέχει αυτό που πρέπει να παρέχει? πρώτα απ’ όλα ασφάλεια στον κάθε πολίτη, να προστατεύει την περιουσία και τη φυσική παρουσία. Αυτός ναι, είναι ένας από τους κύριους ρόλους του κράτους. Αλλά η φιλοσοφία μας ως Κυβέρνηση, θα πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο χαμηλή παρουσία του κράτους. Γι’ αυτό κι εμείς εφαρμόσαμε το μνημόνιο χωρίς να αυξήσουμε καθόλου τους φόρους. Επικεντρωθήκαμε στης δαπάνες. Αν η ιδεολογία μας επικεντρωνόταν στη συντήρηση του κρατισμού, δεν θα μπορούσαμε να ασκήσουμε πολιτική χωρίς να αυξήσουμε τη φορολογία.

Είναι θέμα συνειδησιακό για εμάς: η επιπλέον φορολόγηση είναι πιο στρεβλωτική και πιο ζημιογόνα και δημιουργεί πολύ περισσότερη λιτότητα, μιας και το κράτος σού αφαιρεί από την αγοραστική σου δύναμη και αποφασίζει εκείνο σε ποιους θα τη δώσει. Πολλές φορές, μάλιστα, τη δίνει στους συνεταίρους του, στους lobbyists, δημιουργώντας κεκτημένα. Αυτό δεν είναι ούτε φιλοσοφικά ορθό. Η ορθότητα της πολιτικής μας επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο, αλλά και από το ότι επιστρέφουμε στην ανάπτυξη.

Υπεύθυνη η στάση του ΑΚΕΛ

Στην πολιτική θα πρέπει πάντα να επικρατεί συναίνεση, ιδιαίτερα όταν έχεις ένα πολιτικό σύστημα όπως της Κύπρου, το οποίο για να λειτουργήσει απαιτεί συνεργασίες στη Βουλή. Αν δείτε ιστορικά, οι περισσότερες κυβερνήσεις λειτουργούσαν με το κόμμα τους να έχει μειοψηφία. Η πολιτική της συναίνεσης έχει τα καλά της, αλλά και τα κακά της. Από τη μια σε αποτρέπει από το να ασκείς ακραία πολιτική, από την άλλη δεν σου επιτρέπει να κάνεις αυτά που θέλεις αν πρώτα ενδεχομένως δεν κάνεις κάποιες εκπτώσεις.

Αυτό που πιστεύω είναι ότι ευτυχώς στην Κύπρο οι πολιτικές δυνάμεις μπορούν και συνεννοούνται σε μεγάλο βαθμό. Αυτό το βλέπουμε ιδιαιτέρως τα τρία τελευταία χρόνια, όπου μπορεί να έχουμε τις διαφωνίες μας, αλλά υπάρχει η ελάχιστη συνεννόηση και συναίνεση προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την κρίση, όπως την αντιμετωπίσαμε. Οφείλω να πω ότι αυτό είναι προς τιμήν όλων και ιδιαιτέρως του ΑΚΕΛ, που τήρησε μια σοβαρή στάση.

«Είμαι καλοφαγάς»

Η φράση που με συνοδεύει είναι εκείνη του Ηράκλειτου, «Η αλλαγή είναι η μόνη σταθερά», κι αν μπορούσα να αυτοπροσδιοριστώ με τρεις λέξεις, αυτές θα ήταν: φιλελεύθερος, ορθολογιστής και καλοφαγάς. Ναι, λατρεύω το καλό φαγητό και μου αρέσει η διεθνής κουζίνα, αλλά τα αγαπημένα μου είναι ο καουρμάς και το παραδοσιακό οφτόν κλέφτικον. Η κυπριακή κουζίνα έχει πολύ ωραία φαγητά, τα οποία, δυστυχώς, χάνονται. Γενικώς, κρατώ κάποιες απολαύσεις στη ζωή μου, όπως οι καλές συναθροίσεις με φίλους, το κάπνισμα (πάντα κάπνιζα), το καλό φαγητό, μια στιγμή χαλάρωσης σε ένα ξενοδοχείο ή ένα spa. Όχι περιπετειώδη πράγματα.

Ο ελεύθερος χρόνος μου είναι περιορισμένος. Αυτό που μου επιτρέπει το πρόγραμμά μου αραιά και πού, είναι να πίνω ένα ποτό με φίλους σε κάποια μπιραρία. Κατά καιρούς ταξιδεύω, παλαιότερα ταξίδευα περισσότερο. Αγαπάω πολύ τα ταξίδια σε Ταϊλάνδη και Αμερική, ειδικά στη δυτική όχθη, από Σαν Φρανσίσκο μέχρι Σαν Ντιέγκο. Κάθε προορισμός έχει τα καλά του. Κάθε χρόνο όμως πάω στην Ελλάδα, είναι μια χώρα με απίστευτο φυσικό πλούτο με διαφορετικά τοπία.

«Σπάνια μετανιώνω»

Όταν λήξει η θητεία μου δεν ξέρω τι θα ακολουθήσει. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να βάζουμε μακροπρόθεσμους στόχους όσον αφορά την καριέρα μας, προσωπικά ουδέποτε έβαζα. Αν έβαζα, δεν θα είχα κάνει τίποτα απ' όσα έχω κάνει. Παρά να βάζεις τέτοιους στόχους, καλύτερα να χτίζεις πάνω στον εαυτό σου, να ολοκληρώνεις τους κύκλους σου. Αν ολοκληρώσω επιτυχώς τον παρόντα κύκλο -ήδη πιστεύω ότι ως Κυβέρνηση έχουμε κάνει πολλά- πιστεύω ότι κάτι θα βρεθεί για μένα. Με τόσες εξελίξεις που συμβαίνουν τόσο γρήγορα, η ζωή πλέον είναι δυναμική. Για βουλευτής όχι δεν θα κατέβω, ούτε μέσα στις επιθυμίες μου είναι να αναλάβω κάποιο υπουργείο. Έχω πολλά πράγματα να ολοκληρώσω σε λίγο χρόνο, από το πόστο του υφυπουργού.

Έχω διατηρήσει τη θέση μου στις Βρυξέλλες. Ήταν μια καλά αμειβόμενη δουλειά, χωρίς ιδιαίτερα άγχη. Φυσικά την πρόκληση που μου προσέφερε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, δεν θα την άλλαζα όσο επίπονη, αγχώδης και κουραστική κι αν ήταν αυτά τα χρόνια. Είναι εμπειρία ζωής. Γενικώς, σπάνια μετανιώνω.