Θ Υ Μ Η Θ Η Κ Ε το σύνθημα των παππούδων και των πατεράδων μας, γραμμένο με μπογιά σε τοίχο της Άλωνας, που απαθανάτισε με τη φωτογραφική του μηχανή το 1953 ο Γιώργος Σεφέρης «ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΕΛΟΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΤΡΩΓΩΜΕΝ ΠΕΤΡΕΣ», την Κυριακή που εκφωνούσε, στη Λεμεσό, προεδρικόν λόγον στ’ αποκαλυπτήρια του Ηρώου Πεσόντων και Αγνοουμένων Εφέδρων Αξιωματικών, ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Κατ’ ακρίβειαν μόνο το μισό θυμήθηκε, το «ας τρώγωμεν πέτρες».

Δεν είπε, βέβαια, ΕΚΕΙ, πως «τη… Διζωνική θέλουμε κι ας τρώμε πέτρες», παρ’ ότι προ μηνός ο ίδιος είχε ανακηρύξει τη Διζωνική «όχι πλέον οδυνηρό συμβιβασμό, αλλά εθνική αναγκαιότητα». Προφανώς δεν το γύριζε ΕΚΕΙ η γλώσσα του να επαναλάβει όρκους υποταγής στην τουρκική απαίτηση για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Φοβόταν, ίσως, μήπως και το Μνημείο των Ηρώων διαλυθεί αίφνης σε εκσφενδονιζόμενες… πέτρες. Το εκφώνησε επειδή ως «κατακουρεμένοι» απ’ το Γιούρογκουπ τής δικής του υποταγής στο «εν κροτάφω πιστόλιον» του παρελθόντος Μαρτίου, τελούμεν υπό χρεοκοπίαν. Και θέλησε, διά του «ας τρώγωμεν πέτρες», να ειπεί ότι δεν θα… υποκύψωμεν στο Κυπριακό οικονομικώς εκβιαζόμενοι…

Ύψωσε επίσης, τον τόνο της φωνής του, έσφιξε και το φρύδι του καθώς διακήρυσσε - εν Λεμεσώ πάντα - ενώπιον ημεδαπού ακροατηρίου, την «αγωνιστικότητα» της… μη αποδοχής «διαλόγου χάριν του διαλόγου». Και τις άλλες… παραινέσεις προς «Εκείνους» που «πρέπει να συνειδητοποιήσουν και να διαμηνύσουν και προς την Άγκυρα και προς τους Τουρκοκυπρίους ότι θα πρέπει επιτέλους κάποια τολμηρά βήματα να γίνουν έτσι, ώστε να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη»…

Δεν είπε προς «Εκείνους» (στην ΕΕ & στον ΟΗΕ;) ότι θα πρέπει να πιέσουν και να εξαναγκάσουν την Τουρκία να τερματίσει την 39χρονη παράνομη στρατιωτική κατοχή των εδαφών της Κύπρου. Ούτε ζήτησε να την εξαναγκάσουν, επί ποινή διακοπής της ενταξιακής της πορείας, να συμμορφωθεί με την απόφαση της ΕΕ και ν’ αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αλλ’ όμως, τον ίδιο υψωμένο τόνο της φωνής και το οιονδήποτε αίτημα προς τους όποιους «Εκείνους», ο κ. Αναστασιάδης, παρέλειψε επιμελώς να επιδείξει όταν ήταν ο ίδιος αυτοπροσώπως παρών, ενώπιος ενωπίω, με όλους «Εκείνους» και τους εκφώνησε τη «μη μου άπτου» για την Τουρκία ομιλία του στην 68η σύνοδο της Γενικής Συνέλευσης των ΗΕ, την Πέμπτη 26η παρελθόντος Σεπτεμβρίου. Ούτε βέβαια και στην «πρόοδο» των ενταξιακών της Τουρκίας στην ΕΕ. Μόνο στους ενταύθα επιμνημόσυνους λόγους. Για τους οποίους, προφανώς, οι εδώ πρέσβεις «Εκείνων» στέλνουν σημειώματα προς τις κυβερνήσεις τους πως είναι για… «εσωτερική κατανάλωση».

ΕΡΩΤΗΣΗ
Αφού ούτε οι ηγεσίες της Κομματοκρατίας ούτε τα πολιτικά τους γραφεία ή οι κεντρικές τους επιτροπές το αποφάσισαν, δεν είναι άραγε καιρός τα μέλη των Κομμάτων να κινητοποιηθούν και να απαιτήσουν όπως τα 6,8 εκατομμύρια της κρατικής χορηγίας που τα κόμματα αρπάζουν απ’ τις τσέπες των φορολογουμένων, να διατεθούν - μέχρι και το τελευταίο σεντ - στις στρατιές των Απόρων που η οικονομική πολιτική της Κομματοκρατίας (κυβερνηθείσα αντί να κυβερνήσει την Τραπεζοκρατία), τους κατέστησε Απόρους;