Πλήθος συμπολιτών μας από πολλές περιοχές της Κύπρου, ακόμα και από τη Λεμεσό και την ελεύθερη Αμμόχωστο, ανάμεσά τους και Ιρανοί πολιτικοί πρόσφυγες που απελευθερώθηκαν πρόσφατα μετά από απεργία πείνας από τον χώρο κράτησης μεταναστών Μενόγειας, παρευρέθηκαν σήμερα στο επαρχιακό δικαστήριο Λευκωσίας, σε ένδειξη συμπαράστασης και αλληλεγγύης, στην πέμπτη δικάσιμο της δίκης του δικηγόρου και πολιτικού ακτιβιστή Μιχάλη Παρασκευά. Όπως είναι γνωστό, ο κ. Παρασκευάς  κατηγορείται ότι ως αυτοτελώς εργαζόμενος, δεν πλήρωσε τις εισφορές του στο Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων.

Στη σημερινή διαδικασία προβλεπόταν ακρόαση της υπόθεσης, η οποία όμως αναβλήθηκε από τη δικαστή Νάγια Οικονόμου, για τις 2 Φεβρουαρίου 2015, λόγω άλλων υποχρεώσεων του δικαστηρίου.

Ένα όραμα μαζικού κινήματος

Υπενθυμίζουμε ότι η άρνηση του «ανυπάκουου» δικηγόρου να καταβάλει τις εισφορές του στο ΤΚΑ, είναι συνειδητή πράξη πολιτικής ανυπακοής, εκ μέρους του, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για ενδεχόμενη διαγραφή των οφειλών του κράτους προς το Ταμείο, που ανέρχονται στο ποσό των 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Στην τελευταία διαδικασία και μετά από σχετική ερώτηση της δικαστή Χριστιάνας Παρπόττα, ο Μιχάλης Παρασκευάς δεν παραδέχτηκε ενοχή στην κατηγορία που αφορά παράλειψη καταβολής εισφορών για την περίοδο από 1.10.2012 μέχρι 6.1.2013. Η έναρξη της δίκης του, έγινε στις 13 Μαρτίου 2014, ενώ συνεχίστηκε στις 10 Απριλίου 2014, στις 12 Μαϊου 2014 και την την 1^η Ιουλίου 2014. Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενα ρεπορτάζ μας, ο Μιχάλης Παρασκευάς, αξιοποιεί τη δίκη του, (που το Sigmalive παρακολουθεί ανελλιπώς), προσπαθώντας να διευρύνει σε μαζικό κίνημα, την πολιτική ανυπακοή του.

Η δύναμη του αρχηγού και άλλες ανοησίες

Μετά τη σημερινή σύντομη διαδικασία στο δικαστήριο, η αίθουσα του οποίου είχε γεμίσει ασφυκτικά από υποστηριχτές της προσπάθειας του κ. Παρασκευά, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση και συζήτηση, έξω από το κτίριο του παρακείμενου Ανωτάτου Δικαστηρίου. Απευθυνόμενος στους παρευρισκομένους ο 38χρονος δικηγόρος, τους είπε ότι «είναι πολύ σημαντική η παρουσία σας  εδώ, γιατί η εξουσία νιώθει ότι υπάρχει λαϊκή στήριξη της προσπάθειας αυτής. Υπάρχουν πρακτικοί τρόποι, εμείς οι ίδιοι οι απλοί άνθρωποι, να αποφασίζουμε για τη ζωή μας». Υπενθύμισε ότι ήδη, συστάθηκε 11μελής Επιτροπή για την Πρωτοβουλία Κοινωνικού Ελέγχου και Αυτοδιαχείρισης του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που οργανώνει ενημερωτικές συναντήσεις ενδιαφερομένων πολιτών σε όλες τις πόλεις. Είπε ότι εγγράφηκαν ήδη αρκετά μέλη και αναφέρθηκε σε τέσσερα κριτήρια αποδοχής κάποιου ως μέλους της Επιτροπής – «πρώτον, να μην είναι στέλεχος κόμματος, δεύτερον, να μην έχει άμεση ή έμμεση σχέση με ασφαλιστικές εταιρίες, τρίτον, αν είναι εργοδότης, να καταβάλλει κοινωνικές ασφαλίσεις στους εργαζόμενους του και τέταρτο, να μην είναι φασίστας, δηλαδή άνθρωπος που πιστεύει στη δύναμη του αρχηγού και άλλες τέτοιες ανοησίες».

Μοντέλο άμεσης δημοκρατίας

Πρόσθεσε και τα εξής ο Μ. Παρασκευάς: «Ως Επιτροπή, έχουμε δύο πολύ σημαντικά αιτήματα. Το πρώτο, είναι η αλλαγή του νόμου που διέπει το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, ώστε να αποφασίζουν οι πολίτες για τα χρήματα που εισφέρουν στο Ταμείο και να έχουν λόγο στο Διοικητικό Συμβούλιο του Ταμείου. Το δεύτερο αίτημα είναι για οικονομικό και λογιστικό έλεγχο του Ταμείου από τον λαό. Θέλουμε τον κόσμο να έρθει να συμμετάσχει σε αυτή την πρωτοβουλία που μας αφορά όλους. Πάρτε το παράδειγμα της Ελβετίας, που είναι 8 εκατομμύρια πληθυσμός και κάθε μήνα κάνουν δημοψηφίσματα. Υπάρχουν τρόποι, ειδικά με τη βοήθεια της τεχνολογίας κι εμείς θέλουμε να το κάνουμε πραγματικότητα. Είναι δύσκολο εγχείρημα να οργανωθεί αυτό το κίνημα,  αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν σωτήρες - εμείς πρέπει να πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Και θα γίνουμε μοντέλο για τον τρόπο που πρέπει να λειτουργεί όλη η κοινωνία, αμεσο-δημοκρατικά». Αναφέρθηκε ξανά, στο παράδειγμα της πολιτικής ανυπακοής της Αμερικανίδας έγχρωμης μοδίστρας Ρόζα Παρκς, που το 1955 στην Αλαμπάμα, αρνήθηκε να δώσει τη θέση της στο λεωφορείο σε έναν λευκό, αντιστεκόμενη στην τότε πολιτική φυλετικού διαχωρισμού των ΗΠΑ. «Η Ρόζα Παρκς», είπε, «δεν εφάρμοσε τον ρατσιστικό νόμο που χώριζε τους ανθρώπους σε άσπρους και μαύρους και που αποδέχονταν και οι δικαστές μέχρι τότε και έτσι το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων με τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους στο δρόμο, κατάφερε να καταργήσει τον ρατσιστικό νόμο».

«Το σύστημα θα κρεπάρει και θα παραλύσει»

Στην έναρξη της δίκης του, ο Μ. Παρασκευάς είχε δηλώσει ότι «πρέπει να καταλάβουμε τη δύναμή μας. Μέχρι αυτή τη στιγμή, 50 άνθρωποι υπέγραψαν την επιστολή προς την Υπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων και συνειδητά δεν πληρώνουν Κοινωνικές Ασφαλίσεις. Αν οι 50 γίνουν 200, 300 ή 1000, το σύστημα θα κρεπάρει και θα παραλύσει».

Στην επιστολή του προς τη Ζέτα Αιμιλιανίδου στις 7 Μαϊου 2013, ο κ. Παρασκευάς ζητούσε ενημέρωση, «αν έχουν διαγραφεί όλες, ή μερικές από τις  οφειλές του κράτους, προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων». Και πρόσθετε: «Σας ενημερώνω ότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω ξανά οφειλές κοινωνικών ασφαλίσεων, μέχρι να τύχω ενημέρωσης και επίσης να σας ενημερώσω ότι αν παρ’ ελπίδα έχουν διαγραφεί οι οφειλές του κράτους προς το Ταμείο Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προσωπικά δεν πρόκειται να καταβάλω ξανά οιονδήποτε ποσό προς τις Κοινωνικές Ασφαλίσεις, διότι δεν προτίθεμαι να καταβάλω εισφορές, απλά για να τις αρπάξουν αυτοί οι οποίοι αποκομίζουν κέρδη από τόκους, ήτοι οι τοκογλύφοι/τραπεζίτες, για τους οποίους ήδη η οικονομία της Κύπρου έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα».