Με ακούμπησε στον ώμο, γελαστός, ο Ιρανός αιτητής πολιτικού ασύλου Majid Eazadi, χθες στο προαύλιο του δικαστηρίου Λευκωσίας - παρά το ότι πονούσε πολύ, λόγω της Ηπατίτιδας Γ΄ που άρπαξε στο Μπλοκ 10 των Κεντρικών Φυλακών, όπου κρατείτο παράνομα για χρόνια. Είναι η μοναδική περίπτωση αλλοδαπού που παρέμεινε για πέντε ολόκληρα χρόνια υπό κράτηση, με σκοπό την απέλαση, ενώ αυτό δεν ήταν εφικτό, «κατά παράβαση κάθε αρχής δικαίου», σύμφωνα με τον δικηγόρο του Μιχάλη Παρασκευά.

Είχε έρθει χθες από τη Λεμεσό, με ένα σαραβαλάκι που του δάνεισαν, για να συμπαρασταθεί στον Μιχάλη Παρασκευά, στη δίκη του για μη καταβολή των εισφορών του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ως πράξη πολιτικής ανυπακοής.

Πολιτικά ανυπάκουος στη δική του πατρίδα είναι και ο Majid, μόνο που τη δική του ανυπακοή, σε ένα καθεστώς αυταρχικό και δογματικό, την πληρώνει πολύ ακριβά, με την πολιτική καταδίωξη, την αυτοεξορία μπροστά στον κίνδυνο σύλληψης, φυλάκισης και πιθανής δολοφονίας του. Την πληρώνει πολύ ακριβά ακόμα και στην Κύπρο, τη χώρα όπου κατέφυγε για να αναπνεύσει, υποτίθεται, αέρα ελευθερίας και όπου τελικά βίωσε τη στέρηση όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων του.

Τον Αύγουστο του 2014 ο Majid είχε αφεθεί ελεύθερος από τις Κεντρικές Φυλακές, όπου εξέτιε άλλη μια ποινή, 6μηνης φυλάκισης, από τον Απρίλη του 2014, μετά που συνελήφθη στο αεροδρόμιο Πάφου με πλαστό δανέζικο διαβατήριο, σε μια απελπισμένη προσπάθειά του να φύγει από την Κύπρο. O Μιχάλης Παρασκευάς με ενημέρωσε χθες, ότι ειδοποιήθηκε πρόσφατα, ότι η έφεση που καταχώρισε εναντίον της «εξωφρενικής» ποινής φυλάκισης του πελάτη του, ορίστηκε για ακρόαση στις 20 Μαΐου 2015, δηλαδή έναν ολόκληρο χρόνο μετά την καταδίκη του (!).

Σε εκείνη την έφεσή του στο Ανώτατο Δικαστήριο, ο Μιχάλης Παρασκευάς επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι το κυπριακό κράτος, με τη συμπεριφορά του απέναντι στον άνθρωπο αυτό, τον έσπρωξε στο απώτατο όριο της εξαθλίωσης. «Δεν του έδωσε την άδεια να εργαστεί και αυτός, όπως το ίδιο το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκανε εύρημα, ζούσε ως ζητιάνος μόνο από τη φιλανθρωπία κάποιων καλών ανθρώπων που φιλοτιμήθηκαν, σε αντίθεση με το κράτος, να τον βοηθήσουν. Ο εφεσείων δεν μπορεί να απελαθεί! Ο εφεσείων δεν επιθυμεί να μείνει στην Κύπρο! Θέλει να φύγει από την Κύπρο και το κυπριακό κράτος δεν τον αφήνει, ούτε να μείνει, ούτε να φύγει. Τι άλλες επιλογές είχε αυτός ο άνθρωπος; Καμιά απολύτως επιλογή...

»Η απελευθέρωσή του έγινε υπό τον όρο να αρχίσει αμέσως τις διαδικασίες απόκτησης διαβατηρίου, ενώ η εισήγηση της Επιτρόπου Διοικήσεως, ήταν να μην τεθούν όροι συνεργασίας του παραπονούμενου με την πρεσβεία του Ιράν, για έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων. Τι θα κάνει τώρα αυτός ο άνθρωπος; Ποιος θα μας πει; Στην πραγματικότητα, βρίσκεται ξανά στο πουθενά, αφού δεν θα ρισκάρει ν’ αποταθεί για διαβατήριο στην ιρανική πρεσβεία (αλλά και να αποταθεί, δεν θα του εκδώσουν). Οπότε, θα θεωρείται πάλι παράνομος στην Κύπρο. Πρέπει το κράτος μας να βρει μια λύση, γι’ αυτές τις πεταμένες ψυχές των Ιρανών αιτητών ασύλου».