Ρώτησα τον 38χρονο δικηγόρο, πολιτικό ακτιβιστή και υπερασπιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μιχάλη Παρασκευά, ένα οικείο και πιστεύω αγαπητό πρόσωπο στους αναγνώστες της στήλης, κατά πόσο πλήττεται γενικά το κύρος του δικηγορικού επαγγέλματος και των δικηγόρων, μέσα από τη θεσμική κρίση στη Νομική Υπηρεσία και στο κράτος, μετά το πόρισμα Καλλή.

Μου τα είπε χύμα, όπως πάντα: «Προσωπικά, ως δικηγόρος, δεν ταυτίζομαι με τα καρτέλ των μεγαλοδικηγόρων και των μεγαλοτραπεζικών που κυβερνούν την Κύπρο από τα χρόνια της Αποικιοκρατίας. Δεν ταυτίζεται με αυτούς ούτε ο νεαρός συνάδελφος, που παλεύει για να ζήσει την οικογένειά του. Αυτό που συμβαίνει, είναι ότι όλοι οι λεγόμενοι θεσμοί του κράτους εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Γιατί βγαίνουν τώρα στη φόρα όλες αυτές οι αποκαλύψεις; Γιατί όσο έρεε το χρήμα, όλοι βολεύονταν.

Τώρα που έσφιξαν τα ζωνάρια και τέλειωσαν τα χρήματα, όλοι προσπαθούν να βγάλουν την ουρά τους απ' έξω. Οπότε, το αλληλοφάγωμα των ελίτ, που συμβαίνει τώρα, δεν μας αφορά εμάς. Προψές, κάποιοι γνωστοί δικηγόροι συμμετείχαν σε τηλεοπτική εκπομπή και βγήκε σε τηλεφωνική παρέμβαση ένας άλλος συνάδελφός τους και μίλησε με έναν τρόπο που αποκαλύπτει ότι θεωρεί τον εαυτό του ως… θεσμό του κράτους. Εμένα θα μου έδιναν τον λόγο στην εκπομπή αυτή;

Όχι βέβαια. Άρα εγώ δεν είμαι ίδιος με εκείνον. Υπάρχουν οι δικηγόροι που παλεύουμε με τα κύματα και υπάρχουν τα δικηγορικά γραφεία που έγιναν θεσμοί του κράτους και εμπλέκονται με τις τράπεζες και καθορίζουν ακόμα και ποιοι θα διοριστούν δικαστές.

Ο γιος του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου είναι παντρεμένος με την κόρη του πρώτου μεγαλοδικηγόρου. Ο δεύτερος μεγαλοδικηγόρος είναι παντρεμένος με την αδελφή του πρώτου μεγαλοδικηγόρου. Ο τρίτος μεγαλοδικηγόρος είναι ξάδελφος του ίδιου μεγαλοδικηγόρου. Ο πρώην δικαστής του Ανώτατου είναι αδελφός του πρώην Προέδρου της τράπεζας. Ο τάδε βουλευτής είναι αδελφός του μεγαλοδικηγόρου της τράπεζας. Ο άλλος μεγαλοδικηγόρος είναι πολιτικός και σύμβουλος της άλλης τράπεζας...

-Γιατί μου τα λες αυτά;
-Γιατί καλά κάνει ο κόσμος, ν’ αμφισβητεί το δικηγορικό επάγγελμα. Και όλοι κρινόμαστε.

-Αν υπάρχουν εξαιρέσεις, ποιος είναι ο κανόνας;
-Δεν έχει κανόνα. Υπάρχουν διαβαθμίσεις… κάποιοι δικαστές επίσης εμπλέκονται με τράπεζες, μέσω συγγενικών και άλλων δεσμών. Ο γιος του δικαστή του Ανώτατου είναι παντρεμένος με την κόρη του μεγαλοδικηγόρου της τράπεζας. Δεν θα υποστηρίξει ο δικαστής την τράπεζα; Η δικαστής δίκαζε υποθέσεις της τράπεζας και η κόρη της δουλεύει στο γραφείο του μεγαλοδικηγόρου. Ποιος ελέγχει τη δικαστική εξουσία; Κανένας. Διορίζονται από το δικαστικό συμβούλιο, που είναι οι δικαστές του Ανώτατου.

Αλλά, η νομική επιστήμη δεν είναι σαν τη φυσική και τη χημεία. Ο νόμος είναι λάστιχο κι ερμηνεύεται κατά το δοκούν. Εγώ ως δικηγόρος, μπορώ να σου κάνω το μαύρο άσπρο - να δώσω στον ίδιο νόμο, δύο διαφορετικές ερμηνείες. Οι περισσότερες δικαστικές αποφάσεις στηρίζονται στην αξιοπιστία των μαρτύρων. Μήπως ο δικαστής έχει επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και μπορεί να ξέρει ποιος μάρτυρας λέει αλήθεια ή ψέματα; Χωρίς καν να έχει γνώσεις ψυχολογίας ή κοινωνιολογίας; Λοιπόν, γιατί θεοποιήσαμε τους δικαστές;».