Ένα μικρό σημείωμα πήρα χθες από τον Πέτρο Ευδόκα, Βιολόγο, Φυσικό Θεραπευτή, πάνω στο άρθρο μου της περασμένης Κυριακής (25.11.2012), με τίτλο, «Ποιος έφερε τους Ναζί στην εξουσία;».

Το άρθρο ασχολήθηκε με το ζήτημα που ανέδειξε πριν από λίγες ημέρες η βρετανική εφημερίδα Daily Mail, η οποία, απευθυνόμενη στην καγκελάριο της Γερμανίας Άγκελα Μέρκελ, έγραψε ότι «ο ισχυρισμός της κυρίας Μέρκελ ότι η Γερμανία και οι Γερμανοί ήταν αιχμάλωτοι των Εθνικο-Σοσιαλιστών, δηλαδή των Ναζί, είναι ψεύτικος. Οι Ναζί εξελέγησαν δημοκρατικά και δεν ήταν μια ξένη μειοψηφία».

Μου έγραψε ο Πέτρος Ευδόκας: «Γειά σου, Μάριε, σ' ευχαριστώ πολύ που θίγεις αυτό το πολύπλοκο θέμα. Αν το λαϊκό κίνημα (οι όποιες δυνάμεις κινούνται μέσα του συνειδητά, με επιστημονική γνώση) δεν επιλύσει ικανοποιητικά αυτό το πολιτικό-ιστορικό ερώτημα, ο δρόμος για τον φασισμό θα παραμένει ανοικτός και αυτή η ιστορία θα επαναλαμβάνεται.

»Θεμέλιο για την κατανόηση του προβλήματος της γένεσης και επικράτησης του φασισμού ως μαζικού λαϊκού κινήματος, είναι η εργασία του ψυχίατρου, φυσικού επιστήμονα και πολιτικού ακτιβιστή Βίλχελμ Ράιχ (Wilhelm Reich), που έγραψε μεταξύ άλλων το βιβλίο "Η Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού".

»Το συστήνω ανεπιφύλακτα. Παρουσιάζει τα ψυχολογικά-πολιτικά θεμέλια που μας έδωσαν και τις δύο μορφές φασισμού, μελανοχίτωνες και ερυθροφασίστες (σταλινιστές), που ταλανίζουν την ανθρωπότητα από τότε».

Αγαπητέ Πέτρο, βλέπεις δεν αφήνω τη σύστασή σου για τη «Μαζική Ψυχολογία του Φασισμού», μόνο για μένα, τη μοιράζομαι με τους αναγνώστες, γιατί ανοίγει την πόρτα στην εξοικείωση με τον Αυστριακό συγγραφέα Βίλχελμ Ράιχ, ένα από τα πιο δυνατά και ριζοσπαστικά μυαλά του εικοστού αιώνα - έναν από τους αγαπημένους συγγραφείς της εφηβείας μου, πάντα επίκαιρο και πολύ πιο επίκαιρο αυτήν τη δεύτερη δεκαετία του εικοστού πρώτου αιώνα.

Θυμίζω τι έγραψε μεταξύ άλλων στον πρόλογο της «Μαζικής Ψυχολογίας του Φασισμού»:
«Δεν μπορούμε να εξουδετερώσουμε τον αφηνιασμένο φασίστα, αν από πολιτικό καιροσκοπισμό, ψάχνουμε να τον βρούμε μέσα στον Γερμανό ή τον Ιταλό μόνο, κι όχι επίσης μέσα στον Αμερικανό και τον Κινέζο, αν δεν τον ανιχνεύσουμε και μέσα στον ίδιο τον εαυτό μας, αν δεν γνωρίζουμε τους κοινωνικούς θεσμούς που τον εκκολάπτουν καθημερινά.

»Όταν ακούμε κάποιον φασίστα, οποιασδήποτε απόχρωσης, να βγάζει κήρυγμα για την "τιμή του έθνους" (αντί για την τιμή του ανθρώπου), για τη "σωτηρία της αγίας οικογένειας και της φυλής" (αντί της κοινωνίας και της εργαζόμενης ανθρωπότητας), όταν φουσκώνει και κορδώνεται κι έχει το ρύγχος του γεμάτο συνθήματα, τότε ας τον ρωτήσουμε δημόσια ήρεμα και απλά:

»"Τι κάνεις στην πράξη για να ταΐσεις το έθνος, χωρίς να δολοφονήσεις άλλα έθνη; Τι κάνεις ως γιατρός για να καταπολεμήσεις τις χρόνιες αρρώστιες, τι ως παιδαγωγός για να απεργαστείς την ευτυχία του παιδιού, τι ως οικονομολόγος για να εξουδετερώσεις τη φτώχια, τι ως κοινωνικός λειτουργός για ν' αποσοβήσεις τη συντριβή πολύτεκνων μητέρων, τι ως αρχιτέκτονας για να βελτιώσεις την υγιεινή της κατοικίας; Και μη φλυαρείς τώρα, αλλά δώσε μας μια συγκεκριμένη απάντηση, ειδάλλως κλείσε το στόμα σου!”».

Να θυμίσω ακόμα, αγαπητέ Πέτρο, ότι ο Βίλχελμ Ράιχ πέθανε στα 60 του τον Νοέμβριο 1957 στη φυλακή(!) - είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση για επιστημονικά του πειράματα που θεωρήθηκαν επικίνδυνα, ενώ το δικαστήριο διέταξε και κάηκαν σε κλιβάνους όλα τα βιβλία και οι σημειώσεις του.

Η χώρα που του συμπεριφέρθηκε με αυτήν τη σκληρότητα, δεν ήταν η Γερμανία του Ναζισμού, ούτε η Ρωσία του Σταλινισμού, ούτε η Ιταλία του Φασισμού, αλλά η ισχυρότερη δημοκρατία του κόσμου - οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής…