Κουβεντιάσαμε με τον δικηγόρο και ακτιβιστή υπεράσπισης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Μιχάλη Παρασκευά, για την εκδήλωση της παραμονής της Πρωτοχρονιάς έξω από τα αστυνομικά κρατητήρια Μενόγειας, με τη συμμετοχή κυρίως νεαρών φοιτητών από τη Λευκωσία, που ήθελαν έτσι να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στους κρατούμενους για απέλαση μετανάστες.
Ανάμεσά τους ήταν και ο ίδιος ο Μιχάλης, που έθιξε το ζήτημα της πολιτικής τους ευαισθησίας. Είπε ότι αυτά τα παιδιά των 20, 22 και 25 χρονών, που βρέθηκαν στην Κύπρο για τις διακοπές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, έστειλαν με την πρωτοβουλία τους το μήνυμα ότι δεν εγκαταλείπουμε τους ανθρώπους που, άδικα και παράνομα, κρατούνται για απέλαση.
«Η πολιτική δράση αυτής της έστω μικρής μερίδας των νέων μας δεν είναι μάταιη», σχολίασε. «Οργανώνονται, συμμετέχουν, κάνουν συνελεύσεις, λειτουργούν αμεσο-δημοκρατικά και προσφέρουν».
Ο Μιχάλης Παρασκευάς πήγε και στην απέναντι πλευρά, τους έγκλειστους κρατουμένους της Μενόγειας. «Εγώ έχω επαφή με τους ανθρώπους αυτούς… είναι πραγματικοί, δεν είναι ιδέες εξωτικές… για παράδειγμα, ο Ιρανός αιτητής ασύλου Hamid Reza Razzazan είναι ένα άτομο που υποφέρει… ερχόταν στο γραφείο μου και τον ξέρω...».
Ζήτησα να μάθω περισσότερες λεπτομέρειες γι’ αυτόν τον αντικαθεστωτικό, ηλεκτρονικό επιστήμονα, που για επτά χρόνια εργαζόταν ως διοικητικός λειτουργός στο Τμήμα Πολιτιστικών Θεμάτων στο Πανεπιστήμιο Shahroud, της ομώνυμης πόλης του Ιράν, πριν καταφύγει στην Κύπρο.
Ο Μιχάλης Παρασκευάς κατέθεσε τον Ιούνιο 2014 αίτηση στο Ανώτατο Δικαστήριο Κύπρου για την έκδοση εντάλματος Habeas Corpus για άμεση αποφυλάκισή του και αναγνώρισή του ως πολιτικού πρόσφυγα.
Αναφέρεται στην αίτηση ότι ο Reza προέρχεται από πλούσια οικογένεια με υψηλή κοινωνική θέση στο Ιράν και ήταν πολιτικά δραστήριο άτομο πριν και μετά τις προεδρικές εκλογές του 2005 στην πατρίδα του, όπου επιδίωξε τη δημοκρατική μεταρρύθμιση και την αναμόρφωση του θεοκρατικού ιρανικού καθεστώτος. Συγκεκριμένα, μαζί με φοιτητές του πανεπιστημίου, διένειμαν υλικό για τον ανθυποψήφιο του Ahmadinejad, τον Mostafa Moin, ενώ συνέχισε τη δράση του και μετά τις εκλογές.
Έφυγε από το Ιράν για να μη συλληφθεί από το καθεστώς και ήρθε στην Κύπρο παράνομα το 2008, μέσω κατεχομένων. Το 2009 ταξίδεψε στο Ντουμπάι με πλαστό διαβατήριο και τον έστειλαν πίσω στην Κύπρο, όπου του ασκήθηκε ποινική δίωξη για κυκλοφορία πλαστού εγγράφου και πλαστοπροσωπία και φυλακίστηκε για 7 μήνες. Από τις 23 Φεβρουαρίου 2010 που αποφυλακίστηκε, μέχρι τις 10 Μαΐου 2011, δηλαδή για σχεδόν 15 μήνες, ήταν έγκλειστος στο Μπλοκ 10 των Κεντρικών Φυλακών με σκοπό την απέλαση. Αφέθηκε ελεύθερος, αφού η απέλασή του ήταν αδύνατη για νομικούς και για πραγματικούς λόγους.
Επανασυνελήφθη στις 16 Φεβρουαρίου 2014 και έκτοτε κρατείται μέχρι σήμερα στη Μενόγεια για απέλαση - με τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του να μεταφέρεται από φυλακή σε φυλακή στην Κύπρο, γιατί διέπραξε το «έγκλημα» να πιστεύει στη δημοκρατία, να αγωνιστεί ειρηνικά γι’ αυτήν, να ξενιτευτεί και να γνωρίσει την απαξίωση, σαν κοινός εγκληματίας.
