Καυτή Καρέκλα
Τι δυνατότητες έχει ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναγκάσει την Τουρκία να υποχωρήσει στις αξιώσεις της για λύση του Κυπριακού; Σχεδόν ουδεμία δυνατότητα. Η Τουρκία είναι ΙΣΧΥΡΗ και η Κυπριακή Πολιτεία αδύναμη, de facto διχοτομημένη, τουρκοκρατούμενη. Επί 43 χρόνια η ηγεσία, οι Πρόεδροι της Κύπρου υπόσχονταν Λύση του Κυπριακού. Γιατί παρ’ όλες τις υποσχέσεις τους απέτυχαν; Γιατί η Τουρκία έπαιρνε και δεν έδινε, στις ατέλειωτες Συνομιλίες, αλλ’ οι δικοί μας ηγέτες «επετύχαναν»; Γιατί στο Κραν Μοντανά, στην Ελβετία, θάφτηκαν όλες οι προσδοκίες για συμφωνία στη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία;
Στις Συνομιλίες πηγαίναμε για 4 δεκαετίες για να «κάμψουμε» την Τουρκική αδιαλλαξία, όπως υπογράμμιζαν οι ηγέτες μας. Κάψαμε την υπόθεσή μας, αντί να κάμψουμε την Τουρκική αδιαλλαξία. Το Κυπριακό από θέμα Τουρκικής Εισβολής και Κατοχής, έγινε θέμα δύο Κρατών. Από θέμα απελευθέρωσης της πατρίδος μας, κατάντησε θέμα αδυναμίας προάσπισης της μισής πατρίδας μας… Όλοι όμως οι Πρόεδροι επετύγχαναν «πρόοδο» και ανακοίνωναν «επιτυχίες»… Συνεχίζουν και σήμερα οι Κυβερνώντες να επαίρονται για τις επιτυχίες τους στο Κραν Μοντανά…
Οι λόγοι είναι απλοί, καθαροί, ψηλαφητοί. Οι ηγέτες κοροίδευαν και κοροϊδεύουν τον Λαό για να τον κυβερνούν και να τον οδηγούν (χωρίς να το επιδιώκουν) προς την καταστροφή. Έλεγαν ψέματα. Ήταν υποκριτές και αναξιόπιστοι. Λαϊκιζαν και πανηγύριζαν για τις ήττες τους και τις βάφτιζαν νίκες. Με τον πλέον εθνικά και πολιτικά αήθη τρόπο. Και αυτός είναι ο πρώτος λόγος. Συνεχίζουν οι ηγέτες να εξαπατούν τον Λαό. Θέλουν … ηδονική Εξουσία. Την εξουσία σ’ ένα μικρό, αδύναμο, τριχοτομημένο κρατίδιο. Ένα «χωριό» Τουρκοκατακτημένο και… Αγγλοκρατούμενο, 800.000 κατοίκων.
Η Τουρκία θέλει την Κύπρο ολόκληρη και το λέγει καθαρά. Εδώ και δεκαετίες. Ήδη την επιθυμία της αυτή την έχει ικανοποιήσει. Τον στόχο της τον έχει στρατιωτικά υλοποιήσει. Κατέχει τη μισή Κύπρο και θέλει να επιβάλει λύση μη λειτουργική ώστε να καταρρεύσει κι’ αυτή και να υλοποιήσει τον υπόλοιπο σχεδιασμό της. Να ελέγχει πλήρως όλη την Κύπρο. Έχει αποδειχθεί ότι το τι εμείς θέλουμε δεν μετρά. Μετρά μόνο αυτό που επιβάλλει η Ισχυρή Τουρκία.
Οι δικοί μας ηγέτες με τις δεκαετίες των Συνομιλιών συνήργησαν, βοήθησαν, έστρωσαν την προώθηση των επεκτατικών Τουρκικών Σχεδίων. Με πιο δυνατή γεωστρατηγικά και άλλως πως Τουρκία πάμε για νέες Συνομιλίες προς «κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας». Kαι ο Λαός πιστεύει, χειροκροτεί, ελπίζει και αναλόγως ψηφίζει. Και μετά θα έλθει αμηχανία, χάος, ΑΔΥΜΑΜΙΑ. Και νέες υποχωρήσεις σε ενδεχόμενες νέες Συνομιλίες που και πάλι θα βαφτιστούν πρόοδος και επιτυχίες;
Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να γνωρίζει ότι από εδώ και μπρος δεν θα μπορεί να βαφτίζει τις αποτυχίες, επιτυχίες. Ούτε τρόπο, ούτε χρόνο θα έχει. Θα είναι τέτοια και τόσα τα αδιέξοδα, θα είναι τόσο προκλητική και επιθετική η τουρκική συμπεριφορά, ώστε θα είναι σαρωτική η δημιουργία νέων τετελεσμένων σε βάρος μας. Ο νέος Πρόεδρος πρέπει να έχει όχι απλώς συναίσθηση των υφιστάμενων αδιεξόδων. Πρέπει να έχει επίγνωση του ότι το Κραν Μοντανά έφερε τέτοια αδιέξοδα, που όποιο δρόμο από τους γνωστούς πάρει πια η Ελληνική πλευρά, θα είναι Γολγοθάς…
Τα αδιέξοδα είναι ασφυκτικά. Είτε γίνουν νέες, άγονες και επικίνδυνες Συνομιλίες, είτε δεν γίνουν, η προοπτική είναι δραματικά οδυνηρή. Ο νέος Πρόεδρος μπορεί να θέλει την Καρέκλα, αλλά θα κάθεται πάνω στη φωτιά και τη λάβα της ανίσχυρης Κύπρου και της αδίστακτης κατακτητικής Τουρκικής βουλιμίας.
ΥΓ: Υπάρχει άλλος, από τους γνωστούς, δρόμος; Υπάρχει πορεία προστασίας και επίβίωσης; Υπάρχει. Θα συνεχίσουμε γι’ αυτό το ιστορικής σημασίας θέμα, στις επόμενες εκδόσεις.