Κάποια πράγματα θα έπρεπε να είχαν ξεκαθαρίσει μια για πάντα. Πλην όμως, η πολιτική προπαγάνδα καλλιεργεί μια σειρά από μύθους, οι οποίοι μολύνουν τον δημόσιο διάλογο. Ένας μύθος σαν κι αυτούς αφορά την απόφαση του πρώτου eurogroup.

Η απόφαση αφορούσε «σε εφάπαξ εισφορά 9,9% για τις καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες άνω των 100.000 ευρώ και σε 6,7% για τις καταθέσεις που είναι κάτω από 100.000 ευρώ». Πού έγκειται λοιπόν ο μύθος και πού βρίσκεται η αλήθεια; Ο μύθος κατ’ αρχάς έγκειται στο γεγονός ότι κάποιοι—πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, κ.ά.—επιμένουν ότι σε περίπτωση που γινόταν δεκτή η απόφαση αυτή, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς. Ναι, αλλά τέτοια απόφαση δεν υπήρξε εν τέλει. Πόσοι στ’ αλήθεια γνωρίζουν ότι τα μέλη του eurogroup συνεδρίασαν εκ νέου, προτού καν το θέμα πάει στο κυπριακό Κοινοβούλιο, και αποφάσισαν ότι κούρεμα δεν μπορεί να γίνει, σε καμιά περίπτωση, για καταθέσεις κάτω των 100 χιλιάδων ευρώ! Μάλιστα, υπήρξε μια «διορθωτική» απόφαση, η οποία στην ουσία ακύρωνε την «πρώτη», της οποίας δεν μάθαμε ποτέ την πατρότητα. Ή τη μάθαμε; Ποιοι την εισηγήθηκαν; Ο κ. Αναστασιάδης, όπως υποστήριξε η Μέρκελ, ή οι άλλοι Ευρωπαίοι, όπως υποστήριξε αρχικά ο κ. Αναστασιάδης;

Επομένως, για ποια απόφαση του πρώτου eurogroup μιλάμε; Προφανώς, η μόνη απόφαση του πρώτου eurogroup ήταν αυτή που «διορθώθηκε» λίγες ώρες αργότερα και άφηνε ανοικτά πολλά ζητήματα, τα οποία «αντιμετώπισε» το δεύτερο eurogroup. Στην ουσία η λεγόμενη απόφαση του πρώτου eurogroup, εκτός του ότι ήταν λανθασμένη, ήταν ασαφής και λανθασμένη. Η αλήθεια αυτή κρατήθηκε σχεδόν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και πολύ λίγοι ασχολήθηκαν μαζί της. Το ερώτημα που με βασανίζει από τότε είναι γιατί το Κοινοβούλιό μας πήρε θέση για μια απόφαση, η οποία είχε αλλάξει εν τω μεταξύ. Αυτό το ερώτημα μπορεί να απαντηθεί πολύ απλά σε δύο σημεία: Πρώτο, το Κοινοβούλιό μας έχει παράδοση στη λήψη αποφάσεων με ελάχιστη έως καθόλου μελέτη και, δεύτερο, ο πανικός των ημερών επισκίασε τη λογική και τον ορθολογικό τρόπο σκέψης.

Το πρόβλημα όμως δεν περιορίζεται εδώ. Η μυθολογία περί του πρώτου eurogroup συνεχίζει και επεκτείνεται σε ανεδαφικούς συνειρμούς, οι οποίοι είναι από εξωφρενικοί έως αστείοι. Σύμφωνα με το κύριο επιχείρημα των μυθολόγων του πρώτου eurogroup, εάν γινόταν κούρεμα με οριζόντιο τρόπο, εάν δηλαδή «πληρώναμε όλοι μας από κάτι», τότε «τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά». Αυτό το «διαφορετικά» ακούγεται πολύ γενικό. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να το συγκεκριμενοποιήσουμε. Αν δηλαδή, υποθετικά πάντα μιλώντας, υπήρχε απόφαση για οριζόντιο κούρεμα θα σωζόταν η Λαϊκή Τράπεζα; Δεν θα χανόταν η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό μας σύστημα; Δεν θα διαλυόταν εν τέλει το χρηματοπιστωτικό σύστημα της Κύπρου; Δεν θα είχαμε τα σκληρά μέτρα του μνημονίου; Θα άλλαζαν οι ανάγκες για ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών; Πόσο θα ήταν το τελικό ποσό του κουρέματος; Ποιοι και πώς θα το πλήρωναν; Τι ακριβώς θα γινόταν δηλαδή;

Αυτές οι εικασίες και εικοτολογίες, οι οποίες δεν είναι μόνο ανέξοδες και ανεύθυνες, είναι πρωτίστως ανήθικες, πρέπει επιτέλους να σταματήσουν. Η ενημερωμένη κοινωνία πρέπει να αποστραφεί μια για πάντα τους μυθολόγους της δήθεν πρώτης απόφασης του eurogroup.